Karol Kučera
| Państwo | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | 4 marca 1974 |
| Wzrost | 188 cm |
| Gra | praworęczna, oburęczny bekhend |
| Status profesjonalny | 1992 |
| Zakończenie kariery | 2005 |
| Gra pojedyncza | |
| Wygrane turnieje | 6 |
| Najwyżej w rankingu | 6 (14 września 1998) |
| Australian Open | SF (1998) |
| Roland Garros | 3R (1996, 2000) |
| Wimbledon | 4R (1999) |
| US Open | QF (1998) |
| Gra podwójna | |
| Wygrane turnieje | 0 |
| Najwyżej w rankingu | 131 (7 czerwca 2004) |
| Australian Open | 1R (2004) |
| Roland Garros | 2R (2004) |
| Wimbledon | 2R (2003) |
| US Open | 2R (2003) |
| Odznaczenia | |
 | |
Karol Kučera (ur. 4 marca 1974 w Bratysławie) – słowacki tenisista, reprezentant w Pucharze Davisa, olimpijczyk, parlamentarzysta.
Życiorys
Kariera tenisowa
W latach 1991–1992 był członkiem reprezentacji Czechosłowacji w Pucharze Galea, w 1992 zdobył drużynowe mistrzostwo Europy. W tym samym roku rozpoczął karierę zawodową, którą kontynuował do 2005. W 1993 na French Open debiutował w imprezie wielkoszlemowej, a rok później osiągnął pierwszy finał turniejowy rangi ATP World Tour w Umagu.
W 1995 wygrał turniej na kortach trawiastych w Rosmalen, w finale wygrywając z Andersem Järrydem. Kolejne turniejowe zwycięstwo odniósł w 1997, kiedy triumfował w Ostrawie po pokonaniu w finale Magnusa Normana. Był w tymże roku także w finałach w Nottingham (przegrał z Gregiem Rusedskim) i Stuttgarcie (przegrał z Àlexem Corretją).
Jeszcze lepsze wyniki uzyskiwane w 1998 dały zawodnikowi awans do czołowej dziesiątki rankingu (we wrześniu tegoż roku był klasyfikowany na 6. miejscu na świecie). Wygrał turnieje w Sydney i New Haven, był w finałach w Stuttgarcie i Wiedniu. Zaliczył także najlepszy sezon wielkoszlemowy – doszedł do półfinału Australian Open (pokonując m.in. w ćwierćfinale lidera rankingu światowego Pete’a Samprasa, a przegrywając z późniejszym zwycięzcą Petrem Kordą), a także ćwierćfinału US Open (gdzie wyeliminował Andre Agassiego i gdzie pokonał go Pete Sampras). Wystąpił w niepunktowanym Pucharze Wielkiego Szlema (doszedł do półfinału) oraz w turnieju ATP Finals (odpadł po trzech porażkach grupowych z Carlosem Moyą, Pete’em Samprasem i Jewgienijem Kafielnikowem).
Pozycję w światowej czołówce utrzymywał w kolejnych sezonach, w 1999 wygrywając turniej w Bazylei (pokonał kolejno Andre Agassiego, Nicolasa Kiefera i Tima Henmana), w 2000 eliminując na French Open obrońcę tytułu Andre Agassiego już w 1 rundzie. Wysoką pozycję rankingową utracił w 2001, kiedy przez trzy miesiące był nieobecny w turniejach ze względu na kontuzję. W 2003 wygrał swój szósty turniej w karierze w Kopenhadze (w finale z Olivierem Rochusem) oraz był w finale w Ćennaju (porażka z Paradornem Srichaphanem). W 2004 znalazł się poza pierwszą setką rankingu. W grze podwójnej nie odniósł turniejowego zwycięstwa, ale awansował do czterech finałów.
Karol Kučera w Pucharze Davisa reprezentował Słowację w latach 1994–2005. W 1997 miał znaczący wkład w awans tej drużyny do najwyższej klasy rozgrywek, tj. grupy światowej. Był również w jej składzie w 2005, kiedy Słowacja po raz pierwszy wystąpiła w finale rozgrywek, ale nie odgrywał już wówczas wiodącej roli (zdobył punkt w półfinale, kiedy mecz poddał Argentyńczyk Mariano Puerta, a w finale uległ Chorwatowi Ivanowi Ljubičiciowi), zaś trofeum przypadło Chorwatom. Łączny bilans jego występów w Pucharze Davisa wyniósł 33 zwycięstwa i 18 porażek.
W 2000 przyczynił się do pierwszego triumfu Słowacji w Drużynowym Pucharze Świata. Startował także w igrzyskach olimpijskich – w Atlancie w 1996 (przegrał w 2. rundzie z Andre Agassim), w Sydney w 2000 (w 2. rundzie poniósł porażkę z Rogerem Federerem) i w Atenach w 2004 (odpadając w 1. rundzie z Maratem Safinem). W Sydney doszedł ponadto do ćwierćfinału gry podwójnej wspólnie z Dominikiem Hrbatým. W Atlancie w deblu, grając z Jánem Krošlákiem, odpadł w 1. rundzie.
Praworęczny, z bekhendem oburęcznym, Karol Kučera znany był z gry z głębi kortu. Dysponował bogatym wachlarzem zagrań, skuteczny był zwłaszcza w odbiorze serwisu. W jego tenisie widać wpływ jego wieloletniego trenera Miloslava Mečířa, który grał w podobny sposób.
