Karol Korecki
| Karol Jan Korecki | |
 Pogoń (Pogonia) | |
| Rodzina | Koreccy herbu Pogoń (Pogonia) |
|---|---|
| Data urodzenia | 1588 |
| Data śmierci | 4 maja 1633 |
| Ojciec | |
| Matka | Anna Korecka z Chodkiewiczów |
| Żona | Anna z Potockich |
| Dzieci | Samuel Karol, córka Eufryzyna |
Karol Jan Korecki (ur. ok. 1588, zm. 4 maja 1633) – książę, starosta winnicki, kasztelan wołyński.
Życiorys
Karol Korecki urodził się około 1588 w książęcej rodzinie Koreckich herbu Pogoń (Pogonia)[1][2]. Był wnukiem Bohusza, synem Joachima Koreckiego i Anny z Chodkiewiczów. Jego starszym bratem był sławny zagończyk Samuel Korecki.
W 1604 rozpoczął razem z Samuelem naukę w uniwersytecie w Lejdzie. Po zakończeniu edukacji zaciągnął się do armii holenderskiej (ok.1608). W bliżej nieznanych okolicznościach, na morzu, w okolicach Amsterdamu dostał się do niewoli szwedzkiej. Do kraju powrócił w 1613, wymieniony za Karla Karlssona Gyllenhielma. Podczas 5-letniego więzienia stracił zdrowie oraz zmienił wiarę z prawosławnej na unicką. Nie brał już potem osobiście udziału wyprawach wojennych, podczas wojny polsko-tureckiej w 1621 wystawił własnym kosztem 8 chorągwi lekkiej jazdy. W 1622 otrzymał starostwo winnickie. W następnym roku, sejm wyznaczył Koreckiego na komisarza do ordynowania kozaków na przyszłą wojnę, na Zaporożu był powszechnie szanowany i lubiany. W tymże roku król Zygmunt III Waza mianował go kasztelanem wołyńskim.
Po zamordowaniu w Stambule jego brata Samuela wystąpił zbrojnie przeciw Przerębskim i Potockim, którzy zajęli należące do Samuela dobra Uście. Jako spadkobierca sądził się też z Cieciszewskimi. Walczył także z łupiącymi województwo ruskie lisowczykami, w bitwie pod Tuczynem rozbił i rozproszył elearów Wierzbowskiego, pod Uściem pokonał ich po raz drugi[3]. W bieżącą politykę angażował się rzadko, wobec dworu królewskiego był lojalny.
Karol Korecki był żonaty z Anną z Potockich, kasztelanką kamieniecką, wdową po Stanisławie Golskim i księciu Konstantynie Zasławskim. Z tego związku synowie Samuel Karol i Aleksander (zmarły w dzieciństwie) oraz córka Eufryzyna[4]. Anna Korecka zmarła w 1623, została pochowana w Korcu. Córka Eufryzyna w 1647 została żoną starosty włodzimierskiego Daniela Stempkowskiego, zmarła bezpotomnie w tym samym roku[5].
Karol Korecki zmarł 4 maja 1633, został pochowany 7 listopada w rodowym Korcu.
Przypisy
- ↑ Franciszek Piekosiński: Herbarz Kojałowicza - Ks. Wojciecha Wijuka Kojałowicza Herbarz Rycerstwa W.X.Litewskiego tak zwany Compendium. Kraków, 1897, s. 9.
- ↑ Seweryn Uruski: Rodzina. Herbarz szlachty polskiej tom VII. Warszawa: Gebethner i Wolff, 1910, s. 208.
- ↑ Herbarz polski Kaspra Niesieckiego powiększony dodatkami z późniejszych autorów, rękopismów, dowodów urzędowych i wydany przez Jana Nep. Bobrowicza, tom V Lipsk 1840, s.236
- ↑ Seweryn Uruski: Rodzina. Herbarz szlachty polskiej, t. VII, Gebethner i Wolff, Warszawa 1910, s. 209.
- ↑ Adam Boniecki, Herbarz polski, tom XI, Warszawa 1907, str.148
Bibliografia
- Adam Boniecki: Herbarz polski: wiadomości historyczno-genealogiczne o rodach szlacheckich. Cz. 1. T. 11. Warszawa : Warszawskie Towarzystwo Akcyjne S. Orgelbranda S[yn]ów), 1907, s. 148.
- Jarema Maciszewski: Korecki Karol (Jan Karol) h. Pogonia (ok. 1588-1633), kasztelan wołyński. [W:] Polski Słownik Biograficzny. T. XIV/1. Wrocław: Zakład Narodowy Imienia Ossolińskich Wydawnictwo Polskiej Akademii Nauk, 1968, s. 59.
Media użyte na tej stronie
Autor: Ta grafika została stworzona za pomocą Adobe Photoshop przez Guccee (Guccee)., Licencja: CC BY-SA 4.0
Herb Pogoń Litewska