Karol Harasimowicz
 major | |
| Data i miejsce urodzenia | 4 listopada 1894 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 28 lipca 1977 |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | |
| Formacja | |
| Jednostki | |
| Główne wojny i bitwy | I wojna światowa, |
| Odznaczenia | |
_4r_BAR.svg){kind=small} | |
Karol Harasimowicz (ur. 4 listopada 1894 we Lwowie, zm. 28 lipca 1977 w Londynie) – major Wojska Polskiego, oficer AK.
Życiorys
Urodził się 4 listopada 1894 we Lwowie[1][2]. Był synem Piotra i Marii[2]. W 1914 ukończył VIII klasę i zdał egzamin dojrzałości w Gimnazjum im. Mickiewicza we Lwowie (w jego klasie był m.in. Iwo Skałkowski)[3].
Podczas I wojny światowej wstąpił do Legionów Polskich, służył w szeregach 2 pułku ułanów[1]. U kresu wojny w listopadzie 1918 uczestniczył w obronie Lwowa podczas wojny polsko-ukraińskiej[1]. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości został przyjęty do Wojska Polskiego. Został awansowany na stopień porucznika jazdy ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919[4], a następnie na stopień rotmistrza jazdy ze starszeństwem z dniem 15 sierpnia 1924[5][6]. W latach 20. był oficerem 9 pułku ułanów w Czortkowie[7][8][9]. W 1934 jako rotmistrz przeniesiony w stan spoczynku był przydzielony do Oficerskiej Kadry Okręgowej nr VIII jako oficer w dyspozycji dowódcy O.K. VIII i pozostawał wówczas w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Grudziądz[10]. Ukończył studia prawa[1].
Podczas II wojny światowej był oficerem Armii Krajowej[1]. Służył w Referacie Bezpieczeństwa[2]. Brał udział w powstaniu warszawskim 1944, po którym opuścił stolicę[2].
Po wojnie pozostał na emigracji[1]. Był współpracownikiem Instytutu im. gen. Sikorskiego w Londynie[1]. Do końca życia pozostawał w stopniu majora[1]. Zmarł 28 lipca 1977 w Londynie[1]. Był żonaty z Marią z domu Rodowską (1899–1944)[11][12].
Odznaczenie
- Krzyż Walecznych (czterokrotnie: po raz drugi przed 1923, po raz czwarty przed 1924)[1]
Przypisy
- ↑ a b c d e f g h i j Z żałobnej karty. „Biuletyn”. Nr 33, s. 96, Grudzień 1977. Koło Lwowian w Londynie.
- ↑ a b c d Karol Harasimowicz. 1944.pl. [dostęp 2018-11-29].
- ↑ Sprawozdanie Dyrekcyi Gimnazyum im. Mickiewicza we Lwowie za rok szkolny 1913/14. Lwów: 1914, s. 12, 21.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 682.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 605.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 348.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 617.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 559.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 298.
- ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 337, 1013.
- ↑ Maria Harasimowicz. myheritage.pl. [dostęp 2018-11-29].
- ↑ Cmentarz Stare Powązki: MARIA HARASIMOWICZ, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [online] [dostęp 2018-11-29].
Bibliografia
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski Rezerw 1934. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1934.
Media użyte na tej stronie
Naramiennik majora Wojska Polskiego (1919-39).
.png)
Lesser coat of arms of the Austrian Empire form the Congress of Vienna in 1815 until the Austro-Hungarian Compromise of 1867. It then represented the Cisleithanian territories of Austria-Hungary in the Reichsrat until 1915.
It shows the arms of Habsburg-Lorraine encircled by the chain of the Order of Golden Fleece, surmounted on the crowned Austrian imperial double-headed eagle clutching in its claws the Imperial orb, sceptre and sword, with the Imperial Crown of Rudolf above.
After 1915 the inescutcheon only displayed the red-white-red arms of Austria.
Orzełek legionowy