Karl Löwith

Karl Löwith (ur. 9 stycznia 1897 w Monachium, zm. 26 maja 1973 w Heidelbergu) – niemiecki filozof, idealista.

Wykładał na uniwersytecie w Marburgu w latach 1928–1936 i w Tokio w latach 1936–1941. Od 1941 do 1952 pracował w USA, a od 1952 na uniwersytecie w Heidelbergu.

Poglądy filozoficzne Löwitha ukształtowały się pod wpływem nietzscheańskiej filozofii życia, fenomenologii późnego Husserla oraz egzystencjalizmu Heideggera^[1].

Wybrane publikacje

• Kierkegaard und Nietzsche. Frankfurt am Main, 1933.
• Heidegger: Denker in dürftiger Zeit. Stuttgart, 1953.
• Weltgeschichte und Heilsgeschehen, 3rd ed. Zürich [1957].
• Wissen, Glaube und Skepsis [2nd ed.]. Göttingen, 1958.
• Gesammelte Abhandlungen: Zur Kritik der geschichtlichen Existenz. [Stuttgart, 1960.]
• Die Hegelsche Linke. Stuttgart, 1962.
• Gott, Mensch und Welt in der Metaphysik von Descartes bis zu Nietzsche. Göttingen, 1967.

Artykuły

• Can there be a Christian Gentleman? „Theology Today”, kwiecień 1948.

W Polsce ukazały się

• Historia powszechna i dzieje zbawienia, Wydawnictwo ANTYK, Kęty 2002.
• Od Hegla do Nietzschego. Rewolucyjny przełom w myśli XIX wieku, wyd. KR, Warszawa 2003.

Przypisy