Karol Małcużyński

Karol Małcużyński
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

20 czerwca 1922
Warszawa

Data i miejsce śmierci

13 czerwca 1984
Warszawa

Poseł VIII kadencji Sejmu PRL
Okres

od 23 marca 1980
do 13 czerwca 1984

Przynależność polityczna

poseł bezpartyjny

Odznaczenia
Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski Order Sztandaru Pracy II klasy Złoty Krzyż Zasługi Medal 10-lecia Polski Ludowej
Grób Karola Małcużyńskiego na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie

Karol Małcużyński (ur. 20 czerwca 1922 w Warszawie, zm. 13 czerwca 1984 tamże) – polski dziennikarz i publicysta, bezpartyjny poseł na Sejm PRL PRL VII i VIII kadencji.

Życiorys

Posiadał wykształcenie wyższe niepełne. Był m.in. korespondentem polskim na procesach norymberskich. Od 1946 do 1948 był korespondentem „Robotnika” w Paryżu. Od 1949 publikował w „Trybunie Ludu”. W latach 50. XX wieku redagował teksty dla Polskiej Kroniki Filmowej, od 1956 do 1960 był też radcą prasowym polskiej ambasady w Londynie. W latach 70. prowadził popularny telewizyjny program publicystyczny Monitor. Od 1971 był również prezesem ZAiKS. W 1974 wybrany w skład Zarządu Głównego Towarzystwa Przyjaźni Polsko-Radzieckiej.

Od 1976 do końca życia pełnił mandat poselski w Sejmie VII i VIII kadencji. W 1982 wstrzymał się od głosu przy głosowaniu w Sejmie nad ustawą o szczególnej regulacji prawnej w okresie stanu wojennego. Później miał słynne wystąpienie krytykujące chwalenie stanu wojennego przez innych posłów.

W 1949 wraz z Bronisławem Wiernikiem napisał książkę Józef Pehm-Mindszenty – szpieg w kardynalskiej purpurze, w której udowadniał, że kardynał József Mindszenty był faszystą, szpiegiem i handlarzem walutą, w związku z czym został skazany przez węgierski Trybunał Ludowy[1]. Był autorem kilkunastu książek i prac publicystycznych.

Był pierwowzorem Krzysztofa Glebowicza, bohatera powieści Ludzie w akwarium Stefana Kisielewskiego.

Został pochowany na cmentarzu Powązkowskim (kwatera 171-5-24)[2].

Życie prywatne

Syn dyrektora warszawskiej giełdy, brat pianisty Witolda Małcużyńskiego. Ojciec Karola Małcużyńskiego, również dziennikarza.

Odznaczenia

Odznaczony m.in. Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski[3], Orderem Sztandaru Pracy II klasy (1964)[4], Złotym Krzyżem Zasługi oraz Medalem 10-lecia Polski Ludowej (1955)[5].

Publikacje

  • Józef Pehm-Mindszenty, szpieg w kardynalskiej purpurze[6]
  • Norymberga Niemcy 1946[7]
  • Oskarżeni nie przyznają się do winy[8]
  • Szkice warszawskie[9]
  • Zanim zapłonęła Warszawa: Fakty i dokumenty o Powstaniu Warszawskim[10]

Przypisy

  1. ↑ Karol Małcużyński, Bronisław Wiernik: Józef Pehm-Mindszenty – szpieg w kardynalskiej purpurze, Książka i Wiedza 1949
  2. ↑ Cmentarz Stare Powązki: KAROL MAŁCUŻYŃSKI, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [online] [dostęp 2019-12-18].
  3. ↑ Zmarł Karol Małcużyński, „Kurier Polski”, nr 117 z 14 czerwca 1984, s. 2
  4. ↑ Wręczenie odznaczeń w Belwederze. „Nowiny”, s. 2, Nr 170 z 20 lipca 1964. 
  5. ↑ M.P. z 1955 r. nr 99, poz. 1387
  6. ↑ Józef Pehm-Mindszenty, szpieg w kardynalskiej purpurze, Lubimyczytać.pl [dostęp 2020-03-12].
  7. ↑ Norymberga Niemcy 1946, Lubimyczytać.pl [dostęp 2020-03-12].
  8. ↑ Oskarżeni nie przyznają się do winy, Lubimyczytać.pl [dostęp 2020-03-12].
  9. ↑ Szkice warszawskie, Lubimyczytać.pl [dostęp 2020-03-12].
  10. ↑ Zanim zapłonęła Warszawa: Fakty i dokumenty o Powstaniu Warszawskim, Lubimyczytać.pl [dostęp 2020-03-12].

Bibliografia

Media użyte na tej stronie

Karol Małcużyński - grób.jpg
Autor: Krzem Anonim, Licencja: CC BY-SA 4.0
Grób Karola Małcużyńskiego na Cmentarzu Powązkowskim (kwatera 171, rząd 5, grób 24)