Karol Pomianowski

Karol Pomianowski
Data i miejsce urodzenia

29 września 1874
Lwów

Data i miejsce śmierci

2 lipca 1948
Rabka

profesor nadzwyczajny
Alma Mater

Politechnika Gdańska

Uczelnia

Politechnika Gdańska

Odznaczenia
Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi

Karol Pomianowski (ur. 29 września 1874 we Lwowie, zm. 2 lipca 1948 w Rabce[1]) – polski profesor hydrotechniki, inicjator budowy zapory na Dunajcu w Rożnowie, pierwszy dziekan Wydziału Inżynierii Lądowej na polskiej Politechnice Gdańskiej.

Lata nauki

Po ukończeniu II Gimnazjum Klasycznego we Lwowie, w 1894 r. rozpoczął studia na Wydziale Inżynierii w Szkole Politechnicznej we Lwowie, gdzie 7.03.1900 roku uzyskał dyplom inżyniera drogowego[2].

Działalność naukowa

Od 1914 r. był profesorem Szkoły Politechnicznej we Lwowie (późniejszej Politechniki Lwowskiej), od 1918 r. Politechniki Warszawskiej, od 1945 r. Politechniki Gdańskiej, gdzie zorganizował od podstaw i był pierwszym dziekanem w latach 1945–1947, Wydziału Inżynierii Lądowej[3]. Od 1901 r. należał do Towarzystwa Politechnicznego we Lwowie, był członkiem Akademii Nauk Technicznych (od 1923) i Towarzystwa Naukowego Warszawskiego (od 1936). Autor pracy z zakresu kanalizacji rzek, m.in. Dunajca, Wisły, Sanu, hydroenergetyki i hydrologii, m.in. autor książek pt. Zbiorniki i zapory (cz. 1–2 1934–37) oraz Zakłady o sile wodnej (1935)[4].

Działalność inżynieryjna

W czasie studiów okresowo pracował przy budowie linii kolejowych Kołomyja-Zaleszczyki i Przeworsk-Bachórz, a po uzyskaniu absolutorium w 1898 r. przez dwa lata kierował budową odcinka kolei Chabówka-Zakopane. Po uzyskaniu dyplomu przez rok pracował w Jaśle jako inżynier drogowy[2]. Zainicjował budowę zapory na Dunajcu w Rożnowie – był autorem pierwszego projektu oraz stałym konsultantem w czasie studiów projektowych i budowy zapory. Autor projektów wodociągów i kanalizacji m.in. dla Warszawy, Gdyni, Łowicza, a także oczyszczalni ścieków[5]. Był stałym rzeczoznawcą w Ministerstwie Robót Publicznych do spraw wodociągowych i kanalizacyjnych, w latach 1928–1939 był członkiem Rady Technicznej ds. morskich przy Ministerstwie Przemysłu i Handlu.

Zmarł w sanatorium w Rabce[3] i został pochowany na miejscowym cmentarzu[6].

Ordery i odznaczenia

Upamiętnienie

Imieniem profesora Karola Pomianowskiego nazwano działającą od 2008 roku Fundację Wydziału Inżynierii Lądowej i Środowiska Politechniki Gdańskiej[9].

Przypisy

  1. ↑ Pomianowski Karol Michał, [w:] Encyklopedia PWN [online] [dostęp 2010-08-20].
  2. ↑ a b Pomianowski Karol. Profesor. Pionier Politechniki Gdańskiej., pg.edu.pl [dostęp 2021-02-15] (pol.).
  3. ↑ a b Jan Adam Piotrowski, S. p. Karol Pomianowski (1874–1948), „Rocznik Towarzystwa naukowego Warszawskiego”, 41, 1948, s. 163–167 [dostęp 2020-07-30] [zarchiwizowane z adresu 2020-08-14].
  4. ↑ Bogusław Maziak: Naukowcy Politechniki Lwowskiej siłą napędową odbudowy i rozwoju polskiej Politechniki w Gdańsku od 1945 r. Wspomnienia. [dostęp 2010-08-17].
  5. ↑ Andrzej Tejchman Konarzewski, Bogusław Maziak: Prof. Karol Pomianowski – światowy autorytet w budownictwie wodnym. Fundacja Wydziału Inżynierii Lądowej i Środowiska Politechniki Gdańskiej imienia profesora Karola Pomianowskiego. [dostęp 2012-04-07].
  6. ↑ Aurelia Jermakowicz, Karol Pomianowski (1874–1948) [dostęp 2020-07-30].
  7. ↑ M.P. z 1936 r. nr 263, poz. 466 „za wybitne zasługi na polu nauki i wychowywania młodzieży w duchu patriotycznym, położone w latach 1905–1918”.
  8. ↑ M.P. z 1936 r. nr 263, poz. 469 „za zasługi na polu pracy naukowej”.
  9. ↑ Fundacja Wydziału Inżynierii Lądowej i Środowiska Politechniki Gdańskiej imienia profesora Karola Pomianowskiego | Rejestr.io, rejestr.io [dostęp 2020-07-30].

Linki zewnętrzne