Karol Rybasiewicz
 podporucznik piechoty | |
| Data i miejsce urodzenia | 17 września lub 5 października 1891 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 6 lipca 1916 |
| Przebieg służby | |
| Lata służby | 1914–1916 |
| Siły zbrojne | |
| Formacja | |
| Jednostki | |
| Stanowiska | komendant plutonu |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
  | |
Karol Rybasiewicz, ps. „Wilczyński” (ur. 17 września lub 5 października 1891 w Warszawie, zm. 6 lipca 1916 pod Kostiuchnówką) – działacz niepodległościowy, oficer Legionów Polskich, dziennikarz, komendant Polskich Drużyn Strzeleckich, członek komendy Polskiej Organizacji Wojskowej.
Życiorys
Ukończył szkołę średnią w Warszawie, następnie studiował prawo na Uniwersytecie Jagiellońskim. Uczęszczał także na kursy handlowe.
Działacz niepodległościowy od 1910, gdy wstąpił do Organizacji Młodzieży Narodowej. Następnie więziony przez władze carskie przez 3 miesiące. Był zastępcą komendanta organizacji wojskowej im. mjr. Waleriana Łukasińskiego. Był także działaczem skautingowym (w 1912 założył drużynę w Wołominie). W 1912 został ponownie aresztowany, w więzieniu przesiedział niecały rok. W 1912 w Krakowie wstąpił do Polskich Drużyn Strzeleckich. Następnie ponownie przebywał w Warszawie, gdzie pracował jako dziennikarz. Od jesieni 1913 do wiosny 1914 sprawował funkcję komendanta III okręgu PDS (obejmującego zabór rosyjski). W styczniu 1914 wziął udział w kursie PDS w Rabce, a w miesiącach letnich tego samego roku był uczestnikiem kursu oficerskiego w Nowym Sączu.
Po wstąpieniu do Legionów Polskich, został wysłany przez Józefa Piłsudskiego do Warszawy. Tam został ponownie komendantem PDS w zaborze rosyjskim, a następnie objął dowództwo nad połączonymi PDS i Związkiem Walki Czynnej[1]. Później sprawował funkcję członka komendy Polskiej Organizacji Wojskowej, a także komendanta okręgu POW w Radomiu.
Zimą 1915 został podporucznikiem. Od lipca 1915 w składzie I Brygady Legionów Polskich. Dowodził w niej plutonem w 1 kompanii I batalionu 1 pułku piechoty. Zginął podczas odwrotu spod Kostiuchnówki.
Ordery i odznaczenia
- Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari nr 7183 – pośmiertnie 17 maja 1922[2]
- Krzyż Niepodległości z Mieczami – pośmiertnie 20 stycznia 1931 roku „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”[3]
Przypisy
- ↑ Michał Jerzy Chromiński. Działalność III/IX okręgu Polskiej Organizacji Wojskowej (Siedlce) w latach 1914-1918 oraz jej wkład w powstanie i organizację 22 Siedleckiego Pułku Piechoty. „Rocznik Archiwalno-Historyczny CAW”. s. 83..
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 1 z 4 stycznia 1923, s. 7.
- ↑ M.P. z 1931 r. nr 18, poz. 31.
Bibliografia
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2021-01-07].
Linki zewnętrzne
- Rybasiewicz Karol, Sączopedia. saczopedia.wmediach.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-12-08)].
Media użyte na tej stronie
.png)
Lesser coat of arms of the Austrian Empire form the Congress of Vienna in 1815 until the Austro-Hungarian Compromise of 1867. It then represented the Cisleithanian territories of Austria-Hungary in the Reichsrat until 1915.
It shows the arms of Habsburg-Lorraine encircled by the chain of the Order of Golden Fleece, surmounted on the crowned Austrian imperial double-headed eagle clutching in its claws the Imperial orb, sceptre and sword, with the Imperial Crown of Rudolf above.
After 1915 the inescutcheon only displayed the red-white-red arms of Austria.
Orzełek legionowy
Autor: Patryk Gałuszka, Licencja: CC BY-SA 4.0
Oznaka stopnia (patka) "podporucznik" noszona na kołnierzach w I Brygadzie Legionów Polskich. Oznaka obowiązywała w latach 1914-1916. Źródło: W. Sienkiewicz (red.), "Legenda Legionów", DEMART SA, 2008, s. 390.