Karol Słowik

Karol Słowik

kapitan inż.
Data i miejsce urodzenia	24 czerwca 1889 Jarosław
Data i miejsce śmierci	23 sierpnia 1919 Warszawa
Przebieg służby
Siły zbrojne	Armia Austro-Węgier Wojsko Polskie
Formacja	K.u.k. Luftfahrtruppen Lotnictwo Wojska Polskiego
Jednostki	pułk piechoty nr 80 2 eskadra wywiadowcza
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa
Odznaczenia

Karol Słowik (ur. 24 czerwca 1889 w Jarosławiu, zm. 23 sierpnia 1919 w Warszawie) – kapitan inżynier Wojska Polskiego, pierwszy konstruktor samolotów wojskowych w Odrodzonej Polsce^[1].

Samolot, na którym rozbił się Karol Słowik

Życiorys

Po ukończeniu szkoły średniej w Jarosławiu i zdaniu egzaminu dojrzałości rozpoczął studia na Politechnice Lwowskiej. Po ukończeniu studiów otrzymał dyplom inżyniera^[1].

14 czerwca 1914 został wcielony do cesarskiej i królewskiej Armii. Walczy na froncie z carską Rosją przez ponad 14 miesięcy^[1]. Na stopień podporucznika został mianowany ze starszeństwem z 1 stycznia 1916 w korpusie oficerów rezerwy piechoty^[2], a na stopień porucznika ze starszeństwem z 1 stycznia 1918^[1]. Jego oddziałem macierzystym był pułk piechoty nr 80^[3]. W czasie służby odbył przeszkolenie lotnicze^[1].

W pierwszych dniach listopada 1918, po zajęciu przez oddziały POW austriackiego lotniska w Lublinie, wstąpił do formującej się 2 eskadry wywiadowczej. Wkrótce jako wyróżniający się pilot i fachowiec został mianowany kierownikiem utworzonych Centralnych Warsztatów Lotniczych w Warszawie^[1][4]. Tutaj kierował pracami nad remontami i składaniem z części samolotów dla polskiego lotnictwa. Pod jego kierownictwem został zbudowany pierwszy w Wolnej Polsce samolot CWL SK-1 Słowik (kopia Hannover Roland CL.II). 23 sierpnia 1919 przed Naczelnikiem Państwa Józefem Piłsudskim odbył się pokaz lotu samolotu CWL SK-1 Słowik. Podczas lotu od samolotu oderwały się skrzydła. Kadłub samolotu wraz z pilotującym go kapitanem Kazimierzem Jesionowskim oraz konstruktorem Karolem Słowikiem roztrzaskał się o ziemię^[5][4].

Okoliczności feralnego lotu opisał Marian Romeyko konkludując: „pierwsze tak tragiczne zetknięcie się marszałka z lotnictwem musiało niewątpliwie pozostawić głębokie ślady w jego pamięci. Pozostawiło ono swe piętno również w świadomości lotników, którzy rzecz powszechnie znana, hołdują przesądom. Zrodziło się w nich przeświadczenie, że Piłsudski przyniósł pecha lotnictwu. To przeświadczenie narastało i chociaż nie ujawnione, mocno zakorzeniło się w opinii lotników. Po prostu woleli ... unikać marszałka, nie starali się go zapraszać. Być może i Piłsudski, zachowując w pamięci przykre wspomnienie, nie miał ochoty ponawiania wizyt. W każdym razie w lotnictwie dawał się wyczuwać brak przywiązania do marszałka”^[6].

Karol Słowik został pochowany na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie^[1].

Ordery i odznaczenia

• Srebrny Medal Waleczności 1 klasy^[3]
• Krzyż Wojskowy Karola^[3]

Przypisy

Bibliografia

• Ranglisten des kaiserlichen und königlichen Heeres 1918. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, 1918. (niem.)
• Andrzej Glass: Polskie konstrukcje lotnicze 1893–1939. Warszawa: Wydawnictwa Komunikacji i Łączności, 1977.
• Ku Czci Poległych Lotników Księga Pamiątkowa. Marian Romeyko (red.). Warszawa: Wydawnictwo Komitetu Budowy Pomnika Poległych Lotników, 1933.
• Marian Romeyko: Przed i po maju. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1983. ISBN 83-11-06884-4.