Karol Bąkowski

Karol Bąkowski
Karol, Leszek
pułkownik pułkownik
Data i miejsce urodzenia

29 listopada 1912
Warszawa

Data i miejsce śmierci

1 marca 1960
Warszawa

Przebieg służby
Siły zbrojne

Orzeł LWP.jpg ludowe Wojsko Polskie

Stanowiska

szef Głównego Zarządu Informacji Wojska Polskiego szef wyszkolenia Komendy Głównej MO

Późniejsza praca

funkcjonariusz Milicji Obywatelskiej

Odznaczenia
Order Sztandaru Pracy II klasy Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Walecznych (1943–1989) Brązowy Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny”

Karol Bąkowski ps. Karol, Leszek (ur. 29 listopada 1912 w Warszawie, zm. 1 marca 1960 tamże) – działacz komunistyczny, major 1 Armii WP, I sekretarz Komitetu Wojewódzkiego (KW) PZPR w Łodzi od 1952, poseł na Sejm 1952–1957, pułkownik, zastępca szefa, a następnie szef Głównego Zarządu Informacji WP 1953–1956, szef wyszkolenia Komendy Głównej MO 1957–1960.

Życiorys

Absolwent średniej kolejowej szkoły technicznej (1930), ślusarz i majster w warszawskich fabrykach. Od 1928 działacz Związku Młodzieży Komunistycznej (ZMK) (od 1930 Komunistyczny Związek Młodzieży Polskiej (KZMP), 1935–1936 członek, a 1936–1937 sekretarz Komitetu Dzielnicowego (KD) KZMP Warszawa-Praga i członek KD KPP. Od 1936 kierownik młodzieżowej sekcji Związku Zawodowego Metalowców na Pradze. 1933–1935 odbył służbę wojskową w Modlinie. 1936–1938 organizował wyjazdy polskich ochotników na wojnę domową w Hiszpanii. Po wrześniu 1939 wraz z żoną wyjechał do Magnitogorska, gdzie od 1940 był technikiem i kierownikiem oddziału w Zakładach Metalurgicznych oraz sekretarzem MOPR. W październiku 1943 wstąpił do 1 Armii WP, gdzie został zastępcą dowódcy batalionu, a następnie pułku do spraw polityczno-wychowawczych. W 1944 roku należał do korpusu oficerów polityczno-wychowawczych 1. Dywizji Piechoty im. Tadeusza Kościuszki[1]. W 1944 wstąpił do PPR. 12 lutego 1945 został I sekretarzem Komitetu Miejskiego (KM) PPR w Bydgoszczy (do 23 sierpnia 1945). 1945–1948 przewodniczący Okręgowej Rady Związków Zawodowych (ORZZ). W grudniu 1945 był delegatem na I Zjazd PPR, a w grudniu 1948 na Zjazd Zjednoczeniowy PPR i PPS (I Zjazd PZPR). 20 września 1946 został posłem do Krajowej Rady Narodowej, reprezentując Polską Partię Robotniczą (został zgłoszony przez Wojewódzką Radę Narodową w Bydgoszczy). Od stycznia do listopada 1949 był kierownikiem Wydziału Personalnego i II sekretarzem KW PZPR w Bydgoszczy. 1950–1952 student Dwuletniej Szkoły Partyjnej przy KC PZPR, następnie I sekretarz KW PZPR w Łodzi (od 30 czerwca 1952). Od wyborów 26 października 1952 poseł na Sejm PRL z okręgu łódzkiego. Od października 1953 pułkownik i zastępca szefa, a następnie szef Głównego Zarządu Informacji WP. Od 1957 do śmierci szef wyszkolenia w KG MO. Delegat na II i III Zjazd PZPR (marzec 1954, marzec 1959), na których był wybierany do Centralnej Komisji Rewizyjnej przy KC PZPR. Został pochowany w Alei Zasłużonych na Cmentarzu Komunalnym na Powązkach (kwatera A26-tuje-16)[2].

Ordery i odznaczenia

Przypisy

  1. ↑ Andrzej Paczkowski, Trzy twarze Józefa Światły. Przyczynek do dziejów komunizmu w Polsce, Warszawa 2009, s. 65.
  2. ↑ Wyszukiwarka cmentarna – Warszawskie cmentarze. cmentarzekomunalne.com.pl. [dostęp 2019-11-27].

Bibliografia

Media użyte na tej stronie