Karol Mórawski

Karol Mórawski
Ilustracja
Pełne imię i nazwiskoKarol Edmund Mórawski
Data i miejsce urodzenia15 września 1935
Warszawa
Zawód, zajęciehistoryk, varsavianista, muzealnik
Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Srebrny Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”

Karol Edmund Mórawski (ur. 15 września 1935 w Warszawie) – polski historyk, varsavianista, muzealnik, hungarysta.

Życiorys

Ukończył studia na Wydziale Historycznym i filologię na Uniwersytecie Warszawskim. Następnie był pracownikiem naukowym Instytutu Historii UW i Muzeum Polskiego Ruchu Robotniczego i Rewolucyjnego oraz Muzeum Żydowskiego Instytutu Historycznego. Od 1971 był pracownikiem Muzeum Historycznego m. st. Warszawy W 1986 został kuratorem Muzeum Woli[1] i kierował nim przez 21 lat do 30 czerwca 2007, kiedy to przeszedł na emeryturę[2].

Rodzina

Jego synem jest historyk i varsavianista Karol Jerzy Mórawski (ur. 1976), autor m.in. Syrena. Samochód PRL (2005) i Czy legenda prawdę Ci powie... (2015)[3][4].

Publikacje

  • Józef Bem (1964, 1969, 1975, 1989)
  • Od Lenino do Berlina (1965, 1969, 1973, 1988)
  • Rewolucja węgierska 1919 roku (1965)
  • Czerwona rewolucja i biały regent (1966)
  • Krzyżacy (1970, 1973, 1980 wraz z Janem Tyszkiewiczem)
  • Warszawa. Dzieje miasta (1971, 1976, 1988, 2003, 2017)
  • Warszawa - Stare Miasto (1978, wraz z W. Głębockim)
  • Rzemiosło warszawskie od przełomu XVIII i XIX stulecia do 1831 r. (1981)
  • Warszawa. Przewodnik turystyczny (1982, wraz z W. Głębockim)
  • Kultura walcząca 1939-1945. Z dziejów kultury polskiej w okresie wojny i okupacji (1986, wraz z W. Głębockim)
  • Warszawa. Mały przewodnik (1987, wraz z W. Głębockim)
  • Przewodnik historyczny po cmentarzach warszawskich (1989)
  • Zwiedzamy Warszawę. Przewodnik turystyczny (1991)
  • Warszawskie cmentarze. Przewodnik historyczny (1991, 2012)
  • Kartki z dziejów Żydów warszawskich (1993, 2011 – wyd. II rozszerzone)
  • Wola. Przewodnik historyczny po miejscach walk i straceń z dni Powstania Warszawskiego (1994, 2001 wraz z L. Świerczek, K. Oktabiński, pod redakcją K. Mórawskiego)
  • Żoliborz - Bielany. Przewodnik historyczny po miejscach walk i straceń z dni Powstania Warszawskiego (1999, wraz z L. Świerczek, K. Oktabiński, pod redakcją K. Mórawskiego)
  • Warszawo, Ty moja Warszawo (1994 wraz z W. Głębockim)
  • Bedeker warszawski. W 400-lecie stołeczności Warszawy (1996 wraz z W. Głębockim)
  • Czerniaków. Przewodnik historyczny po miejscach walk i straceń z dni Powstania Warszawskiego (2001 wraz z L. Świerczek)
  • Anegdota i dowcip warszawski. Od zarania dziejów do wczoraj (2003)
  • Judaica Warszawskie. Przewodnik (2014)[5][6][1]

Odznaczenia i wyróżnienia

Przypisy

  1. a b Kaczorowski 1996 ↓, s. 28.
  2. Bojarski 2007 ↓, s. 183.
  3. Varsaviana 2008 ↓, s. 46.
  4. Karol Jerzy Mórawski (1976- ) (pol.). koszykowa.pl. [dostęp 2020-02-07].
  5. Karol Mórawski (pol.). bn.org.pl. [dostęp 2020-02-07].
  6. Karol . Mórawski (pol.). koszykowa.pl. [dostęp 2020-02-07].
  7. Medal Zasłużony Kulturze - Gloria Artis. www.mkidn.gov.pl. [dostęp 2020-07-05].
  8. M.P. z 1995 r. nr 4, poz. 50
  9. Nota biograficzna w Kartki z dziejów Żydów warszawskich, Warszawa, 2011

Bibliografia

Media użyte na tej stronie

POL Srebrny Medal Zasłużony Kulturze Gloria Artis BAR.png
Baretka Srebrnego Medalu "Zasłużony Kulturze - Gloria Artis"