Karol Fanslau

Karol Fanslau

Karol Fanzlau

podpułkownik piechoty
Data i miejsce urodzenia	12 stycznia 1895 Kłuśno
Data i miejsce śmierci	17 maja 1944 Monte Cassino
Przebieg służby
Lata służby	do 1944
Siły zbrojne	Wojsko Polskie, Polskie Siły Zbrojne
Jednostki	86 Pułk Piechoty 49 Pułk Piechoty Ośrodek Wyszkolenia Rezerw Piechoty 115 Pułk Piechoty 3 Batalion Strzelców Karpackich 4 Batalion Strzelców Karpackich
Stanowiska	dowódca batalionu
Główne wojny i bitwy	II wojna światowa kampania włoska bitwa o Monte Cassino
Odznaczenia

Karol Reinhold Fanslau, pierwotnie Fanzlau^[a] (ur. 12 stycznia 1895 w Kłuśnie, zm. 17 maja 1944 pod Monte Cassino) – podpułkownik piechoty Wojska Polskiego.

Życiorys

Urodził się 12 stycznia 1895 w Kłuśnie^[2], pow. rypiński, jako syn Andrzeja^[3]. Uczył się w rosyjskim gimnazjum w Czugujewie w guberni charkowskiej. W czerwcu 1915 powołany do armii rosyjskiej, ukończył moskiewską oficerską szkołę junkierską. Od stycznia 1918 w Armii Ochotniczej gen. Antona Denikina brał udział w walkach z bolszewikami. Po zakończeniu I wojny światowej, w lipcu 1919, został przyjęty do Wojska Polskiego. Awansowany na stopień porucznika piechoty ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919^[4][5], a następnie na stopień kapitana piechoty ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1928^[6]. W latach 20. był oficerem 86 pułku piechoty w Mołodecznie^[7][8][9]. W 1932 był oficerem 49 pułku piechoty w Kołomyi^[10]. Na stopień majora został mianowany ze starszeństwem z 19 marca 1938 i 37. lokatą w korpusie oficerów piechoty oraz przeniesiony do Ośrodka Wyszkolenia Rezerw Piechoty w Różanie na stanowisko kierownika wyszkolenia piechoty^[11]. W 1938, w czasie akcji zaolziańskiej, dowodził batalionem „Różan” wystawionym przez Ośrodek Wyszkolenia Rezerw Piechoty i podporządkowanym dowódcy Samodzielnej Grupy Operacyjnej „Śląsk”.

Po wybuchu II wojny światowej 1939 w okresie kampanii wrześniowej pełnił funkcję dowódcy I batalionu 115 pułku piechoty. Później został oficerem Polskich Sił Zbrojnych. W stopniu majora był zastępcą dowódcy 3 batalionu strzelców karpackich. Awansowany na stopień podpułkownika od 4 lipca 1943 był dowódcą 4 batalionu strzelców karpackich^[12]. Podczas bitwy o Monte Cassino poległ 17 maja 1944 podczas zdobywania wzniesienia nr 593 (Góra Ofiarna) dowodząc atakiem^[13][14] (przejmujący po nim dowodzenie pułkiem mjr Józef Stojewski-Rybczyński poległ wkrótce potem tego samego dnia). Został pochowany na Polskim Cmentarzu Wojennym na Monte Cassino (kwatera 4-B-2)^[15][2][16].

Ordery i odznaczenia

• Krzyż Złoty Orderu Virtuti Militari nr 49^[17]
• Krzyż Walecznych
• Srebrny Krzyż Zasługi (19 marca 1935)^[18]

Uwagi

Przypisy

Bibliografia

• Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2020-03-31].
• Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
• Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
• Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
• Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
• Wykaz poległych i zmarłych żołnierzy Polskich Sił Zbrojnych na obczyźnie w latach 1939–1946. Londyn: Instytut Historyczny im. gen. Sikorskiego, 1952.
• Kronika 3 Dywizji Strzelców Karpackich Nr 1 za czas od 3 V 1942 do 10 XII 1943. W: Oddziałowe Kroniki i Dzienniki Działań, sygn. C.292 [on-line]. Instytut Polski i Muzeum im. gen. Sikorskiego w Londynie, 1943. [dostęp 2016-06-03].
• Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.
• J. Kirszak: Śmierć pułkownika - Karol Reinhold Fanslau na polu chwały, „Polska Zbrojna. Historia”, nr 3/2018.