Karol de Prevot

Karol de Prevot

Data i miejsce urodzenia	ok. 1670 Ticino
Data i miejsce śmierci	1737 Sandomierz
Narodowość	włoska
Dziedzina sztuki	malarstwo

Obraz Mord rytualny przedstawiający rzekomy mord rytualny z katedry w Sandomierzu, pędzla Karola de Prevot (XVIII w.)

Karol de Prevot, Karol (Carlo) de (di) Prevo (Prewot, Prewo), (ur. ok. 1670 w Ticino, zm. 1737 w Sandomierzu^[1]) – polski malarz włoskiego pochodzenia.

Życiorys

Karol de Prevo urodził się w północnych Włoszech, w regionie Ticino^[2]. Około 1691 r. przybył do Polski i prowadził działalność artystyczną w regionie sandomierskim. Wykonał cykl obrazów do kolegiaty sandomierskiej przedstawiających sceny z Nowego Testamentu^[1][3], na początku XVIII w. wykonywał zlecenia dla zakonu paulinów w kościele w Beszowej. W 1703 r. wykonał obrazy do kaplicy zamkowej w Tęczynie na zlecenie Stanisława Łukasza Opalińskiego^[4]. Stałe zatrudnienie uzyskał w warsztacie Elżbiety z Lubomirskiej Sieniawskiej. W latach 1704–1729 pracował w pałacu w Łubnicach i innych posiadłościach hetmanowej^[5]. Wówczas kształcił uczniów, kierował warsztatem artystycznym, nadzorował prace wykonywane na zlecenie kanoników sandomierskich oraz zakonu paulinów (Beszowa, Jasna Góra, Warszawa)^[6]. Ostatnie lata swego życia spędził na ziemi przemyskiej wykonując w latach 1730–1737 realizacje malarskie zlecane przez bpa Aleksandra Fredrę. Zmarł w 1737 roku^[7].

Wybrane obrazy

• Anioł Stróż w zbawczej drodze człowieka, 1701, olej na desce, 191×108 cm, klasztor na Jasnej Górze.
• Mord rytualny, I poł. XVIII, olej, obraz z cyklu „Martyrologium Romanum”, Katedra sandomierska
• Matka Boża Zwycięska, rys. do grafiki rytowanej przez J. Tscherninga, strona tytułowa książki A. Węgrzynowicza, Syllabus Marianus, Lwów 1717.
• Św. Wawrzyniec, ok. 1731, ol. na pł., katedra w Przemyślu
• Opłakiwanie Chrystusa, ok. 1731, fresk, kopuła w kaplicy bpa Fredry w katedrze w Przemyślu
• cykl Martyrologium Romanum, 1708–1737, ol. na pł., katedra w Sandomierzu

Przypisy

Bibliografia

• Bernatowicz A., Zdubniewek J., Prevo (Prevot, de Prewo, Prewot) Carlo (Karol) de, [w:] Słownik artystów polskich i obcych w Polsce działających (zmarłych przed 1966), t. 8, red. U. Makowska, K. Mikocka-Rachubowa, Warszawa 2007, s. 15–16.
• Bohdziewicz P., Korespondencja artystyczna Elżbiety Sieniawskiej z lat 1700–1729 w zbiorach Czartoryskich w Krakowie, Lublin 1964.
• Buliński Melchior, Monografija miasta Sandomierza, Warszawa 1879.
• Golonka J., Żmudziński J., Mecenat kulturalny i artystyczny paulinów polskich. Jubileusz 700-lecia Zakonu Paulinów, Częstochowa 2008.
• Gurba S., Znaczenie Łubnic jako ośrodka artystycznego, „Kronika Diecezji Sandomierskiej” 107(2014)1-2, s. 108–119.
• Karpowicz M., Artisti ticinesi in Polonia nella prima metà del ’700, Ticino 1999.
• Kuklińska B., Program ideowy malowideł zakrystii kościoła pw. Nawrócenia świętego Pawła Apostoła w Sandomierzu, [w:] Fides imaginem quaerens. Studia ofiarowane Księdzu Profesorowi Ryszardowi Knapińskiemu w siedemdziesiątą rocznicę urodzin, red. Aneta Kramiszewska, Lublin 2011, s. 151–170.
• Rastawiecki E., Słownik malarzów polskich, t. III, Warszawa 1857, s. 374–375.
• Sito J., „Fabryka” kościoła pw. Świętego Ducha w Warszawie w latach 1707–1730 w świetle źródeł paulińskich. Przebieg prac, projektanci, wykonawcy, „Roczniki Humanistyczna” 59(2011)4, s. 81–112.
• Sito J., Thomas Hutter (1696–1745) rzeźbiarz późnego baroku, Warszawa-Przemyśl 2001.
• Stępień U., Zagadnienie autorstwa i chronologia powstania cyklu Martyrologium Romanum w świetle archiwaliów kapitulnych, [w:] Stosunki chrześcijańsko-żydowskie w historii, sztuce i pamięci. Europejski kontekst dzieł w katedrze sandomierskiej, red. M. Teter, U. Stępień, Sandomierz 2013.
• Węgrzynowicz A., Syllabus Marianus Syllabarum Consonantium alias Discursus Concionatorii In Titulos B. V. Mariae a Syllabis initiatos, Lwów 1717.