Karol Stromenger (krytyk muzyczny)

Karol Stromenger (ur. 6 października 1885 we Lwowie, zm. 11 czerwca 1975 w Warszawie) – polski publicysta i krytyk muzyczny.

Życiorys

Studiował grę na wiolonczeli i teorię muzyki w konserwatorium lwowskim i akademii muzycznej w Wiedniu oraz prawo i muzykologię na Uniwersytecie Wiedeńskim. Podczas I wojny światowej służył w wojsku austriackim, przebywał w niewoli francuskiej^[1]. Od 1921 był recenzentem muzycznym w warszawskiej prasie, m.in. Kurierze Polskim, Kurierze Porannym i Gazecie Polskiej. Od 1925 do śmierci wygłaszał prelekcje w Polskim Radiu w programie Kwadrans muzyczny Karola Stromengera oraz zapowiedzi przed radiowymi koncertami. Uczył także w warszawskich szkołach muzycznych. Publikował w miesięczniku Antena^[2]. W 1939 został wykładowcą Państwowego Instytutu Sztuki Teatralnej, w 1946 – redaktorem działu muzycznego Wiedzy Powszechnej. Od 1960 wykładał w Państwowej Wyższej Szkole Teatralnej w Warszawie. W 1961 napisał scenariusz filmu dokumentalnego Jarosława Brzozowskiego i Wandy Rollny Chopin w kraju.

W 1955 otrzymał Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski.

Ojciec Zuzanny Stromenger^[3]. Pochowany na cmentarzu Powązki Wojskowe w Warszawie (kwatera A37-2-3)^[4].

Grób Karola i Zuzanny Stromengerów na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach

Ważniejsze publikacje

• Franciszek Schubert, 1928
• Stanisław Moniuszko. Twórca pieśni i oper, 1946
• Fryderyk Chopin, 1947
• Mikołaj Rimski-Korsakow (z cyklu Opera słowiańska, z. 2), 1950
• Przewodnik operowy, 1959
• Mozart (Ludzie żywi), 1962
• Czy należy spalić Luwr: felietony muzyczne, 1970

Przypisy

Bibliografia

• Karol Stromenger w bazie filmpolski.pl
• Malczewski Juliusz Jerzy (red.), Cmentarz komunalny (dawny Wojskowy) na Powązkach, Warszawa 1975, s. 255