Karol Hoffmann (1913–1971)

Karol Hoffmann

Data i miejsce urodzenia	10 sierpnia 1913 Orliczko
Data i miejsce śmierci	28 lutego 1971 Poznań
Wzrost	173 cm
Dorobek medalowy
Mistrzostwa Polski złoto Poznań 1934 skok w dal złoto Białystok 1935 skok w dal złoto Wilno 1936 trójskok złoto Chorzów 1937 skok wzwyż złoto Warszawa 1938 skok wzwyż złoto Warszawa 1938 skok w dal złoto Warszawa 1938 trójskok złoto Poznań 1939 skok w dal złoto Poznań 1948 trójskok srebro Poznań 1934 trójskok srebro Białystok 1935 trójskok srebro Wilno 1936 skok w dal srebro Chorzów 1937 trójskok srebro Poznań 1939 trójskok srebro Gdańsk 1949 rzut dyskiem brąz Bydgoszcz 1933 trójskok brąz Poznań 1934 skok wzwyż brąz Poznań 1934 pchnięcie kulą brąz Wilno 1936 pchnięcie kulą brąz Chorzów 1937 skok w dal brąz Chorzów 1937 pchnięcie kulą brąz Poznań 1948 skok w dal brąz Poznań 1948 rzut dyskiem Halowe mistrzostwa Polski złoto Przemyśl 1935 skok wzwyż złoto Przemyśl 1937 skok w dal złoto Poznań 1938 trójskok złoto Przemyśl 1939 skok w dal srebro Przemyśl 1935 pchnięcie kulą srebro Przemyśl 1937 sztafeta 6 × 50 m brąz Przemyśl 1937 skok wzwyż brąz Poznań 1938 skok w dal brąz Poznań 1938 pchnięcie kulą brąz Poznań 1938 pchnięcie kulą oburącz

Karol Hoffmann (ur. 10 sierpnia 1913 w Orliczku, zm. 28 lutego 1971 w Poznaniu^[1]) – polski lekkoatleta, wielokrotny mistrz Polski, później trener lekkoatletyczny, twórca i propagator radiowej gimnastyki porannej w Polsce.

Życiorys

Był wszechstronnym lekkoatletą, lecz największe sukcesy odnosił w skokach. Reprezentował Polskę na igrzyskach olimpijskich w 1936 w Berlinie w skoku wzwyż i trójskoku, ale w żadnej z tych konkurencji nie wszedł do finału. Trzykrotnie startował w akademickich mistrzostwach świata: w 1935 w Budapeszcie zajął 9. miejsce w pchnięciu kulą oraz 10. miejsce w skoku w dal; w 1937 w Paryżu był piąty w skoku w dal, ósmy w rzucie dyskiem, a w skoku wzwyż nie zakwalifikował się do finału; w 1939 w Monako zajął 6. miejsce w rzucie dyskiem i 27. miejsce w skoku wzwyż.

Odniósł wiele sukcesów w mistrzostwach Polski. Przed II wojną światową zwyciężył w skoku w dal w 1934, 1935, 1938 i 1939, w trójskoku w 1936 i 1938 oraz w skoku wzwyż w 1937 i 1938. Zdobył srebrne medale w trójskoku w 1934, 1935, 1937 i 1939 oraz w skoku w dal w 1936. Był brązowym medalistą w trójskoku w 1933, w skoku wzwyż w 1934, w pchnięciu kulą w 1934, 1936 i 1937 oraz w skoku w dal w 1937^[2]. Był też złotym medalistą halowych mistrzostw Polski w 1935 w skoku wzwyż, w 1937 i 1939 w skoku w dal i w 1938 w trójskoku, srebrnym medalistą w pchnięciu kulą w 1935 i w sztafecie 6 × 50 m w 1937 oraz brązowym medalistą w skoku wzwyż w 1937 oraz w skoku w dal, pchnięciu kulą i pchnięciu kulą oburącz w 1938^[3].

W latach 1934-1939 wystąpił w jedenastu meczach reprezentacji Polski (18 startów), odnosząc 6 zwycięstw indywidualnych.

Okres okupacji niemieckiej przeżył jako dozorca boisk sportowych i pracownik w fabryce akumulatorów. Był też konspiracyjnym trenerem lekkoatletycznym.

Po wojnie powrócił do czynnego uprawiania lekkoatletyki. Był mistrzem Polski w trójskoku w 1948, wicemistrzem w rzucie dyskiem w 1949 i brązowym medalistą w skoku w dal i rzucie dyskiem w 1948^[4]. W latach 1949 i 1950 dwukrotnie wystąpił w reprezentacji Polski w rzucie dyskiem, zajmując 4. miejsce.

