Karol de Foucauld

Święty
Karol de Foucauld OCSO

Charles de Foucauld

prezbiter
Data i miejsce urodzenia	15 września 1858 Strasburg (Francja)
Data i miejsce śmierci	1 grudnia 1916 Tamanrasset (Algieria)
Czczony przez	Kościół katolicki
Beatyfikacja	13 listopada 2005 przez Benedykta XVI
Kanonizacja	15 maja 2022 plac świętego Piotra przez Franciszka
Wspomnienie	1 grudnia

Karol de Foucauld, fr. Charles de Foucauld (ur. 15 września 1858 w Strasburgu, zm. 1 grudnia 1916 w Tamanrasset) – francuski trapista (OCSO) i prezbiter, misjonarz, eremita przebywający przez wiele lat wśród muzułmańskich Tuaregów na Saharze w Algierii, święty Kościoła katolickiego.

Owocem jego działalności było stworzenie słownika tuaresko-francuskiego oraz przełożenie Ewangelii na język tuareski i poezji tuareskiej. Na podstawie stworzonej przez niego reguły zakonnej po jego śmierci, w 1933, powstało Zgromadzenie Małych Braci Jezusa. Kilka lat później (1939) Magdalena Hutin założyła Zgromadzenie Małych Sióstr Jezusa, również opartą na regule spisanej przez Karola de Foucauld.

Życiorys

Lata 1858–1885

Karol de Foucauld pochodził z katolickiej rodziny arystokratycznej, w 1864 roku został sierotą i był wychowywany przez dziadków Morlet. W 1874 zdał maturę i trafił do szkoły jezuitów w Paryżu, gdzie przez dwa lata pobierał nauki. W tamtym okresie stracił wiarę. W roku 1876 wstąpił do szkoły oficerskiej Saint-Cyr. Dwa lata później, 3 lutego 1878, umarł jego dziadek i opiekun, pułkownik Morlet, zaś 15 września 1878 Karol osiągnął pełnoletniość i wszedł w posiadanie majątku.

Podczas powstania Bou Amama w Algierii, które wybuchło w 1881, Karol de Foucauld brał udział w kampanii w południowym Oranie; po walkach na froncie został odznaczony za swoją postawę. W styczniu 1882 roku opuścił wojsko i udał się w podróż do Maroka w roli eksploratora. Przemierzał ten kraj w latach 1883–1884; w tym także czasie pisał książkę „Reconnaissance au Maroc” (istnieją dwie równoległe możliwości przetłumaczenia tego tytułu: „Rozpoznanie Maroka” lub „Wdzięczność dla Maroka”), za którą w kwietniu 1885 roku otrzymał złoty medal od Francuskiego Towarzystwa Geograficznego.

Lata 1886–1901

Rok 1886 Karol de Foucauld spędził w Paryżu, gdzie pod koniec października doświadczył nawrócenia. Jego kierownikiem duchowym i spowiednikiem został ksiądz Huvelin. W latach 1888-1890 Karol odbył pielgrzymkę do Ziemi Świętej, przez miesiąc przebywał w klasztorze trapistów w Fontgombault, uczestniczył także w rekolekcjach w zakonie benedyktynów w opactwie św. Piotra w Solesmes.

16 stycznia 1890 roku wstąpił do zakonu trapistów w klasztorze Matki Bożej Śnieżnej w Masywie Centralnym, gdzie rozpoczął nowicjat (1890-1892), przyjmując imię zakonne Maria-Alberyk. Śluby proste złożył 2 lutego 1892 i przyjął tonsurę. W lutym 1893 roku rozpoczął studia teologiczne, które kontynuował na Uniwersytecie Gregoriańskim w Rzymie (w roku 1896). W lipcu 1893 roku pojawiły się pierwszy idee założenia wspólnoty nazaretańskiej, których szkice Karol konsultował z kierownikiem duchowym. W 1896 roku uzyskał zezwolenie ks. Huvelina na opuszczenie zakonu trapistów, przełożeni uznali powołanie Karola w 1897 roku. 14 lutego 1897 roku został zwolniony ze ślubów prostych i złożył dwa śluby prywatne: czystości oraz nie posiadania niczego poza narzędziami potrzebnymi do pracy fizycznej. 24 lutego 1897 roku przybył po raz drugi do Ziemi Świętej, gdzie podjął służbę służącego przy klasztorze Klarysek w Nazarecie. Dwa lata później podjął decyzję pozostania na zawsze w tym miejscu. Od 19 do 21 maja 1899 roku w czasie rekolekcji Karol skończył nową regułę Pustelników Najświętszego Serca i Regułę Konstytucji Małych Braci Jezusa. Rok później, za namową ks. Huvelin i sióstr klarysek, odbył serię rekolekcji przygotowujących do przyjęcia święceń kapłańskich, które otrzymał 9 czerwca 1901 roku we Francji.

