Karol Dominik Przeździecki
 | |
 Roch III | |
| Rodzina | Przeździeccy |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | 1782 Czarny Ostrów |
| Data i miejsce śmierci | 1832 Poznań |
| Ojciec | Michał Przeździecki |
| Matka | Maria Mostowska |
| Żona | Anna Chrapowicka |
| Odznaczenia | |
 | |
Karol Dominik Przeździecki (ur. 1782 w Czarnym Ostrowie – zm. w kwietniu 1832 w Poznaniu) – polski arystokrata i pułkownik wojska polskiego.
Życiorys
Od 1805 roku właściciel miasta i majątku Smorgonie[1]. Walczył wraz z wojskami cesarza Napoleona Bonaparte podczas wyprawy na Rosję w 1812 roku jako dowódca 21 Pułku Piechoty Księstwa Warszawskiego i później 18 pułku ułanów. W 1813 roku otrzymał za zasługi francuską Legię Honorową. W 1816 roku powrócił do Smorgoń zajmując się rozwojem miejscowej gospodarki.
Uczestniczył w powstaniu listopadowym w latach 1830-1831, w czasie którego na swój koszt utworzył Pułk Desperatów. Po upadku powstania rząd carski skonfiskował mu majątek, a sam Przeździecki musiał uciekać do będącego pod panowaniem pruskim Poznania, gdzie zmarł w 1832 roku.
Dwukrotnie żonaty. Pierwszą żoną była Anna Chrapowicka, córka Antoniego i Kazimiery z Burzyńskich. Po jej śmierci ożenił się z Kornelią Gorską, córką posła na Sejm Wielki Stanisława Augusta i Anny z Niemirowiczów-Szczyttów (córki pisarza skarbowego litewskiego Justyniana Niemirowicza-Szczytta)[2][3].
Przypisy
- ↑ Encyklopedia Kresów, Wydawnictwo Kluszczński, Kraków, s.433, ISBN 83-89550-93-8
- ↑ Niemirowiczowie-Szczyttowie [w:] T. Żychliński, Złota Księga Szlachty Polskiej, Rocznik IV, Poznań 1882, s. 367
- ↑ Karol Dominik Przeździecki h. Pierzchała (Roch III) [w:] Wielka Genealogia Minakowskiego