Karol Kotula

Karol Kotula

Kraj działania	Polska
Data i miejsce urodzenia	26 lutego 1884 Cierlicko
Data i miejsce śmierci	8 grudnia 1968 Warszawa
Miejsce pochówku	Cmentarz ewangelicko-augsburski w Warszawie
Biskup Kościoła Ewangelicko-Augsburskiego w PRL
Okres sprawowania	1951–1959
Wyznanie	luteranizm
Kościół	Kościół Ewangelicko-Augsburski w PRL
Ordynacja	1910
Nominacja biskupia	18 listopada 1951
Sakra biskupia	26 kwietnia 1953
Odznaczenia

Grób ks. biskupa Karola Kotuli na Cmentarzu ewangelicko-augsburskim w Warszawie

Karol Kotula (ur. 26 lutego 1884 w Cierlicku, zm. 8 grudnia 1968 w Warszawie) – polski duchowny Kościoła Ewangelicko-Augsburskiego w Polsce, biskup (zwierzchnik) Kościoła w latach 1951–1959.

Życiorys

Ukończył gimnazjum w Cieszynie, a następnie studia teologiczne w Wiedniu i Halle. Po ordynacji w 1910 został wikariuszem w Drogomyślu, a po dwóch latach jako prefekt do gimnazjum w Orłowej na Zaolziu, gdzie należał do działaczy polskich. Podczas I wojny światowej był kapelanem w cesarskiej i królewskiej Armii.

W 1919 został powołany na stanowisko radcy, a potem wizytatora polskiego szkolnictwa w Poznańskiem. Był współzałożycielem i pierwszym prezesem Polskiego Towarzystwa Ewangelickiego w Poznaniu oraz współtwórcą i w latach 1923-1924 pastorem tamtejszej parafii ewangelicko-augsburskiej. Z jego inicjatywy powołano gimnazjum nauczycielskie w Ostrzeszowie. Po zorganizowaniu się polskiego szkolnictwa w Wielkopolsce przeniósł się w 1927 do Łodzi, gdzie został duszpasterzem Organizacji Polaków Ewangelików, w 1937 przeobrażonej w polską parafię ewangelicką. Działał tam w polskich stowarzyszeniach ewangelickich. Był również członkiem Synodu Kościoła.

Z dniem 1 listopada 1932 roku został przyjęty do rezerwy Wojska Polskiego w stopniu starszego kapelana w duchowieństwie wojskowym wyznania ewangelicko-augsburskiego ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 roku i 2. lokatą^[1][2].

Podczas II wojny światowej przebywał w rodzinnym Cierlicku. Tuż po zakończeniu wojny organizował życie religijne na Górnym Śląsku. Wrócił do Łodzi, gdzie w latach 1945-1951 był proboszczem tamtejszej parafii oraz seniorem diecezji łódzkiej (później włączonej do diecezji warszawskiej).

W listopadzie 1951 został wybrany przez Synod Kościoła Biskupem Kościoła. Urząd ten sprawował do emerytury w 1959.

W 1959 otrzymał tytuł doktora honoris causa Chrześcijańskiej Akademii Teologicznej w Warszawie^[3].

Był publicystą i autorem książek religijnych, do najważniejszych z nich należy zbiór kazań W ciszy i skupieniu (1964).

Był ojcem profesora Tadeusza Kotuli, historyka specjalizującego się w dziejach Cesarstwa Rzymskiego epoki Sewerów.

Zmarł 8 grudnia 1968 w Warszawie. Został pochowany na cmentarzu ewangelicko-augsburskim w Warszawie (aleja 12, grób 17)^[4].

Wybrane publikacje

• Polski lud ewangelicki w południowo-wschodniej części województwa poznańskiego (1929)
• Jan Śliwka pionier polskiego szkolnictwa na Śląsku Cieszyńskim (1933)
• Co to jest Biblia? Istota, powstanie i treść (1961)
• W ciszy i skupieniu (1964)
• Od marzeń do ich spełnienia. Wspomnienia z lat 1884-1951, (1998, pośmiertnie)

Odznaczenie

• Złoty Krzyż Zasługi (1954)^[5]

Przypisy

Bibliografia

• Rocznik Oficerski Rezerw 1934. Wielkopolska Biblioteka Cyfrowa, 1934. [dostęp 2016-06-11].
• Karol Kotula, Od marzeń do ich spełnienia. Wspomnienia z lat 1884-1951, Bielsko-Biała 1998
• Ks. biskup Karol Kotula (1884-1968), oprac. Paulina Hławiczka, "Wiara i Mundur", ISSN 1898-598X, R. 1, 2008, nr 4