Lata 1901–1916

Już jako ksiądz, 28 października 1901 przybył do Beni-Abbes w Algierii, gdzie odprawił swoją pierwszą Mszę Świętą (miało to miejsce 30 października, w 15 rocznicę jego nawrócenia). Przebywał tam do 1904 roku zajmując się pracą charytatywną, opatrywaniem rannych, walką z niewolnictwem i redagowaniem Reguły Małych Sióstr Jezusa. W 1904 roku udał się do Tamanrasset, gdzie żył wśród Tuaregów. 31 stycznia 1908 dowiedział się o pozwoleniu Stolicy Apostolskiej na samotne odprawianie mszy (nie miał żadnego ministranta). Na początku 1909 roku oraz w 1911 roku odbył podróże do Francji, podczas których spotkał się z rodziną; w trakcie pierwszej podróży także z ks. Huvelin (kierownik duchowy zmarł w 1910 roku). Karol w latach 1910–1911 wybudował pustelnię Asekrem, położoną na wysokości 2700 m n.p.m. w górach Hoggaru. Żyjąc w krainie Tuaregów, zajmował się pracą fizyczną i pracami lingwistycznymi nad językiem tuareskim, które w 1915 roku zaowocowały powstaniem słownika francusko-tuareskiego oraz przetłumaczeniem Ewangelii na język tuareski i kopią poezji tuareskiej. W 1915 roku na południu trypolitańskim wybuchły zamieszki, które doprowadziły do ataków Senussów na region zamieszkiwany przez Tuaregów. Karol zbudował wówczas fort dla miejscowej ludności.

1 grudnia 1916 roku został zastrzelony przez Senussów.

Beatyfikacja i kanonizacja

Proces beatyfikacyjny Karola de Foucauld na szczeblu diecezjalnym został zamknięty 4 marca 2003 roku w Mediolanie, a beatyfikacja odbyła się 13 listopada 2005 w Rzymie. 26 maja 2020 podpisano dekret przez papieża Franciszka uznający cud za wstawiennictwem błogosławionego, co otworzyło drogę do jego kanonizacji^[1][2]. Data uroczystości miała zostać ogłoszona na konsystorzu, który odbył się 3 maja 2021^[3], lecz zostanie ogłoszona w innym terminie^[4]. 9 listopada 2021 Stolica Apostolska podała informacje o terminie uroczystości, podczas której nastąpi kanonizacja Karola de Foucauld i sześciu innych błogosławionych^[5].

15 maja 2022, podczas uroczystej mszy św. na placu świętego Piotra, papież Franciszek dokonał pierwszej od czasu pandemii COVID-19 i pierwszej od października 2019 kanonizacji bł. Karola de Focualda i dziewięciu innych błogosławionych^[a], wpisując go w poczet świętych Kościoła katolickiego^[6][7].

Jego wspomnienie liturgiczne obchodzone jest 1 grudnia^[8].

Dziedzictwo

Karol de Foucauld stworzył pierwsze opracowanie słownika francusko-tuareskiego, założył zgromadzenie oparte na swojej regule, pozostawił po sobie także pisma – listy i medytacje, które pokazują jego drogę duchową i rozumienie Pisma Świętego.

Duchowość Karola de Foucauld jest nazywana duchowością o wymiarze nazaretańskim. Kierował się w niej czterema podstawami:

1. życie ukryte – naśladowanie cnót obecnych w życiu Jezusa i Świętej Rodziny w Nazarecie (przed rozpoczęciem publicznej działalności Jezusa)
2. kontemplacja – wzorem dla niej jest życie ukryte Jezusa
3. obecność w świecie – realizacja życia ukrytego w świecie
4. miłość bliźniego – realizacja powyższych założeń w praktyce.

Zobacz też

• beatyfikowani i kanonizowani przez Benedykta XVI

Uwagi

Przypisy

Bibliografia

• Voillaume Rene, Echa Nazaretu. Duchowa biografia Karola de Foucauld. Kraków, 2005.
• Brat Moris, Brat Karol de Foucauld. Warszawa, 2005.
• Carlo Caretto, Listy z pustyni. Warszawa, 1978.

Linki zewnętrzne

• Strona internetowa poświęcona Charles’owi de Foucauld (ang. • fr. • hiszp. • niderl. • niem. • wł.)
• Mali Bracia Jezusa (historia) (pol.)
• Małe Siostry Jezusa (Skąd jesteśmy) (pol.)
• Artykuł poświęcony Charles’owi de Foucauld PL
• Stránky spirituality Charlesa de Foucauld (węg.)