Karol Piro

Karol Piro

Karol Piro jako biegły podczas procesu sądowego Rity Gorgonowej
kapitan
Data i miejsce urodzenia	3 listopada 1890 Budyłów
Data i miejsce śmierci	30 maja 1973 Lwów
Przebieg służby
Siły zbrojne	Armia Austro-Węgier Wojsko Polskie
Formacja	Legiony Polskie Polski Korpus Posiłkowy
Jednostki	5 Pułk Piechoty Legionów Polskich 1 Pułk Artylerii 51 Pułk Piechoty Strzelców Kresowych 3 Pułk Piechoty Legionów
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa wojna polsko-bolszewicka
Odznaczenia

Grób Karola Piro

Karol Piro (ur. 3 listopada 1890 w Budyłowie, zm. 30 maja 1973 we Lwowie) – kapitan lekarz Wojska Polskiego, specjalista medycyny sądowej.

Życiorys

Urodził się 3 listopada 1890 we Budyłowie, w ówczesnym powiecie brzeżańskim Królestwa Galicji i Lodomerii, w rodzinie Mieczysława i Julii^[1][2]. Był starszym bratem Stanisława (1892–1956), majora artylerii Wojska Polskiego, kawalera Orderu Virtuti Militari.

24 marca 1916 został mianowany chorążym sanitarnym w 5 Pułku Piechoty Legionów Polskich^[3]. W lipcu 1917, po kryzysie przysięgowym, wstąpił do Polskiego Korpusu Posiłkowego i został przydzielony do 1 Pułku Artylerii na stanowisko zastępcy lekarza I dywizjonu haubic^[2]. Po bitwie pod Rarańczą (15-16 lutego 1918) został internowany przez Austriaków w Száldobos. Należał do grupy legionistów oskarżonych w procesie w Marmaros-Sziget (8 czerwca – 2 października 1918). Po cesarskiej abolicji uwolniony^[2].

7 lipca 1919 został formalnie przyjęty do Wojska Polskiego z zatwierdzeniem stopnia podporucznika podlekarza i przydziału do Szpitala Załogi we Lwowie^[4]. 1 czerwca 1921, w stopniu kapitana, pełnił służbę w Szpitalu Okręgowym we Lwowie, a jego oddziałem macierzystym była Kompania Zapasowa Sanitarna Nr 6^[5]. 3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu kapitana ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 i 51. lokatą w korpusie oficerów sanitarnych, medyków^[6]. W 1923 pełnił służbę w 51 Pułku Piechoty w Brzeżanach na stanowisku starszego lekarza pułku, pozostając oficerem nadetatowym 6 Batalionu Sanitarnego we Lwowie^[7]. W następnym roku został przeniesiony do 10 Batalionu Sanitarnego w Przemyślu i przydzielony do 3 Pułku Piechoty Legionów w Jarosławiu^[8]. Później został przeniesiony do rezerwy. W latach 1927–1933 był asystentem profesora Włodzimierza Sieradzkiego w Zakładzie Medycyny Sądowej Uniwersytetu Jana Kazimierza we Lwowie. W 1932 występował w charakterze biegłego w procesie Rity Gorgonowej. W 1934 pozostawał w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Łódź Miasto II. Posiadał przydział w rezerwie do Kadry Zapasowej 10 Szpitala Okręgowego w Przemyślu^[9].

Zmarł 30 maja 1973 we Lwowie. Został pochowany na Cmentarzu Janowskim we Lwowie.

Odznaczenia

• Krzyż Walecznych dwukrotnie^[10][11]
• Krzyż Niepodległości – 9 października 1933 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”^[12]

Przypisy

Bibliografia

• Lista starszeństwa oficerów Legionów Polskich w dniu oddania Legionów Polskich Wojsku Polskiemu (12 kwietnia 1917). Komenda Legionów Polskich, 1917.
• Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2021-01-07].
• Spis oficerów służących czynnie w dniu 1.6.1921 r.. Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1921.
• Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1922.
• Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
• Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
• Rocznik Oficerski Rezerw 1934. Biuro Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych, 1934.
• Lista odznaczonych Krzyżem Walecznych o nieznanych adresach. Warszawa: Biuro Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych, 1935.

Linki zewnętrzne

• Żołnierze Niepodległości : Piro Karol. Muzeum Józefa Piłsudskiego w Sulejówku. [dostęp 2021-06-20].