Karmel
Karmel alkaliczny, karmel prosty, karmel klasy I (tzw. cukier palony, E150a) – cukier spożywczy poddany działaniu wysokiej temperatury w procesie karmelizacji, w wyniku czego uzyskuje on charakterystyczną brązową (karmelową) barwę. Po ostygnięciu przybiera szklistą postać i może być używany do dekoracji potraw.
Jest głównym składnikiem niektórych rodzajów cukierków oraz barwnikiem do napojów typu cola, a także ciemnego pieczywa, czekolad, lodów, dżemów i jogurtów[1].
Spożycie dużych ilości karmelu może powodować dolegliwości żołądkowo-jelitowe[1].
Popularny dzisiaj słony karmel zdobył uznanie w 1977 roku za sprawą francuskiego cukiernika Henriego Le Roux, mieszkającego w Quiberonie w Bretanii. Wyprodukował on deser w postaci solonego karmelu maślanego z kruszonymi orzechami (fr. caramel au beurre salé), przy użyciu bretońskiego półsłonego masła demi-sel[2]. Rok później smak ten został nazwany „Najlepszą słodyczą we Francji” na paryskim Salon International de la Confiserie w 1980 roku. Le Roux zarejestrował znak towarowy „CBS” rok później[3].
Zobacz też
- lukier, kajmak
- karmel siarczynowy (E150b)
- karmel amoniakalny (E150c)
- karmel amoniakalno-siarczynowy (E150d)
Przypisy
- ↑ a b Bill Statham: E213: Tabele dodatków i składników chemicznych. Warszawa: Wydawnictwo RM, 2006, s. 82–83. ISBN 978-83-7243-529-3.
- ↑ Brian Edwards: Salted Caramel – that ubiquitous flavour which is actually only as old as Star Wars (ang.). Daily Mirror, 2015-02-25. [dostęp 2022-05-10].
- ↑ Henri Le Roux: L’histoire d’un Maître Chocolatier-Caramélier (fr.). Maison Le Roux.
Media użyte na tej stronie
Autor: Autor nie został podany w rozpoznawalny automatycznie sposób. Założono, że to Rainer Zenz (w oparciu o szablon praw autorskich)., Licencja: CC-BY-SA-3.0
Caramel