Karol Juliusz Minter

Karol Juliusz Minter
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

1812
Berlin

Data i miejsce śmierci

4 sierpnia 1892
Gołoszyce

Zawód, zajęcie

fabrykant

Grobowiec Minterów na cmentarzu ewangelicko-augsburskim w Warszawie

Karol Juliusz Minter (ur. 1812 w Berlinie, zm. 4 sierpnia 1892 w Gołoszycach) – przemysłowiec warszawski.

Życiorys

Rdzennie niemiecka, pochodząca ze Szczecina ewangelicka rodzina Minterów osiedliła się w Warszawie za czasów panowania pruskiego po III rozbiorze w osobie Wilhelma Henryka, wojskowego pruskiego i polskiego. Wilhelm Henryk ściągnął do Warszawy młodszego brata Karola Fryderyka, malarza i litografa żonatego z Joanną Julianą Grohse (1782–1855). Karol Juliusz był ich synem.

Po nauce w Liceum Warszawskiem Minter uczęszczał przez jakiś czas do warszawskiego Instytutu Politechnicznego, który po powstaniu listopadowym został zamknięty przez władze carskie. W roku 1835 przejął założony przez ojca zakład odlewniczy, produkujący metalową galanterię użytkową i artystyczną. Firma wyspecjalizowała się w produkcji medali z podobiznami i statuetek wybitnych Polaków, projektowanych przez sławnych rzeźbiarzy, jak Jakub Tatarkiewicz, Henryk Stattler i innych. W latach 1854–1855 wykonała także odlewy rzeźb dla wodociągu Henryka Marconiego, m.in. Syreny na Rynku Starego Miasta i trytonów w sadzawce otaczającej kolumnę Zygmunta[1].

Po upadku powstania styczniowego nastąpiły restrykcje władz carskich i Minter przestawił fabrykę na produkcję emaliowanych i cynowych naczyń kuchennych. W 1881 sprzedał fabrykę warszawskim zakładom Wulkan S.A. i osiedlił się w zakupionym ok. 1870 majątku Gołoszyce koło Opatowa, gdzie zmarł w 1892 r.[2] Zwłoki przewieziono do Warszawy i pochowano na cmentarzu ewangelicko-augsburskim (aleja F nr 44).

Życie prywatne

W 1836 poślubił Ludwikę z Czarneckich, z którą miał czworo dzieci: Zofię, Karola Ludwika, Ludwikę i Stanisława Karola[3]. Ostatnim z rodu był syn Stanisława Karola, Zygmunt Karol (1883–1920), podporucznik 3 Pułku Ułanów Śląskich, kawaler orderu Virtuti Militari[4].

Przypisy

  1. ↑ Małgorzata Dubrowska, Andrzej Sołtan: Brązownictwo warszawskie w XIX i XX wieku. Od Norblina do Łopieńskich. Warszawa: Wydawnictwo DiG, 1999, s. 75–77. ISBN 83-7181-084-9.
  2. ↑ Fundacja Współpracy Polsko-Niemieckiej - Polacy z wyboru - Karol Juliusz Minter, www.polacyzwyboru.pl [dostęp 2020-07-09] (pol.).
  3. ↑ Karol Juliusz Minter. [w:] Internetowy Polski Słownik Biograficzny [on-line]. [dostęp 2022-11-08].
  4. ↑ Minter, Polen aus freier Wahl: Deutschstämmige Familien in Warschau im 19. und 20. Jahrhundert.

Bibliografia

  • Eugeniusz Szulc, Cmentarz ewangelicko-augsburski w Warszawie, Warszawa 1989

Media użyte na tej stronie

Grób Minterów na cmentarzu ewangelicko-augsburskim w Warszawie.jpg
Autor: Adrian Grycuk, Licencja: CC BY-SA 3.0 pl
Grób Minterów na cmentarzu ewangelicko-augsburskim w Warszawie