Karol Mórawski
 | |
| Pełne imię i nazwisko | Karol Edmund Mórawski |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | 15 września 1935 Warszawa |
| Zawód, zajęcie | historyk, varsavianista, muzealnik |
| Odznaczenia | |
  | |
Karol Edmund Mórawski (ur. 15 września 1935 w Warszawie) – polski historyk, varsavianista, muzealnik, hungarysta.
Życiorys
Ukończył studia na Wydziale Historycznym i filologię na Uniwersytecie Warszawskim. Następnie był pracownikiem naukowym Instytutu Historii UW i Muzeum Polskiego Ruchu Robotniczego i Rewolucyjnego oraz Muzeum Żydowskiego Instytutu Historycznego. Od 1971 był pracownikiem Muzeum Historycznego m. st. Warszawy W 1986 został kuratorem Muzeum Woli[1] i kierował nim przez 21 lat do 30 czerwca 2007, kiedy to przeszedł na emeryturę[2].
Rodzina
Jego synem jest historyk i varsavianista Karol Jerzy Mórawski (ur. 1976), autor m.in. Syrena. Samochód PRL (2005) i Czy legenda prawdę Ci powie... (2015)[3][4].
Publikacje
- Józef Bem (1964, 1969, 1975, 1989)
- Od Lenino do Berlina (1965, 1969, 1973, 1988)
- Rewolucja węgierska 1919 roku (1965)
- Czerwona rewolucja i biały regent (1966)
- Krzyżacy (1970, 1973, 1980 wraz z Janem Tyszkiewiczem)
- Warszawa. Dzieje miasta (1971, 1976, 1988, 2003, 2017)
- Warszawa - Stare Miasto (1978, wraz z W. Głębockim)
- Rzemiosło warszawskie od przełomu XVIII i XIX stulecia do 1831 r. (1981)
- Warszawa. Przewodnik turystyczny (1982, wraz z W. Głębockim)
- Kultura walcząca 1939-1945. Z dziejów kultury polskiej w okresie wojny i okupacji (1986, wraz z W. Głębockim)
- Warszawa. Mały przewodnik (1987, wraz z W. Głębockim)
- Przewodnik historyczny po cmentarzach warszawskich (1989)
- Zwiedzamy Warszawę. Przewodnik turystyczny (1991)
- Warszawskie cmentarze. Przewodnik historyczny (1991, 2012)
- Kartki z dziejów Żydów warszawskich (1993, 2011 – wyd. II rozszerzone)
- Wola. Przewodnik historyczny po miejscach walk i straceń z dni Powstania Warszawskiego (1994, 2001 wraz z L. Świerczek, K. Oktabiński, pod redakcją K. Mórawskiego)
- Żoliborz - Bielany. Przewodnik historyczny po miejscach walk i straceń z dni Powstania Warszawskiego (1999, wraz z L. Świerczek, K. Oktabiński, pod redakcją K. Mórawskiego)
- Warszawo, Ty moja Warszawo (1994 wraz z W. Głębockim)
- Bedeker warszawski. W 400-lecie stołeczności Warszawy (1996 wraz z W. Głębockim)
- Czerniaków. Przewodnik historyczny po miejscach walk i straceń z dni Powstania Warszawskiego (2001 wraz z L. Świerczek)
- Anegdota i dowcip warszawski. Od zarania dziejów do wczoraj (2003)
- Judaica Warszawskie. Przewodnik (2014)[5][6][1]
Odznaczenia i wyróżnienia
- W 2006 został odznaczony Srebrnym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”[7].
- W 1994 w uznaniu zasług za popularyzację muzealnictwa został przez prezydenta Lecha Wałęsę odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski[8].
- Dyplomy honorowe (1983, 1994, 1998) za najlepsze varsaviana[9].
Przypisy
- ↑ a b Kaczorowski 1996 ↓, s. 28.
- ↑ Bojarski 2007 ↓, s. 183.
- ↑ Varsaviana 2008 ↓, s. 46.
- ↑ Karol Jerzy Mórawski (1976- ) (pol.). koszykowa.pl. [dostęp 2020-02-07].
- ↑ Karol Mórawski (pol.). bn.org.pl. [dostęp 2020-02-07].
- ↑ Karol . Mórawski (pol.). koszykowa.pl. [dostęp 2020-02-07].
- ↑ Medal Zasłużony Kulturze - Gloria Artis. www.mkidn.gov.pl. [dostęp 2020-07-05].
- ↑ M.P. z 1995 r. nr 4, poz. 50
- ↑ Nota biograficzna w Kartki z dziejów Żydów warszawskich, Warszawa, 2011
Bibliografia
- Bartłomiej Kaczorowski, Encyklopedia Warszawy. Suplement '96, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1994, s. 28, ISBN 83-01-12057-6.
- Hubert Bojarski. Kalendarium wydarzeń na Woli lipiec 2006 - czerwiec 2007. „Zeszyty wolskie”, s. 175–183, 2017.
- Varsaviana. „Stolica”, s. 46–47, 2008.
Media użyte na tej stronie
POL Srebrny Medal Zasłużony Kulturze Gloria Artis BAR.png
Baretka Srebrnego Medalu "Zasłużony Kulturze - Gloria Artis"
Baretka Srebrnego Medalu "Zasłużony Kulturze - Gloria Artis"