Karol Masny (generał)
![]() | |
Data i miejsce urodzenia | 27 grudnia 1887 |
---|---|
Data i miejsce śmierci | 27 marca 1968 |
Przebieg służby | |
Lata służby | |
Siły zbrojne | |
Formacja | |
Jednostki | |
Stanowiska | szef departamentu |
Główne wojny i bitwy | |
Odznaczenia | |
![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() |
Karol Masny[a] (ur. 27 grudnia 1887 w Wadowicach, zm. 27 marca 1968 w Londynie) – generał brygady Wojska Polskiego II Rzeczypospolitej i Polskich Sił Zbrojnych.
Życiorys
Karol Masny urodził się 27 grudnia 1887 w Wadowicach, w rodzinie Józefa i Wiktorii z d. Białek. Uczył się w c. i k. Gimnazjum Wyższym w Wadowicach. Od 28 sierpnia 1914 pełnił służbę w Legionach Polskich. Walczył w szeregach 3, a następnie 2 pułku piechoty Legionów Polskich na stanowisku oficera rachunkowego. W lipcu 1917, po kryzysie przysięgowym wstąpił do Polskiego Korpusu Posiłkowego. W lutym 1918, po bitwie pod Rarańczą, został internowany w Wiedniu.
W listopadzie 1918 został przyjęty do Wojska Polskiego. Powierzono mu zadanie zorganizowania Głównej Kasy Wojskowej Ministerstwa Spraw Wojskowych w Warszawie. W następnym miesiącu został przeniesiony do Łodzi, na stanowisko szefa intendentury Dowództwa Okręgu Generalnego „Łódź”. W marcu 1919 został wyznaczony na stanowisko zastępcy szefa intendentury Dowództwa Okręgu Generalnego „Kraków” w Krakowie. W następnym miesiącu wrócił do Ministerstwa Spraw Wojskowych i objął stanowisko szefa Sekcji Żywnościowej w Departamencie Gospodarczym, a później szefa Komisji Żywnościowej w Departamencie VII Intendentury[1]. W sierpniu 1923 został zastępcą szefa Departamentu Intendentury MSWojsk. W grudniu 1927 powierzono mu pełnienie obowiązków na stanowisku szefa Departamentu Intendentury[2]. Później został zatwierdzony na stanowisku szefa tegoż departamentu i zajmował je do września 1939.
W okresie II RP został osadnikiem wojskowym w koloniach Iwanie, Iwanówka, Bożkiewicze (osada Janówka, gmina Młynów, powiat dubieński)[3].
W czasie kampanii wrześniowej 1939 pełnił służbę na stanowisku szefa intendentury w Naczelnym Dowództwie Wojska Polskiego. Internowany w Rumunii w obozie w Băile Herculane[4]. Do 1942 roku pozostawał bez przydziału, w obozie na wyspie Bute[5]. W 1942 został szefem Intendentury i Służby Pieniężnej w Ministerstwie Obrony Narodowej. We wrześniu 1945 został wyznaczony na stanowisko szefa Służby Pieniężnej. 6 września 1946 został wraz z 75 innymi oficerami pozbawiony obywatelstwa polskiego, które przywrócono mu pośmiertnie w 1971 roku. Od grudnia 1948 pełnił służbę w Biurze Rozrachunkowym Polskiego Korpusu Przysposobienia i Rozmieszczenia.
Zmarł 27 marca 1968 w Londynie. Został pochowany na Cmentarzu Brompton w Londynie.
Awanse
- chorąży – 26 maja 1916
- podporucznik – 1 kwietnia 1916
- podpułkownik – zweryfikowany 3 maja 1922 ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 i 1. lokatą w korpusie oficerów intendentów
- pułkownik – 31 marca 1924 ze starszeństwem z dniem 1 lipca 1923 i 1. lokatą w korpusie oficerów intendentów
- generał brygady – ze starszeństwem z dniem 19 marca 1939
Ordery i odznaczenia
- Krzyż Niepodległości (6 czerwca 1931)[6]
- Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski
- Krzyż Walecznych (czterokrotnie)
- Złoty Krzyż Zasługi (10 listopada 1928)[7]
- Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921
- Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości
- Złota Odznaka Honorowa Ligi Obrony Powietrznej i Przeciwgazowej I stopnia[8]
Uwagi
- ↑ W ewidencji wojskowej figurował jako Karol I Masny z uwagi, na to, że w Wojsku Polskim pełnił służbę oficer o tym samym imieniu i nazwisku: Karol II Masny (ur. 1 stycznia 1899), podporucznik rezerwy 4 Pułku Strzelców Podhalańskich w Cieszynie, późniejszy duchowny rzymskokatolicki.
Przypisy
- ↑ Rocznik oficerski 1923 s. 22, 1271.
- ↑ Dziennik Personalny M.S.Wojsk. Nr 28 z 23.12.1927 r.
- ↑ Osadnicy wojskowi – lista kompletna. kresy.genealodzy.pl. s. 123. [dostęp 2015-04-05].
- ↑ Piotr Stawecki, Generałowie polscy w wojnie obronnej 1939 roku i ich dalsze losy wojenne : cz. 2, [w:] Przegląd Historyczno-Wojskowy 15 (66)/3 (249) s. 93–94.
- ↑ Henryk P. Kosk, Generalicja polska, t. II, Pruszków 2001, s. 21.
- ↑ M.P. z 1931 r. nr 132, poz. 199 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
- ↑ M.P. 1928 r. nr 260, poz. 634 „w uznaniu zasług, położonych na polu pracy w poszczególnych działach wojskowości”.
- ↑ Piętnastolecie L. O. P. P.. Warszawa: Wydawnictwo Zarządu Głównego Ligi Obrony Powietrznej i Przeciwgazowej, 1938, s. 286.
Bibliografia
- Lista starszeństwa oficerów Legionów Polskich w dniu oddania Legionów Polskich Wojsku Polskiemu (12 kwietnia 1917), Warszawa 1917.
- Tadeusz Kryska-Karski i Stanisław Żurakowski, Generałowie Polski Niepodległej, Editions Spotkania, Warszawa 1991, wyd. II uzup. i poprawione
- Piotr Stawecki , Słownik biograficzny generałów Wojska Polskiego 1918–1939, Warszawa: Bellona, 1994, ISBN 83-11-08262-6, OCLC 830050159 .
Media użyte na tej stronie
Naramiennik generała brygady Wojska Polskiego (1919-39).
Lesser coat of arms of the Austrian Empire form the Congress of Vienna in 1815 until the Austro-Hungarian Compromise of 1867. It then represented the Cisleithanian territories of Austria-Hungary in the Reichsrat until 1915.
It shows the arms of Habsburg-Lorraine encircled by the chain of the Order of Golden Fleece, surmounted on the crowned Austrian imperial double-headed eagle clutching in its claws the Imperial orb, sceptre and sword, with the Imperial Crown of Rudolf above.
After 1915 the inescutcheon only displayed the red-white-red arms of Austria.Poland badge. Second World War period Polish Army (post-1939 Free Polish Army) shoulder title.
Orzełek legionowy