Rekordy życiowe^[1]:

• skok wzwyż – 1,90 m (28 czerwca 1936, Warszawa)
• skok w dal – 7,22 m (19 czerwca 1938, Warszawa)
• trójskok – 14,76 m (28 czerwca 1936, Warszawa)
• pchnięcie kulą – 14,31 m (12 września 1937, Grudziądz)
• rzut dyskiem – 45,36 m (3 października 1937, Toruń)

Był zawodnikiem Warty Poznań (1929-1936) i AZS Poznań (1936-1939 i 1945-1850). Zakończył wyczynowe uprawianie lekkoatletyki w 1950.

Ukończył Studium Wychowania Fizycznego Uniwersytetu Poznańskiego w 1936. W 1945 uzyskał stopień magistra, a w 1961 doktora za rozprawę Długość i częstotliwość kroku w biegu na 100 m a wzrost i długość kończyn dolnych u czołowych sprinterów polskich^[5].

Od 1950 był kierownikiem Zakładu Teorii i Metodyki Lekkiej Atletyki Wyższej Szkoły Wychowania Fizycznego w Poznaniu, a od 1954 do 1962 kierownikiem Katedry Teorii i Metodyki Sportu tejże uczelni. Opublikował m.in.prace: Rzut dyskiem (1960), Systematyka ćwiczeń w nauczaniu lekkiej atletyki (1967), Zarys ewolucji techniki rzutów lekkoatletycznych (1968), Podstawowe elementy techniki ćwiczeń lekkoatletycznych (1970).

Od 1949 był trenerem. Jego wychowankami byli m.in. Edward Adamczyk i Zdobysław Stawczyk. Był jednym z czołowych szkoleniowców Wunderteamu, będąc w latach 1952-1958 trenerem kadry narodowej w skoku wzwyż i rzucie dyskiem.

Od 1946 do 1971 prowadził na antenie Polskiego Radia audycje gimnastyki porannej, do których opracowywał zestawy ćwiczeń. Zmarł w Poznaniu, został pochowany na Cmentarzu Junikowskim (pole 15-B-3-3)^[6].

Grób Karola Hoffmanna na Cmentarzu Junikowskim

Jego młodszym bratem był Marian Hoffmann, również czołowy lekkoatleta i trener lekkoatletyczny.

Przypisy

Bibliografia

• Bogdan Tuszyński: Polscy olimpijczycy XX wieku. T. 1: A-M. Wrocław: Wydawnictwo Europa, 2004, s. 274. ISBN 83-7407-050-1.
• Bogdan Tuszyński, Henryk Kurzyński: Od Chamonix do Vancouver. Leksykon olimpijczyków polskich 1924-2010. Warszawa: Fundacja Dobrej Książki, 2010, s. 394. ISBN 978-83-86320-01-1.
• Ryszard Wryk: Sport olimpijski w Polsce 1919-1939. Poznań: Wydawnictwo Poznańskie, 2006, s. 127-129. ISBN 83-7177-278-5.
• Henryk Kurzyński, Stefan Pietkiewicz, Marian Rynkowski: Od Adamczaka do Zasłony - Leksykon lekkoatletów polskich okresu międzywojennego - mężczyźni. Warszawa: Komisja Statystyczna PZLA, 2004, s. 74-75. ISBN 83-9136-63-9-1.
• Henryk Kurzyński, Stefan Pietkiewicz, Janusz Rozum, Tadeusz Wołejko: Historia finałów lekkoatletycznych mistrzostw Polski 1920-2007. Konkurencje męskie. Szczecin – Warszawa: Komisja Statystyczna PZLA, 2008. ISBN 978-83-61233-20-6.
• Marian Rynkowski, Henryk Kurzyński, Stefan Pietkiewicz: Osiągnięcia polskiej lekkiej atletyki w 20-leciu 1919-1939. Wyniki mistrzostw Polski mężczyzn. Warszawa: Komisja Statystyczna PZLA, 1985.
• Zbigniew Łojewski, Tadeusz Wołejko: Osiągnięcia polskiej lekkiej atletyki w 40-leciu PRL. Mecze międzypaństwowe I reprezentacji Polski seniorów – mężczyźni. Warszawa: Komisja Statystyczna PZLA, 1984.

Linki zewnętrzne

• Polski KomitetP.K. Olimpijski Polski KomitetP.K., Karol Hoffmann – sylwetka w portalu www.olimpijski.pl, www.olimpijski.pl [dostęp 2014-12-21]  (pol.).
• Karol Hoffmann, olympedia.org [dostęp 2020-11-23]  (ang.).