Karol Lampert

Błogosławiony
Karol Lampert

Carl Lampert
prezbiter i męczennik
Ilustracja
Karol Lampert 1918
Czczony przezKościół katolicki
Beatyfikacja13 listopada 2011
Dornbirn
przez Benedykta XVI
(legat Angelo Amato)
Wspomnienie13 listopada
Wikariusz generalny, prezbiter
Kraj działaniaAustria
III Rzesza
Data i miejsce urodzenia9 stycznia 1894
Göfis, Austro-Węgry
Data i miejsce śmierci13 listopada 1944
Halle (Saale), III Rzesza
Wikariusz generalny administratury apostolskiej Innsbruck-Feldkirch
Okres sprawowania1939-1940
Kapelan w Szpitalu św. Karola Boromeusza w Szczecinie
Okres sprawowania1941-1943
Wyznaniekatolicyzm
Kościółrzymskokatolicki
Inkardynacjaadministratura apostolska Innsbruck-Feldkirch, diecezja berlińska
Prezbiterat12 maja 1918

Karol Lampert (ur. 9 stycznia 1894 w Göfis, zm. 13 listopada 1944 w Halle) – męczennik chrześcijański i błogosławiony Kościoła rzymskokatolickiego.

Był austriackim, a później również niemieckim księdzem rzymskokatolickim, doktorem prawa kanonicznego, przeciwnikiem narodowego socjalizmu. Za swoją nieugiętą postawę wobec narodowego socjalizmu był wielokrotnie więziony w niemieckich obozach koncentracyjnych. Jest męczennikiem, który w ramach akcji Fall Stettin wymierzonej w Kościół katolicki, został aresztowany i na podstawie wyroku hitlerowskiego sądu wojennego skazany na karę śmierci przez zgilotynowanie.

Życiorys

Karol Lampert urodził w Południowym Tyrolu jako najmłodsze z siedmiorga dzieci rolnika Franza Xavera i Marii Rosiny.

12 maja 1918 przyjął święcenia kapłańskie z rąk biskupa Franza Eggera w katedrze w Brixen. W 1935 ukończył prawo kanoniczne w Rzymie, uwieńczone obroną doktoratu i otrzymaniem tytułu prałata i adwokata Świętej Roty Rzymskiej.

Wrócił do Innsbrucku w celu utworzenia kościelnego sądu biskupiego dla apostolskiej administratury Innsbruck-Feldkirch. Od 1935 był wikariuszem biskupim w Innsbrucku, a 15 stycznia 1939 otrzymał godność prowikarego, czyli wikariusza generalnego.

Okres prześladowań

Będąc nieugiętym wobec władzy nazistowskiej, szybko popadł w niełaskę gauleitera Tyrolu Franza Hofera. W 1940 zaprotestował przeciwko ograbianiu przez nazistów klasztoru w Innsbrucku, po wcześniejszym wypędzeniu stamtąd zakonnic. Został za to na kilka dni aresztowany. Powtórnie został aresztowany, gdy sprawę grabieży i likwidacji klasztorów nagłośnił w watykańskim radio.

Po męczeńskiej śmierci ks. Ottego Neururera opublikował nekrolog, w którym wspomniał o barbarzyństwie jakie spotkało w niemieckim obozie koncentracyjnym KL Buchenwald kapłana z jego administratury, który za udzielenie chrztu został powieszony do góry nogami, wskutek czego ks. Neururer w męczarniach zmarł. Pod koniec sierpnia 1940 roku został osadzony w niemieckich obozach koncentracyjnych KL Dachau, następnie w KL Sachsenhausen i ponownie w KL Dachau. Po interwencji został zwolniony, bez możliwości prawa powrotu do rodzinnej administratury Innsbruck-Feldkirch. 16 sierpnia 1941 na zaproszenie biskupa diecezji berlińskiej Konrada von Preysinga przyjechał do Szczecina, zamieszkał w fundacji sióstr boromeuszek, zostając kapelanem szpitalnym. Odprawiał msze św. w ich kościele, który po wojnie został przebudowany na sale szpitalne, blisko współpracował z parafią św. Jana Chrzciciela, pomagał także w innych parafiach na terenie Pomorza i Meklemburgii.

Aresztowanie i śmierć męczeńska

Został aresztowany podczas akcji Fall Stettin w lutym 1943 w wyniku donosów konfidenta Gestapo o pseudonimie „inżynier Georg Hagen”. Początkowo przetrzymywany w ciężkich warunkach w więzieniu gestapo przy Augustastraße w Szczecinie, później przewieziony do więzienia w Berlinie. Został stracony na gilotynie w więzieniu Roter Ochse w Halle 13 listopada 1944 o godzinie 16, razem z dwoma innymi duchownymi związanymi ze szczecińskim kościołem św. Jana Chrzciciela Friedrichem Lorenzem i Herbertem Simoleitem.

Proces beatyfikacyjny

W 1998 proces beatyfikacyjny ks. dra Karola Lamperta otwarty został przez biskupa Klausa Künga w diecezji Feldkirch. Uroczystości beatyfikacyjne odbyły się 13 listopada 2011 w Dornbirn pod przewodnictwem kardynała Angelo Amato z udziałem biskupa ordynariusza diecezji Feldkirch Elmara Fischera, metropolity szczecińsko-kamieńskiego arcybiskupa Andrzeja Dzięgi.

26 listopada 2011 w szczecińskiej bazylice św. Jana Chrzciciela pod przewodnictwem metropolity szczecińsko-kamieńskiego abpa Andrzeja Dzięgi odbyło się dziękczynienie za beatyfikację ks. dra Karola Lamperta, połączone z przekazaniem relikwii błogosławionego archidiecezji szczecińskiej i mszą świętą. Uczestniczyli w nim również metropolita berliński abp Rainer Maria Woelki i ordynariusz diecezji Feldkirch bp Elmar Fischer. Po mszy zostały złożone wieńce pod pomnikiem Męczenników II Wojny Światowej.

Pamięć

Część tablicy poświęcona pamięci katolików z archidiecezji berlińskiej zamordowanych przez nazistów, znajdująca się w katedrze św Jadwigi Śląskiej w Berlinie

Zobacz też

Bibliografia

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie

Carl Lampert (1918).jpg
Carl Lampert, Primizbild 1918