Karl Gallasch

Karl Gallasch
SS-Hauptsturmführer SS-Hauptsturmführer
Data i miejsce urodzenia

17 listopada 1897
Wrocław

Data i miejsce śmierci

19 maja 1947
Wrocław

Przebieg służby
Lata służby

1940–1945

Formacja

SS Schutzstaffel

Stanowiska

członek załogi Groß-Rosen

Karl Gallasch (ur. 17 listopada 1897 we Wrocławiu[1], zm. 18/19 maja 1947 tamże) – niemiecki zbrodniarz wojenny, członek załogi obozu koncentracyjnego Groß-Rosen, SS-Hauptsturmführer.

Życiorys

Gallasch był jednym z najokrutniejszych esesmanów w Gross-Rosen i jego filiach: KL Dyhernfurth i Arbeitslager Fünfteichen (obecnie Miłoszyce), podobozie Groß-Rosen. Codziennie mordował kilku więźniów, innych na wszelkie sposoby katował (m.in. bijąc na koźle). Wedle powojennych zeznań świadków był postrachem obozów, często znajdując się pod wpływem alkoholu. Jego zachowanie nie zmieniło się również w trakcie ewakuacji Fünfteichen, gdy zabijał niemal każdego, kto nie był już w stanie iść dalej.

Po zakończeniu wojny przyjechał do Wrocławia, gdzie ukrył złoto zagrabione więźniom. Jak w książce "Chemia śmierci. Zbrodnie w najtajniejszym obozie III Rzeszy" ustalił reporter i dokumentalista Tomasz Bonek został zdradzony przez kochankę, Kathe Jehron, która wydała go Urzędowi Bezpieczeństwa Publicznego[2]. Milicja polska poprosiła grupę byłych więźniów Groß-Rosen i Fünfteichen by uczestniczyli w planowanym aresztowaniu zbrodniarza. Gallasch ujęty został 16 czerwca 1945.

Śledztwo przeciwko esesmanowi trwało dwa lata, a oskarżycielom udało się odnaleźć 20 naocznych świadków zbrodni Gallascha.

Proces zbrodniarza przed Sądem Okręgowym we Wrocławiu rozpoczął się 16 maja 1947. Przez cały okres trwania procesu oskarżony twierdził, iż nie popełnił żadnych zbrodni i że przebywając w obozie starał się pomagać więźniom. Karl Gallasch skazany został na karę śmierci, ale uniknął wykonania wyroku, wieszając się w nocy z 18 na 19 maja 1947 w więziennej celi. Został pochowany na cmentarzu Osobowickim w kwaterze 102 i wskutek pomyłki jego grób oznaczony jest jako mogiła ofiar stalinizmu[1].

Przypisy

  1. a b Wacław Dominik, Nagrobek dla esesmana, „Gazeta Południowa”, Południowa Oficyna Wydawnicza Sp. z o.o, 10 czerwca 2008 [dostęp 2021-01-30] (pol.).
  2. Tomasz Bonek, Chemia śmierci : zbrodnie w najtajniejszym obozie III Rzeszy, wyd. Wydanie I, Kraków 2021, ISBN 978-83-240-7945-2, OCLC 1262767942 [dostęp 2022-06-19].

Media użyte na tej stronie

SS-Hauptsturmführer collar.svg
Autor: Rama, Licencja: CC BY-SA 2.0 fr
Rang insignia of the SS/Waffen-SS, here universal collar patches to the CO-rank “SS-Hauptsturmfuehrer” until 1945.