Karol Mier

Karol Mier
RodzinaRozwadowscy herbu Trąby
Data urodzenia24 sierpnia 1832
Data i miejsce śmierci29 kwietnia 1885
Lwów
OjciecFeliks Mier
MatkaAgnieszka Mier
Mąż

Helena Mier z domu Turkuł

Karol Bartłomiej Józef Jan Wojciech (Albert) Antoni Mier (ur. 24 sierpnia 1832, zm. 29 kwietnia 1885 we Lwowie) – hrabia, oficer, właściciel dóbr, c. k. podkomorzy, poseł do Sejmu Krajowego Galicji.

Życiorys

Karol Bartłomiej Józef Jan Wojciech (Albert) Antoni Mier[1] urodził się 24 sierpnia 1832[2]. Prawnuk zarówno ze strony ojca jak i z matki Wilhelma, wnuk Jana, syn Feliksa (1776-1857) i Agnieszki (zm. 1836, córki Józefa), Ostatni męski potomek tej rodziny[2][1].

Został wojskowym Armii Cesarstwa Austriackiego. Przed 1850 został podporucznikiem 1 klasy w 63 Galicyjskiego pułku piechoty w Przemyślu[3]. Następnie od około 1850 podporucznikiem 1 klasy w 2 Galicyjskiego pułku ułanów w Rzeszowie[4][5][6], około 1853 awansowany na nadporucznika[7] służył w tej jednostce do około 1856[8][9]. W późniejszych latach był porucznikiem pozasłużbowym[2].

30 września 1856 został mianowany c. k. podkomorzym (przyrzeczenie złożył 2 listopada 1856)[10][11][2]. Od 25 listopada 1857 był żonaty z Heleną Turkuł herbu Ostoja (1837-1916)[12][2][13]. Został dziedzicem dóbr ziemskich: Kamionka Bużańska, Derniów, Dobrotwory, Jasienica Polska, Jazienica Ruska, Obydów, Ruda, Sielec, Pieńków, Stryhanka[2].

W 1868 został wybrany z lwowskiej Izby Handlowej i Przemysłowej do Sejmu Krajowego Galicji II kadencji (1867-1869) w miejsce Józefa Breuera, który złożył mandat[2]. 24 kwietnia 1876 został członkiem wydziału Galicyjskiego Towarzystwa Łowieckiego[2]. Był członkiem rady nadzorczej Galicyjskiego Zakładu Kredytowego Włościańskiego, a od 1879 do końca życia członkiem wydziału Galicyjskiej Kasy Oszczędności[2][14]. Zasiadał w radzie nadzorczej filii wiedeńskiego austriackiego Banku Centralnego (1871-1873)[2]. Od 1871 do 1879 był wiceprezesem Ogólnego Towarzystwa Ubezpieczeń[2].

Zmarł 29 kwietnia 1885 we Lwowie[2][1]. Był ostatnim po mieczu z rodu Mierów[1]. Majątek po nim odziedziczyła jego żona, Helena Mierowa[15][16][17][2].

Przypisy

  1. ↑ a b c d Sylwester Korwin Kruczkowski: Poczet Polaków wyniesionych do godności szlacheckiej przez monarchów austrjackich w czasie od roku 1773 do 1918: dalej tych osób, którym wymienieni władcy zatwierdzili dawne tytuły książęce względnie hrabiowskie lub nadali tytuły hrabiów i baronów jak niemniej tych, którym zatwierdzili staropolskie szlachectwo. Lwów: 1935, s. 41.
  2. ↑ a b c d e f g h i j k l m Almanach 1908 ↓, s. 635.
  3. ↑ Militärschematismus des österreichischen Kaiserthums. Wiedeń: 1850, s. 157.
  4. ↑ Militärschematismus des österreichischen Kaiserthums. Wiedeń: 1851, s. 434.
  5. ↑ Militärschematismus des österreichischen Kaiserthums. Wiedeń: 1852, s. 469.
  6. ↑ Militärschematismus des österreichischen Kaiserthums. Wiedeń: 1853, s. 484.
  7. ↑ Militärschematismus des österreichischen Kaiserthums. Wiedeń: 1854, s. 490.
  8. ↑ Militärschematismus des österreichischen Kaiserthums. Wiedeń: 1855, s. 494.
  9. ↑ Militärschematismus des österreichischen Kaiserthums. Wiedeń: 1856, s. 478.
  10. ↑ Militärschematismus des österreichischen Kaiserthums. Wiedeń: 1857, s. 1070.
  11. ↑ Jerzy Sewer Dunin-Borkowski: Polacy dygnitarzami austryackimi. I. Podkomorzowie i paziowie (1750-1890). Lwów: 1890, s. 17.
  12. ↑ Rocznik szlachty (I) 1881 ↓, s. 287.
  13. ↑ Helena Turkuł. sejm-wielki.pl. [dostęp 2021-03-14].
  14. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1885. Lwów: 1885, s. 511.
  15. ↑ Dziennik urzędowy. Licytacje. „Gazeta Lwowska”. Nr 196, s. 7, 27 sierpnia 1896. 
  16. ↑ Kronika. Zmiana własności. „Gazeta Narodowa”. Nr 260, s. 2, 17 października 1894. 
  17. ↑ Obwieszczenie. „Gazeta Lwowska”. Nr 109, s. 6, 12 maja 1889. 

Bibliografia