Carlos Luis de Borbón

Carlos Luis de Borbón y Braganza

Karlistowski pretendent do tronu Hiszpanii (Karol VI)
Okres	od 18 maja 1845 do 2 czerwca 1860
Poprzednik	Carlos María Isidro de Borbón (Karol V)
Następca	Juan Carlos Maria Isidro de Borbón (Jan III)
Dane biograficzne
Dynastia	Burbonowie hiszpańscy
Data i miejsce urodzenia	31 stycznia 1818 Madryt
Data i miejsce śmierci	13 stycznia 1861 Triest
Ojciec	Carlos María Isidro de Borbón
Matka	Maria Franciszka de Bragança
Żona	Maria Karolina Sycylijska

Carlos Luis de Borbón y Braganza (ur. 31 stycznia 1818, zm. 13 stycznia 1861) – karlistowski pretendent do tronu Hiszpanii jako Karol VI po tym jak jego ojciec Carlos María Isidro, hrabia Molina abdykował w 1845 roku. Wtedy też przyjął tytuł hrabiego Montemolín.

Urodził się w Pałacu Królewskim, w Madrycie jako najstarszy syn Carlos Maríi Isidra i jego pierwszej żony – Marii Franciszki de Bragança. Jego pretensje do tronu doprowadziły do drugiej wojny karlistowskiej (1847-1849). Próba przedostania się do Hiszpanii skończyła się niepowodzeniem i Carlos Luis został aresztowany przez władze francuskie i wydalony do Anglii. Tam rezygnuje ze swoich pretensji do tronu, które przejmuje jego młodszy brat Don Juan, hrabia Montizón^[1].

Po zerwaniu zaręczyn przez Angielkę Adelinę de Horsey, 10 lipca 1850, w Pałacu Królewskim w Casercie, Carlos Luis poślubił Marię Karolinę Sycylijską (ur. 1820), córkę króla Obojga Sycylii – Franciszka I i hiszpańskiej infantki Marii Izabeli. W 1855 roku, po śmierci jego ojca, Carlos Luis otrzymał propozycję od hiszpańskiej pary królewskiej Izabeli II i jej męża don Francisca de Asís objęcia tronu hiszpańskiego, po ich abdykacji. Miało się to wiązać z małżeństwem jego spodziewanego potomka z córką pary królewskiej księżną Asturii Izabelą. Cały plan jednak był nierealny od samego początku, z powodu dużej opozycji wewnętrznej i zewnętrznej opozycji, w konsekwencji nie został wprowadzony w życie^[2]. W 1860 roku razem ze swoim najmłodszym bratem Don Fernando, wylądował w Sant Carles de la Rápita w Katalonii, aby rozpocząć nowe powstanie karlistowskie. Powstanie zostało jednak szybko stłumione, a obaj bracia uwięzieni. Później zostali uwolnieni za cenę zrzeczenia się praw do tronu i zobowiązanie się do niepopierania ruchu karlistowskiego. Po wydostaniu się z więzienia pod naciskiem macochy Maríi Teresy, odwołują złożoną przysięgę^[3]. W 1861 roku nagle i niespodziewanie, Carlos i jego żona Maria Karolina umierają na dżumę, wkrótce umiera też jego brat Fernando. Cała trójka została pochowana Trieście, w kaplicy świętego Karola Boromeusza – w Basilica di San Giusto. Politykę Carlosa kontynuował jego drugi brat – Don Juan, hrabia Montizón.

Przypisy

Bibliografia

• Carlos Rojas: Burbonowie pozbawieni tronu. Kraków: 2001.