Karol Pindór
| Data i miejsce urodzenia | 4 listopada 1881 Cieszyn, Austro-Węgry |
|---|---|
| Data śmierci | ? |
| Konsul RP w San Francisco | |
| Okres | od 1920 do 1921 |
| Konsul RP w Harbinie | |
| Okres | od 1922 do 1924 |
| Poprzednik | Michał Morgulec |
| Następca | Konstanty Symonolewicz |
| Delegat Rządu/Ambasador RP w Szanghaju | |
| Okres | od 1924 do 1928 |
| Poprzednik | Otton Sas-Hubicki |
Karol Pindór (ur. 4 listopada 1881 w Cieszynie) – austro-węgierski i polski dyplomata.
Życiorys
Syn Jana Pindóra, pastora ewangelickiego. Służył w Towarzystwie Żeglugi „Lloyd Austriacki”. W 1903 odwiedził Indie, Chiny i Japonię. W latach 1904-1908 pracował w międzynarodowej administracji Chińskich Ceł w Nankinie i Harbinie, później znalazł zatrudnienie w ambasadzie Austro-Węgier w Pekinie, w latach 1909-1914 na stanowisku austriackiego tymczasowego konsula w Chinach w Szanghaju. Był zatrudniony w Ministerstwie Spraw Zagranicznych w Wiedniu (1914-1918). W latach 1918–1919 członek polskiej delegacji na konferencji w Wersalu. W 1920 został konsulem polskim w San Francisco. W następnym roku ponownie znalazł się w Chinach – tym razem jako konsul w Harbinie (1922-1924), konsul i delegat pełnomocny rządu II RP w Szanghaju (1924-, w latach 1926-1928 ambasador), gdzie zajmował się sprawami Chin, Tybetu i Syjamu (Tajlandii). W imieniu Polski podpisał ostateczny traktat polsko-chiński[1]. W 1930 powrócił do Polski i zaczął pracować w Ministerstwie Spraw Zagranicznych w Warszawie. Był też zatrudniony w sekretariacie Ligi Narodów w Genewie (1930-1932). Jego losy po zakończeniu służby dyplomatycznej nie są znane[2][3][4].
Władał jęz. chińskim.
Przypisy
- ↑ Odznaczenie chińskie dla p. Patka. „Gazeta Lwowska”, s. 1, Nr 132 z 12 czerwca 1928.
- ↑ Józef Golec, Stefania Bojda, Słownik biograficzny ziemi cieszyńskiej, t. 2, Cieszyn 1995, s. 179-180
- ↑ Marian Kałuski: Polacy w Chinach. Instytut Wydawniczy „Pax”, 2001. s. 96
- ↑ Karol Pindór [w:] League of Nations Search Engine databazie (LONSEA). Uniwersytet w Heidelbergu, [dostęp: 2016-01-05]
Bibliografia
- Wojciech Skóra: Organizacja i pierwszy okres działalności polskich konsulatów w Harbinie i Władywostoku w latach 1920–1924, [w:] Andrzej Furier: Polskie ślady na Dalekim Wschodzie. Polacy w Harbinie, Książnica Pomorska Szczecin 2008, ISBN 978-83-87879-73-0