Karol Czichowski

Karol Czichowski
major artylerii major artylerii
Data i miejsce urodzenia

31 grudnia 1886
Oświęcim

Data śmierci

?

Przebieg służby
Siły zbrojne

Wappen Kaisertum Österreich 1815 (Klein).png Armia Austro-Węgier
Orzełek II RP.svg Wojsko Polskie

Jednostki

6 Dywizjon Artylerii Konnej

Stanowiska

dowódca dywizjonu

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
Wojna polsko-czechosłowacka
wojna polsko-bolszewicka

Odznaczenia
Krzyż Zasługi Wojskowej z Mieczami Medal Zasługi Wojskowej „Signum Laudis” z Mieczami Medal Zasługi Wojskowej „Signum Laudis” z Mieczami Krzyż Wojskowy Karola Krzyż Jubileuszowy Wojskowy Krzyż Pamiątkowy Mobilizacji 1912–1913

Karol Czichowski[a] (ur. 31 grudnia 1886 w Oświęcimiu, zm. ?) – major artylerii Wojska Polskiego.

Życiorys

Urodził się 31 grudnia 1886 w Oświęciumiu, w rodzinie Edwarda. Jesienią 1906 rozpoczął zawodową służbę wojskową w cesarskiej i królewskiej Armii. Został wcielony do 11. Galicyjsko-bukowińskiego Pułku Artylerii Korpuśnej we Lwowie[2]. W 1908 został przeniesiony do Dywizjonu Artylerii Konnej Nr 11 w tym samym garnizonie[3], a w 1913 do Dywizjonu Artylerii Konnej Nr 6 w Miszkolcu[4]. W szeregach tego oddziału (w 1916 przemianowanego na Dywizjon Artylerii Konnej Nr 8, a w 1918 na Pułk Artylerii Polowej Nr 8 K) wziął udział w mobilizacji sił zbrojnych Monarchii Austro-Węgierskiej, wprowadzonej w związku z wojną na Bałkanach[4], a następnie walczył na frontach I wojny światowej[5][6][7]. W czasie służby w c. i k. Armii awansował na kolejne stopnie w korpusie oficerów artylerii polowej i górskiej: kadeta-zastępcy oficera (starszeństwo z 1 września 1906)[8], podporucznika (1 maja 1909)[9], porucznika (1 listopada 1913)[10] i kapitana (1 maja 1916)[11][12].

25 stycznia 1919 na czele 4. baterii 11 Pułku Artylerii Polowej wziął udział w walkach z Czechami o Śląsk Cieszyński[13]. Od kwietnia do października 1920 dowodził 6 Dywizjonem Artylerii Konnej, lecz nie wziął bezpośredniego udziału w wojnie z bolszewikami z uwagi na to, że każda z trzech baterii wchodzących w jego skład walczyła oddzielnie[14]. Na stanowisku dowódcy dywizjonu 15 lipca 1920 został zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920 w stopniu majora, w artylerii, w „grupie byłej armii austriacko-węgierskiej”[15]. 1 czerwca 1921 pełnił służbę w 2 Dywizjonie Artylerii Konnej w Dubnie[16].

8 stycznia 1924 został zatwierdzony w stopniu majora ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 i 34. lokatą w korpusie oficerów rezerwowych artylerii[17][18]. Posiadał wówczas przydział w rezerwie do 10 Dywizjonu Artylerii Konnej w Przemyślu[19][20]. Później, jako oficer rezerwy został powołany do służby czynnej na stanowisko dowódcy III dywizjonu 28 Pułku Artylerii Polowej w Dęblinie. W listopadzie 1925 został przesunięty na stanowisko kwatermistrza[21], a w styczniu 1927 przeniesiony do 9 Dywizjonu Artylerii Konnej w Baranowiczach na takie samo stanowisko[22]. Z dniem 28 lutego 1929 został zwolniony z czynnej służby[23][24][25].

