Karola Uniechowska

Karola Radogost Uniechowska
Data i miejsce urodzenia

4 listopada 1904
Rusinowicze

Data śmierci

28 maja 1955

Przebieg służby
Lata służby

1942–1945

Siły zbrojne

Poland badge.jpg Polskie Siły Zbrojne

Jednostki

5 Kresowa Dywizja Piechoty
Pomocnicza Służba Kobiet
Szpital Wojenny nr 2

Stanowiska

pielęgniarka
siostra operacyjna
siostra przełożona

Główne wojny i bitwy

II wojna światowa

Późniejsza praca

lekarz medycyny

Odznaczenia
Srebrny Krzyż Zasługi Medal Wojska Krzyż Pamiątkowy Monte Cassino Gwiazda za Wojnę 1939–1945 (Wielka Brytania) Gwiazda Italii (Wielka Brytania)

Karola Radogost Uniechowska herbu Ostoja (ur. 4 listopada 1904 w Rusinowiczach, zm. 28 maja 1955) – ochotniczka w Pomocniczej Służbie Kobiet, podczas II wojny światowej pielęgniarka w wojskowych szpitalach (od ZSRR, poprzez Irak, Palestynę, Egipt do Włoch), siostra operacyjna w 3. Sanitarnym Ośrodku Ewakuacyjnym w Venafro pod Monte Cassino, polska lekarz. Córka Janusza i Zofii z Jelskich, siostra rysownika Antoniego Uniechowskiego i Zofii Uniechowskiej.

Życiorys

W 1917 zamieszkała w Warszawie, gdzie od 1920 uczyła się w szkole im. Cecylii Plater-Zyberkówny. W latach następnych zmarła jej matka, wkrótce potem – ojciec. Częste choroby przerywały jej naukę, mimo to w 1927 zdała maturę w Gimnazjum Męskim im. A. Mickiewicza. Po śmierci rodziców jej opiekunem był wuj Fortunat Zdziechowski. Odmówił zgody na wybór studiów medycznych dla Karoli. Rozpoczęła naukę w Wyższej Szkole Handlowej, jednocześnie uczęszczając na kursy medyczne. Wkrótce podjęła pracę w Szpitalu Dziecięcym w Warszawie, pod kierunkiem Jana Kossakowskiego. W 1936 rozpoczęła studia na Wydziale Lekarskim AM. Do roku wybuchu wojny, zaliczyła 3 lata nauki i zdała egzaminy półdyplomowe. Prof. J. Kossakowski zaginął podczas kampanii wrześniowej; Karola i asystentka chirurga – Wanda Łążyńska, udały się w kierunku Terespolu, w poszukiwaniu profesora (wiedziały, że przebywał tam podczas walk). Wandzie udało się powrócić do Warszawy (zginęła później w powstaniu warszawskim jako lekarz Szpitala Sióstr Elżbietanek), Karola zaś została aresztowana przez NKWD i osadzona w więzieniu w Łucku. Następnie wywieziono ją do Kazachstanu. Tam pracowała w szpitalach w Akmolińsku i Leninzolu.

Dowiedziała się o tworzeniu Armii Polskiej na terenie ZSRR, postanowiła więc udać się w poszukiwaniu punktów zaciągu ochotniczego. 1 kwietnia 1942 dotarła do Kirgistanu, gdzie rozpoczęła pracę w szpitalu wojskowym 5 Kresowej Dywizji Piechoty. Została wolontariuszką Pomocniczej Służby Kobiet w grupie pod dowództwem Bronisławy Wysłouchowej. Następnie oddział ten wyruszył na szlak ewakuacyjny z Krasnowodzka do Iranu. Służyła w Szpitalu Wojennym nr 2 i wraz z jego personelem przebyła drogę od Iraku poprzez Palestynę, Egipt do Włoch. Komendantem szpitala był Edward Tippelt. Rozpoczęła służbę siostry przełożonej w Monte Cassino.

Odznaczona Medalem Wojska (przez dowództwo 2. Korpusu), Srebrnym Krzyżem Zasługi i Krzyżem Pamiątkowym Monte Cassino. Władze brytyjskie nadały jej Gwiazdę za Wojnę 1939–1945 i Gwiazdę Italii.

Po zakończeniu wojny kontynuowała naukę na Uniwersytecie w Rzymie. Działała też w „Bratniaku” – zarządzie Bratniej Pomocy. Rok później, z pomocą ambasady polskiej, przyjęła stypendium PRL. W roku 1949 uzyskała dyplom lekarza; 4 września 1949 wróciła do kraju. W październiku rozpoczęła pracę w Polskim Instytucie Przeciwgruźliczym w Warszawie przy ul. Chocimskiej 5. Pod koniec roku 1949 uzyskała prawo do wykonywania praktyki lekarskiej. Wkrótce rozpoczęła tłumaczenie prac medycznych z języka francuskiego, opracowała też dwie prace naukowe dotyczące leczenia gruźlicy.

Cierpiała na lewostronną odmę; poprzez ciężkie warunki życia nastąpił nawrót choroby. W tym samym czasie władze dokonały likwidacji Polskiego Instytutu Gruźlicy; utworzono Instytut Gruźlicy, lecz Karola nie znalazła tam etatu. Od roku 1951 przebywała w Otwocku na leczeniu. Zmarła tam 28 maja 1955 w wieku 50 lat. Pochowana na Powązkach w Warszawie.

Zobacz też

Bibliografia

  • Służba Polek na frontach II wojny światowej. Sylwetki kobiet-żołnierzy pod redakcją Krystyny Kabzińskiej. Fundacja „Archiwum i Muzeum Pomorskie Armii Krajowej oraz Wojskowej Służby Polek. Toruń 2006, s. 457–461. ISBN 978-83-88693-12-0.

Media użyte na tej stronie

Poland badge.jpg
Poland badge. Second World War period Polish Army (post-1939 Free Polish Army) shoulder title.
POL Krzyż Monte Cassino BAR.svg
Baretka: Krzyż Monte Cassino
Italy Star BAR.svg
Autor: unknown, Licencja: CC-BY-SA-3.0
POL Medal Wojska BAR.svg
Ta ^specifik^ z W3C grafika wektorowa została stworzona za pomocą Inkscape .