Karl Ioganson
Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Data i miejsce śmierci | |
Narodowość | łotewska |
Karl Ioganson (łot. Kārlis Johansons, ros. Kaрл Вольдемарович Иогансон - Karl Woldiemarowicz Ioganson; ur. 16 stycznia 1890 w Kieś, zm. 18 października 1929 w Moskwie) – awangardowy artysta łotewski.
Życiorys
Od roku 1914 działał w grupie łotewskich artystów awangardowych „Zielony kwiatek” (łot. Zaļā puķe). W okresie Rewolucji Październikowej znalazł się w Moskwie i działał w studiu artystycznym przy Narodowym Komisariacie Łotewskim kierowanym przez członka „Zielonego kwiatka” Aleksandra Drewina.
Następnie Ioganson przyłączył się do kręgu konstruktywistów rosyjskich. Na II wystawie „Towarzystwa Młodych Artystów” w roku 1921 przedstawił „samonaprężające się konstrukcje” uważane przez historyków architektury za prototypy systemów konstrukcyjnych Tensegrity stworzonych w latach pięćdziesiątych XX wieku przez Buckminster Fullera i Kennetha Snelsona. Ioganson komentował swoje dzieło: "Od malarstwa do rzeźby, od rzeźby do konstrukcji, od konstrukcji do technologii i wynalazczości – to jest wybrana przeze mnie droga, która zapewne okaże się ostatecznym celem każdego artysty rewolucyjnego”.
W latach 1923-1926 Ioganson został organizatorem produkcji w fabryce „Czerwony walcownik” (Красный прокатчик). Zdaniem amerykańskiej historyczki Marii Gough Ioganson dowiódł tym możliwości pokonania sprzeczności między sztuką i produkcją przemysłową.
Bibliografia
- Maria Gough. The Artist as Producer: Russian Constructivism in Revolution. — University of California Press, 2005. — ISBN 0-520-22618-6.
Media użyte na tej stronie
Kārlis Johansons, circa 1922.
Also known as
- Kārlis Johansons (Latvian), birth
- Карл Вольдемарович Иогансон or Karl Voldemarovich Ioganson (Russian), partial residence
- Karlis Johansons or Karl Johannson (English)
- Karl Ioganson (German)
- Karel Ioganson (Greek)
- sometimes translated by hand or bot as Iogansons, Johanson, Johannson, Johanssons, Johannsons, Johanssons, Johnsons, or Carl
Karl Ioganson tensile structure