Karol II Łysy

Karol II Łysy
król Franków Zachodnich, cesarz Rzymski, król Dolnej Burgundii
Ilustracja
Król Franków Zachodnich
Okres

od sierpień 843
do 5 lub 6 października 877

Koronacja

6 czerwca 848

Poprzednik

Ludwik I Pobożny

Następca

Ludwik II Jąkała

Cesarz rzymski
Okres

od 25 grudnia 875
do 5 lub 6 października 877

Koronacja

29 grudnia 875

Poprzednik

Ludwik II

Następca

Karol Otyły

Król Dolnej Burgundii
Okres

od 875
do 5 lub 6 października 877

Poprzednik

Ludwik II

Następca

Ludwik II Jąkała

Król Prowansji
Okres

od 875
do 5 lub 6 października 877

Poprzednik

Ludwik II

Następca

Ludwik II Jąkała

Król Włoch
Okres

od 875
do 5 lub 6 października 877

Poprzednik

Ludwik II

Następca

Karloman

Dane biograficzne
Dynastia

Karolingowie

Data urodzenia

13 czerwca 823

Data śmierci

5 lub 6 października 877

Ojciec

Ludwik I Pobożny

Matka

Judyta Bawarska

Żona

Ermentruda
Richilda

Dzieci

Ludwik II Jąkała
Karol Dziecię
Karloman

Karol II Łysy (ur. 13 czerwca 823 we Frankfurcie nad Menem, zm. 5 października lub 6 października 877) – król zachodniofrankijski od 843, król Italii od 876, cesarz rzymski od 875, syn Ludwika I Pobożnego (778-840), pierwszy z dynastii Karolingów francuskich.

Ludwik I Pobożny na rok przed swą śmiercią dokonał podziału Cesarstwa Franków pomiędzy swych trzech synów: Lotara, Ludwika i Karola. Kierując się zasadą senioratu jeszcze za życia ustanowił najstarszego syna Lotara cesarzem, obaj pozostali mieli być tylko królami. Jednak gdy umarł, oni sami, po długich targach i kompromisach, dokonali ostatecznego podziału Królestwa i władzy, zawierając w 843 r. tzw. Traktat z Verdun, proklamację zgody trzech braci gwarantującą ich współpracę i wzajemną pomoc. Koronacja Karola II odbyła się w Orleanie. Faktycznie traktat stał się zaczynem trwałego podziału jednolitego państwa Franków Karola I Wielkiego na przyszłe państwa narodowe.

Z cesarstwa Karolingów wyłoniły się trzy królestwa: zachodnich Franków, które objął Karol II Łysy, wschodnich Franków, przejęte przez Ludwika Niemieckiego i środkowe, rozciągające się wąskim pasem od Morza Północnego po Rzym w Italii. To środkowe królestwo przydzielone zostało Lotarowi I, który otrzymał godność cesarza. Ale po jego śmierci w 855 r. zostało dodatkowo podzielone na trzy części między jego synów. Tak więc w miejsce jednego dużego, zwartego i silnego cesarstwa Karola Wielkiego w 40 lat po jego śmierci istniało na jego terytorium pięć królestw. Były to jakby zalążki późniejszych terytoriów Francji, Niemiec oraz Niderlandów, Szwajcarii i Włoch.

W państwie zachodniofrankijskim Karola II Łysego, od początku jego powstania, nie było wewnętrznej zwartości. Poszczególne hrabstwa buntowały się i dążyły do jak największej niezależności od króla, zaś celtycka Bretania na północy i wizygocka Akwitania na południu stanowiły całkiem oddzielne księstwa. Postępowało też rozwarstwienie społeczne[1].

Karol Łysy mozolnie budował swój dwór królewski, otaczał się ludźmi kultury, filozofami, pisarzami, poetami, sam określany był jako król-filozof. W wyniku dynastycznych ruchów na mocy porozumienia w Meerssen część dziedzictwa Lotara I, dostała się Ludwikowi Niemieckiemu, zaś Karol przejął część Lotaryngii (870). Ale po śmierci Ludwika Niemieckiego w 875 r. Italia przypadła Karolowi i został on, przy wsparciu papieża Jana VIII, cesarzem rzymskim. W ten sposób zarysowała się możliwość ponownego scalenia wszystkich królestw frankijskich w jedną całość. Nie byli tym wszakże zainteresowani możnowładcy, rządzący w poszczególnych hrabstwach[2]. Jednak największą przeszkodą stały się wyniszczające najazdy Saracenów (Arabów) na Italię, wikingów (Normanów) na północne i zachodnie wybrzeża zachodniej Frankonii i Madziarów (Węgrów) od wschodu, z obszarów Panonii nad Dunajem.

Gdy Karol Łysy organizował wojskową wyprawę do Italii przeciwko Saracenom, odmówiła mu wsparcia część baronów zachodniofrankijskich i Karolingowie niemieccy, którzy wtedy zajęli całą Lotaryngię. W trakcie ekspedycji w Italii w 877 w okolicach Avrieux[3] Karol II Łysy zmarł. Cesarzem po nim został Karol Otyły (881), który przejął też całą Italię.

Królem zachodniofrankijskim został syn Karola Łysego, Ludwik II Jąkała.

Zobacz też

Przypisy

  1. Kapitularz z Meerssen z 847 nakazywał, by każdy wolny człowiek wybrał sobie kogoś możniejszego i został jego wasalem (Capitulaire de Meerssen).
  2. W 877 wyruszając do Italii Karol na żądanie hrabiów wydał kapitularz gwarantujący dziedziczność hrabstw, legalizując dotychczasową praktykę (Capitulaire de Quierzy).
  3. Praca zbiorowa: Oxford – Wielka Historia Świata. Średniowiecze. Na Wyspach Brytyjskich. Karolingowie. T. 16. Poznań: Polskie Media Amer.Com, 2006, s. 260. ISBN 83-7425-568-4.

Media użyte na tej stronie

BlasonLorraine.svg
Autor: Superbenjamin, Licencja: CC BY-SA 3.0
Or, on a bend gules three alerions bendwise argent
Steuben - Charles the Bald.jpg
This painting belongs to the Portraits of Kings of France, a series of portraits commissioned between 1837 and 1838 by Louis Philippe I and painted by various artists for the Musée historique de Versailles.
Blason province fr Provence.svg
Autor:
This illustration was made by Peter Potrowl.

Please credit this with : © Peter Potrowl in the immediate vicinity of the image. A link to my website sitemai.eu would be much appreciated but isn't mandatory.

An email to UserIconMail.svg Peter Potrowl would be appreciated too.

Do not copy this image illegally by ignoring the terms of the license below, as it is not in the public domain. If you would like special permission to use, license, or purchase the image please contact me UserIconMail.svgPeter Potrowl to negotiate terms.

More free pictures in my website. Donations are accepted here and here.

, Licencja: CC BY 2.5
Coat of arms of Provence (France)