Działalność zawodowa i polityczna
W późniejszych latach zajął się działalnością trenerską, trenując m.in. drużynę narodową i drużynę Słowacji w Pucharze Davisa. Został głównym trenerem w centrum tenisowym NTC w Bratysławie (Národné tenisové centrum)[1]. W wyborach w 2020 z ramienia ugrupowania Zwyczajni Ludzie uzyskał mandat posła do Rady Narodowej[2].
Finały w turniejach ATP World Tour
| Legenda |
|---|
| Wielki Szlem |
| Igrzyska olimpijskie |
| Tennis Masters Cup / ATP Finals |
| ATP Masters Series / ATP Tour Masters 1000 |
| ATP International Series Gold / ATP Tour 500 |
| ATP International Series / ATP Tour 250 |
Gra pojedyncza (6–6)
| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Przeciwnik | Wynik finału |
|---|---|---|---|---|---|---|
| Finalista | 1. | 28 sierpnia 1994 | Umag | Ceglana |  Alberto Berasategui | 2:6, 4:6 |
| Zwycięzca | 1. | 18 czerwca 1995 | Rosmalen | Trawiasta |  Anders Järryd | 7:6(7), 7:6(4) |
| Finalista | 2. | 22 czerwca 1997 | Nottingham | Trawiasta |  Greg Rusedski | 4:6, 5:7 |
| Finalista | 3. | 20 lipca 1997 | Stuttgart | Ceglana | Àlex Corretja | 2:6, 5:7 |
| Zwycięzca | 2. | 20 października 1997 | Ostrawa | Dywanowa (hala) | Magnus Norman | 6:2, krecz |
| Zwycięzca | 3. | 18 stycznia 1998 | Sydney | Twarda | Tim Henman | 7:5, 6:4 |
| Finalista | 4. | 27 lipca 1998 | Stuttgart | Ceglana |  Gustavo Kuerten | 6:4, 2:6, 4:6 |
| Zwycięzca | 4. | 23 sierpnia 1998 | New Haven | Twarda |  Goran Ivanišević | 6:4, 5:7, 6:2 |
| Finalista | 5. | 18 października 1998 | Wiedeń | Dywanowa (hala) |  Pete Sampras | 3:6, 6:7(3), 1:6 |
| Zwycięzca | 5. | 10 października 1999 | Bazylea | Dywanowa (hala) | Tim Henman | 6:4, 7:6(10), 4:6, 4:6, 7:6(2) |
| Finalista | 6. | 5 stycznia 2003 | Ćennaj | Twarda |  Paradorn Srichaphan | 3:6, 1:6 |
| Zwycięzca | 6. | 2 marca 2003 | Kopenhaga | Twarda (hala) |  Olivier Rochus | 7:6(4), 6:4 |
Gra podwójna (0–4)
| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Partner | Przeciwnicy | Wynik finału |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Finalista | 1. | 28 sierpnia 1994 | Umag | Ceglana |  Paul Wekesa |  Diego Pérez Francisco Roig | 2:6, 4:6 |
| Finalista | 2. | 20 października 1996 | Ostrawa | Dywanowa (hala) |  Ján Krošlák |  Sandon Stolle Cyril Suk | 6:7, 3:6 |
| Finalista | 3. | 27 lipca 1997 | Umag | Ceglana | Dominik Hrbatý |  Dinu Pescariu Davide Sanguinetti | 6:7, 4:6 |
| Finalista | 4. | 9 sierpnia 1998 | Amsterdam | Ceglana | Dominik Hrbatý |  Jacco Eltingh Paul Haarhuis | 3:6, 2:6 |
Odznaczenia
- Order Ľudovíta Štúra II klasy – 2006[3]
Przypisy
- ↑ Karol Kučera (słow.). obycajniludia.sk. [dostęp 2020-03-03].
- ↑ Toto je zoznam 150 poslancov, ktorých Slováci zvolili do parlamentu (słow.). hnonline.sk, 1 marca 2020. [dostęp 2020-03-03].
- ↑ Rad Ľudovíta Štúra, II. trieda (słow.). prezident.sk. [dostęp 2020-03-03].
Bibliografia
- Profil na stronie ATP, Association of Tennis Professionals [dostęp 2014-11-06] (ang.).
- Profil na stronie ITF, International Tennis Federation [dostęp 2014-11-06] (ang.).
- Profil na stronie Pucharu Davisa, Davis Cup [dostęp 2014-11-06] (ang.).
- Karol Kučera (ang.). sports-reference.com. [dostęp 2020-03-03].
Media użyte na tej stronie
Pictograms of Olympic sports - Tennis. This is unofficial sample picture. Images of official Olympic pictograms for 1948 Summer Olympics and all Summer Olympics since 1964 can be found in corresponding Official Reports.
Autor: Pedro A. Gracia Fajardo, escudo de Manual de Imagen Institucional de la Administración General del Estado, Licencja: CC0
Flaga Hiszpanii
Łatwo można dodać ramkę naokoło tej grafiki
The flag of Navassa Island is simply the United States flag. It does not have a "local" flag or "unofficial" flag; it is an uninhabited island. The version with a profile view was based on Flags of the World and as a fictional design has no status warranting a place on any Wiki. It was made up by a random person with no connection to the island, it has never flown on the island, and it has never received any sort of recognition or validation by any authority. The person quoted on that page has no authority to bestow a flag, "unofficial" or otherwise, on the island.
The national flag of Kingdom of Thailand since September 2017; there are total of 3 colours:
- Red represents the blood spilt to protect Thailand’s independence and often more simply described as representing the nation.
- White represents the religion of Buddhism, the predominant religion of the nation
- Blue represents the monarchy of the nation, which is recognised as the centre of Thai hearts.
.svg)
Baretka: Order Ľudovíta Štúra II Klasy – Słowacja.