Karol Godula

Karol Godula (polska pisownia), Karl Godulla (niemiecka pisownia), Carolus Godulla^[1][2][3] (ur. 8 listopada 1781, zm. 6 lipca 1848 we Wrocławiu) – górnośląski przedsiębiorca. Godula położył znaczne zasługi dla rozwoju gospodarczego Górnego Śląska.

Życiorys

Został ochrzczony w drewnianym kościele w Przyszowicach (obecnie, przeniesiony, znajduje się w Borowej Wsi). Początkowo chodził do ludowej szkoły w Przyszowicach, później w 1793 r. ze względu na wybitne uzdolnienie dziecka rodzice przenieśli go do gimnazjum cystersów w Rudach Wielkich. Następnie uczył się od 1798 r. w liceum w Opawie.

W 1801 r. Karol Godula rozpoczął pracę u hrabiego von Ballestrema. Dzięki swojej inteligencji szybko awansował na zarządcę majątku hrabiego. W 1809 r. von Ballestrem nadał mu tytuł „Amtmanna” (ekonoma), a 5 lat później mianował go głównym ekonomem swoich dóbr.

Godula w młodym wieku padł ofiarą brutalnej napaści. Został wówczas nie tylko ciężko pobity, ale i wykastrowany; stracił władzę w jednej ręce i miał od tej pory problemy z poruszaniem się.^[4]

W 1812 r. rozpoczęto budowę huty cynku „Karlhütte”. Hutą zarządzał Godula, a w 1815 r. dostał od swojego pracodawcy 28 kuksów (udziałów) w hucie. W 1828 r. otrzymał drugie tyle kuksów w hucie. Karol Godula zaczął pracę na własny rachunek.

Pierwszą kopalnię „Maria” Karol Godula zbudował w roku 1823. Kopalnia zajmowała się wydobyciem galmanu, a działała do 1895 r. Dzięki zarobionym pieniądzom Godula kupił dobra ziemskie: Orzegów, Szombierki, Bobrek, Bujaków. Zakupił także kopalnie „Stein” i „Rosalie” oraz huty „Morgenroth” i „Gute Hoffnung”. Potem do swojego majątku włączył Paniowy. W latach 20. XIX wieku kryzys przeżywały huty cynku. Wielu przedsiębiorców zbankrutowało, jednak Karolowi Goduli udało się wtedy zwiększyć swój majątek.

W dniu śmierci Karola Goduli, jego majątek szacowano na 2 miliony talarów. Na majątek składało się: 19 kopalń galmanu, 40 kopalń węgla kamiennego, 3 huty cynku, 28 kuksów w hucie „Karol”, do tego dochodzą tereny: Orzegów, Szombierki, Bujaków, Bobrek, Paniowy. Dla porównania średnia pensja nauczycielki (bardzo dobrze płatna) rocznie wynosiła około 300 talarów.

Karol Godula zmarł 6 lipca 1848 roku we Wrocławiu, został pochowany w krypcie pod kościołem pw. Najświętszego Serca Pana Jezusa w Bytomiu-Szombierkach.

Spuścizna

Pałac Goduli w Szombierkach pędzla Alexandra Dunckera

Raporty finansowe Karola Goduli sporządzone w 1826 dla Carla von Ballestrema (pracodawcy, późniejszego partnera w interesach)

Godula praktycznie cały swój majątek zapisał w testamencie niespokrewnionej z nim swojej wychowanicy Joannie Gryzik (wraz z jej ręką majątek odziedziczyła rodzina hrabiów von Schaffgotsch). W 1909 r. Joanna przeniosła jego prochy z Wrocławia, w którym zmarł, do Szombierek.

Dzielnica Rudy Śląskiej (Godula, niem. Godullahütte) jest nazwana jego nazwiskiem. Karol Godula jest patronem Górnośląskiej Wyższej Szkoły Przedsiębiorczości w Chorzowie, Gimnazjum nr 6 w Bytomiu w dzielnicy Szombierki, Zespołu Szkół Ponadgimnazjalnych nr 3 w Rudzie Śląskiej Wirku, Szkoły Podstawowej nr 40 w Rudzie Śląskiej, a także Centrum Edukacji Ekonomiczno-Handlowej w Tarnowskich Górach.

Karol Godula miał pałac w Szombierkach, obecnie w tym miejscu znajduje się Szkoła Podstawowa nr 45 i Przedszkole nr 39.

Przypisy

Bibliografia

• Andrzej Złoty: Moja ziemia... Katowice. Katowice: Bractwo Gospodarcze Związku Górnośląskiego, 2004, s. 42, 43. ISBN 83-913619-8-5.
• Jerzy Moskal: ... Bogucice, Załęże et nova villa Katowice − Rozwój w czasie i przestrzeni. Katowice: Wydawnictwo Śląsk, 1993, s. 25. ISBN 83-85831-35-5.
• [1]
• Karol Godula (film, 5 cz.)
• "Godulla und der Anfang der oberschlesischen Industrie". echoslonska.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-07-21)].
• Urbanek: "Carl Godulla und sein Werk" (www.prosilesia.net). dat.prosilesia.net. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-09-29)].
• Hans Nowak: "Wie ich den Godulla suchen ging" ("Die ZEIT", 1949)
• Ostdeutsche-Biographie: "Karl Godulla, Bergbauunternehmer"
• Izabela Kaczmarzyk, W cieniu mitu. Rzecz o Karolu Goduli, Ruda Śląska: Muzeum Miejskie im. Maksymiliana Chroboka (Katowice:Drukarnia GRAPH), 2007, ISBN 978-83-923996-0-5.