W 1934, jako oficer rezerwy pozostawał w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Biała Podlaska. Posiadał przydział do Oficerskiej Kadry Okręgowej Nr IX. Był wówczas w grupie oficerów „powyżej 40 roku życia”[26].

Ordery i odznaczenia

W czasie służby w c. i k. Armii otrzymał:

Uwagi

  1. ↑ W ewidencji cesarskiej i królewskiej Armii figurował jako „Karl Czichowsky”[1].

Przypisy

  1. ↑ Ranglisten 1918 ↓, s. 1037, 1248.
  2. ↑ Schematismus 1907 ↓, s. 888.
  3. ↑ Schematismus 1909 ↓, s. 957.
  4. ↑ a b Schematismus 1914 ↓, s. 853.
  5. ↑ Ranglisten 1916 ↓, s. 853.
  6. ↑ Ranglisten 1917 ↓, s. 1019.
  7. ↑ a b Ranglisten 1918 ↓, s. 1248.
  8. ↑ Schematismus 1907 ↓, s. 813.
  9. ↑ Schematismus 1910 ↓, s. 850.
  10. ↑ Schematismus 1914 ↓, s. 759.
  11. ↑ Ranglisten 1917 ↓, s. 827.
  12. ↑ Ranglisten 1918 ↓, s. 1037.
  13. ↑ Latinik 1934 ↓, s. 58.
  14. ↑ Mianowski 1930 ↓, s. 21.
  15. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 29 z 4 sierpnia 1920 roku, s. 676.
  16. ↑ Spis oficerów 1921 ↓, s. 324, 591.
  17. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 837.
  18. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 762.
  19. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 810.
  20. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 729.
  21. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 114 z 28 października 1925 roku, s. 618.
  22. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 55 z 31 grudnia 1926 roku, s. 455.
  23. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 8 z 21 marca 1928 roku, s. 95, ogłoszono zwolnienie z czynnej służby z dniem 30 czerwca 1928.
  24. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 24 lipca 1928 roku, s. 234, przesunięto termin zwolnienia z czynnej służby wojskowej na dzień 31 stycznia 1929.
  25. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 4 z 14 lutego 1929 roku, s. 82, sprostowano termin zwolnienia z czynnej służby wojskowej na dzień 28 lutego 1929.
  26. ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 133, 1021.
  27. ↑ Latinik 1934 ↓, s. 140.

Bibliografia

Media użyte na tej stronie

PL Epolet mjr.svg
Naramiennik majora Wojska Polskiego (1919-39).
Wappen Kaisertum Österreich 1815 (Klein).png
Lesser coat of arms of the Austrian Empire form the Congress of Vienna in 1815 until the Austro-Hungarian Compromise of 1867. It then represented the Cisleithanian territories of Austria-Hungary in the Reichsrat until 1915.

It shows the arms of Habsburg-Lorraine encircled by the chain of the Order of Golden Fleece, surmounted on the crowned Austrian imperial double-headed eagle clutching in its claws the Imperial orb, sceptre and sword, with the Imperial Crown of Rudolf above.

After 1915 the inescutcheon only displayed the red-white-red arms of Austria.
Orzełek II RP.svg
Autor: Poznaniak, Licencja: CC BY-SA 2.5
Orzełek Wojsk Lądowych II RP
AUT Karl-Truppenkreuz BAR.svg
Baretka Krzyża Wojskowego Karola – Austro-Węgry. (Karl-Truppenkreuz)
AUT KuK Kriegsbande schwertern-gold BAR.svg
Baretka: Wstążka Wojenna (Kriegsbande) z okuciem złotych mieczy dla odznaczeń austro-węgierskich (m.in.: Militär-Verdienstkreuz; Militär-Verdienstmedaille (Signum Laudis); Franz-Joseph-Orden; Tapferkeitsmedaille).
Med. Austria 1912-1913.JPG
Austrian mobilitation cross of 1912/1913's ribbon
AUT Jubiläumskreuz 1908.png
Autor: Mimich, Licencja: CC BY-SA 3.0
Krzyż Jubileuszowy 1908 (Austro-Węgry)