Karol Kenar

Karol Kenar

Karol Kenar (przed 1955)
Data urodzenia	1 lutego 1919
Data śmierci	26 listopada 1995
Miejsce spoczynku	Cmentarz Centralny w Sanoku
Miejsce zamieszkania	Sanok
Narodowość	polska
Pracodawca	Autosan
Odznaczenia

Karol Kenar (ur. 1 lutego 1919, zm. 26 listopada 1995) – polski pracownik związany z Sanokiem, działacz społeczny.

Nagrobek Karola Kenara

Ulica Karola Kenara w Sanoku

Życiorys

Karol Kenar urodził się 1 lutego 1919 jako syn Wiktora. W pierwszej połowie 1939 roku został zatrudniony w warsztatach lotniczych w Krośnie. Po wybuchu II wojny światowej i nastaniu okupacji niemieckiej wraz z innymi pracownikami był internowany przez Niemców w barakach na terenie miejsca pracy i pracował na rzecz przejętej przez władze III Rzeszy fabryki do 1944. Wobec zbliżającego się frontu wschodniego i decyzji Niemców o ewakuacji załogi warsztatów na Zachód, pracownicy zostali wywiezieni, zaś Karol Kenar zdołał uciec z transportu w rejonie Jasła.

Po zakończeniu wojny został zatrudniony w przemyśle górniczym. Ukończył dwuletnie kształcenie w specjalizacji mistrza maszynowego w Śląskich Zakładach Techniczno-Naukowych w Katowicach. W 1948 podjął pracę w fabryce Sanowag (późniejsza Sanocka Fabryka Autobusów „Autosan”) w Sanoku. Był wyróżniany za wydajność pracy^[1]. Pracował na stanowiskach głównego mechanika Sanowagu, zastępcy kierownika inwestycji, w latach 70. był kierownikiem zmianowym narzędziowni w oddziale Autosanu w podsanockim Zasławiu. Był racjonalizatorem, sprawował stanowisko przewodniczącego Klubu Techniki i Racjonalizacji w fabryce. Obok pracy zakładowej zaangażował się w działalność społeczną, w szczególności ukierunkowanej na poprawę warunków socjalnych i bytowych pracowników fabryki. Był jednym z pomysłodawców powstania przystani nad Sanen, inicjatorem budowy bloków mieszkalnych przy ulicy Kazimierza Lipińskiego w Sanoku. Przyczynił się do uruchomienia radiowęzła w fabryce oraz utworzenia kina w Zakładowym Domu Kultury (były Dom Robotniczy). W wyniku idei Karola Kenara w 1957 powstało Spółdzielcze Zrzeszenie Domków Jednorodzinnych, od 1958 tworzące osiedle położone w dzielnicy Zatorze przy ulicy Warzywnej^[2], na którym sam Kenar mieszkał i na którym osiedlały się rodziny pracowników fabryki Autosan (do 1978 było 73 rodziny). Osiedle nazwane imieniem Króla Jana III Sobieskiego^[3], a potocznie na cześć inicjatora było określane jako „Kenarówka”^[4]. W jego domu funkcjonował Komitet Osiedlowy i biblioteka, którą prowadził. Był inicjatorem powstawania na osiedlu dróg, oświetlenia ulicznego, doprowadzenia wody, gazyfikacji, kanalizacji, sadzenia zieleni i drzew, włączenia linii telefonicznej, budowy placu zabaw.

Był radnym Miejskiej Rady Narodowej (MRN) w Sanoku; wybrany w 1954^[5], 1958 (zasiadł w Komisji Budownictwa i Gospodarki Komunalnej)^[6], 1984 (zasiadł w Komisji Spraw Samorządu Mieszkańców)^[7]. Podczas stanu wojennego został członkiem Tymczasowej Miejskiej Rady Patriotycznego Ruchu Odrodzenia Narodowego (PRON) w Sanoku, a 29 marca 1983 został wybrany delegatem na I Zjazd Wojewódzki PRON^[8]. Był działaczem bezpartyjnym^[3]. Pełnił funkcję przewodniczącego komitetu blokowego nr 15^[9].

W lutym 1979 został laureatem konkursu-plebiscytu „Postawy” organizowanego przez Rozgłośnię Polskiego Radia Rzeszów i dziennika „Nowiny”^[10].

Karol Kenar odszedł na emeryturę w czerwcu 1979^[11]. Zmarł 26 listopada 1995. Został pochowany na Cmentarzu Centralnym w Sanoku. Z żoną miał syna Tadeusza (ur. 1947, nauczyciel)^[12].

Na obszarze sanockiej dzielnicy Zatorze w rejonie osiedla zainicjowanego przez Karola Kenara jedna z ulic została nazwana jego imieniem^[13].

Odznaczenia i wyróżnienia

• Złoty Krzyż Zasługi
• Srebrny Krzyż Zasługi (1954, uchwałą Rady Państwa z 24 kwietnia 1954 za zasługi w pracy zawodowej w dziedzinie przemysłu maszynowego)^[14]
• Medal 40-lecia Polski Ludowej (1985)^[15]
• Złota Odznaka „Za zasługi dla rozwoju przemysłu maszynowego” (1976)^[16]
• Odznaka „Zasłużony dla Sanoka” (1978)^[17]
• Odznaka „Zasłużony dla Sanockiej Fabryki Autobusów” (1979)^[18]
• Odznaka honorowa „Zasłużony dla Województwa Rzeszowskiego” (1975)^[19]
• Odznaka „Zasłużony dla Województwa Krośnieńskiego” (1983)^[20]
• Wpis do „Księgi zasłużonych dla województwa krośnieńskiego” (1987)^[21]
• Wpis do „Księgi zasłużonych dla województwa krośnieńskiego” (1987)^[22][3]
• Odznaka honorowa „Zasłużony dla Województwa Krośnieńskiego” I stopnia (1988)^[23]
• Odznaczenia związkowe
• Wyróżnienie dla działacza komitetu blokowego (1969)^[24]
• „Jubileuszowy Adres” (1984)^[25]

Przypisy

Bibliografia

• Adam Socha. Konkurs – plebiscyt „Postawy”. Karol Kenar. „Nowiny”, s. 6, Nr 286 z 16-17 grudnia 1978. 
• Marian Struś. Życiorysy pracą pisane. Karol Kenar. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 4, Nr 8 (101) z 10-20 marca 1978.