Karol Madaj

Karol Madaj (ur. 7 lutego 1935 w Imielinie) – polski trener kolarstwa.

Życiorys

W młodości uprawiał kolarstwo. Jako zawodnik AZS Gliwice został akademickim mistrzem Polski - indywidualnie oraz drużynowo w 1951 i 1954. Został również wicemistrzem Polski drużynowo w górskich akademickich mistrzostwach Polski w 1954[1]. Już w latach 50. został trenerem tej dyscypliny. W 1958 założył sekcję kolarską w klubie Kolejarz Gliwice, której najwybitniejszym wychowankiem był Witold Plutecki. Równocześnie w latach 60. i 70. pomagał trenerom polskiej kadry szosowej – Robertowi Nowoczkowi i Henrykowi Łasakowi. Po zakończeniu sezonu 1974 został trenerem polskiej kadry szosowej (zastępując Wojciecha Walkiewicza). Poprowadził swoich zawodników, razem z pomagającym mu Andrzejem Trochanowskim do mistrzostwa świata wyścigu drużynowym na 100 km (1975) i srebrnego medalu w tej samej konkurencji na Igrzyskach Olimpijskich w Montrealu (1976). Ponadto w 1975 Ryszard Szurkowski zwyciężył w Wyścigu Pokoju, a na Igrzyskach Olimpijskich w 1976 Mieczysław Nowicki zdobył brązowy medal w wyścigu indywidualnym ze startu wspólnego. Karol Madaj ustąpił z funkcji trenera kadry po Wyścigu Pokoju w 1977. Następnie w latach 1978–1987 prowadził kadrę szosową Austrii, z którą zdobył m.in. brązowy medal w mistrzostwach świata w 1987 w wyścigu drużynowym na 100 km. Później do 1990 był trenerem w Kolejarzu Gliwice, gdzie jego zawodnikiem był m.in. Artur Krzeszowiec. Następnie przeszedł na emeryturę, wciąż prowadząc szkolenia z ramienia Polskiego Związku Kolarskiego.

W 2000 otrzymał Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski[2]. W 2010, za wybitne zasługi dla rozwoju i upowszechniania kolarstwa w Polsce, został odznaczony Krzyżem Oficerskim tego orderu[3].

Autor publikacji m.in. Strassen Radsport: Training, Technik, Taktik: Lehrbuch des Österreichischen Radsportverbandes (współautor Leo Karner, Niederösterreichisches Pressehaus, St. Pölten 1986) oraz Kolarstwo: trening, technika, taktyka (Polskie Wydawnictwo Sportowe SPRINT, Warszawa 1997).

Przypisy

  1. ↑ Renata i Stanisław Bogusz (opr.), Pół wieku AZS Gliwice, Wyd. Politechniki Śląskiej, b.m. i d.w., s. 50.
  2. ↑ M.P. z 2000 r. nr 13, poz. 278
  3. ↑ M.P. z 2011 r. nr 25, poz. 269

Bibliografia

  • Grzegorz Kaczmarzyk, Ceniony nad Dunajem, „Gazeta Wyborcza” (Katowice) nr 129 z dnia 3 czerwca 2006, s. 19.
  • Bogdan Tuszyński, Złota księga kolarstwa polskiego, Wyd. Polska Oficyna Wydawnicza BGW, Warszawa 1995.