Karpacka Półbrygada Obrony Narodowej

Karpacka Półbrygada Obrony Narodowej
Karpacka Półbrygada ON
Historia
Państwo II Rzeczpospolita
Sformowanie1937
Rozformowanie1939
Nazwa wyróżniającaPodkarpacka
Dowódcy
Ostatnippłk Franciszek Klein
Działania zbrojne
kampania wrześniowa
Organizacja
DyslokacjaStanisławów (OK X)
Rodzaj sił zbrojnychWojsko
Rodzaj wojskObrona Narodowa
PodległośćArmii „Karpaty”
Karpacka Półbrygada ON
Obrona Narodowa w 1939

Karpacka Półbrygada Obrony Narodowej [1]półbrygada piechoty Wojska Polskiego II RP.

Formowanie brygady

Karpacka Półbrygada ON została sformowana w II półroczu 1937 roku na podstawie rozkazu ministra spraw wojskowych L.dz. 1496/Org. tjn. z dnia 12 marca 1937 roku i wytycznych szefa Departamentu Piechoty MSWojsk. w sprawie organizacji jednostek Obrony Narodowej z dnia 12 czerwca 1937 roku.

Dowództwo półbrygady stacjonowało w Stanisławowie[2] przy Dowództwie 11 Karpackiej DP. Tam też, przy 48 pułku piechoty Strzelców Kresowych zorganizowano oddział zwiadowców, dowództwo Stanisławowskiego batalionu ON i jego 1 kompanię. W Stryju przy 53 pułku piechoty Strzelców Kresowych sformowany został Stryjski batalion ON i jego 1 kompania. Pozostałe kompanie tego batalionu utworzono w Żydaczowie (2) i Dolinie (3).

W maju 1939, w ramach II fazy organizacji jednostek ON, sformowane zostały dwa nowe pododdziały: I Huculski batalion ON i II Huculski batalion ON. Dla obu batalionów oddziałem gospodarczym był 49 Huculski pułk strzelców w Kołomyi.

Walki brygady

Kampanię wrześniową Karpacka Półbrygada ON rozpoczęła w składzie Odcinka „Węgry” dowodzonego przez gen. bryg. Władysława Langnera. Odcinek „Węgry” podporządkowany był dowódcy Armii „Karpaty”. Głównym zadaniem Odcinka „Węgry”, a tym samym Karpackiej Półbrygady ON było dozorowanie przejść karpackich na kierunkach wyprowadzających z Węgier na Małopolskę Wschodnią (Lwów, Stanisławów, Kołomyja), a w szczególności na zagłębie naftowe Borysław.

3 września półbrygada przejęła pododcinek „Stryj” dozorowany przez 1 pułk piechoty KOP „Karpaty”. Wymusiło to zmiany w organizacji dowodzenia półbrygadą. Nowym dowódcą pododcinka „Stryj” wyznaczony został mjr Władysław Welz, dowódca Stanisławowskiego batalionu ON. Podporządkowano mu Stryjski batalion ON z 111 kompanią asystencyjną oraz Stanisławowski vatalion ON z 26 kompanią asystencyjną. Dowódca półbrygady, ppłk Franciszek Klein został dowódcą pododcinka „Delatyn”. W dalszym ciągu podlegały mu oba huculskie bataliony ON.

11 września oba pododcinki („Delatyn” i „Stryj”) podporządkował sobie gen. bryg. Stefan Dembiński, który otrzymał od gen. dyw. Tadeusza Kasprzyckiego zadanie zorganizowania Odcinka „Stanisławów” w celu obrony rejonu Drohobycz–Stryj i osłony połączeń z Rumunią na kierunku Stryj – Stanisławów.

14 września Grupa gen. Dembińskiego, bardziej znana jako Grupa „Stryj” została zreorganizowana. Główne siły grupy podzielono na trzy improwizowane pułki piechoty. W skład trzeciego pułku włączone zostały: Stryjski i Stanisławowski bataliony ON oraz improwizowany batalion piechoty zorganizowany w Bolechowie przez kpt. Irakli Kiknadze głównie z nadwyżek 49 pp. Dowódcą 3 pułku Obrony Narodowej mianowany został mjr Władysław Welz. Poza siłami głównymi grupy, w bezpośrednim podporządkowaniu jej dowódcy pozostał nadal pododcinek „Delatyn”.

20 września 3 pułk ON przekroczył granicę na Przełęczy Wyszkowskiej. Następnego dnia granicę węgierską przekroczyły oba huculskie bataliony ON pod dowództwem ppłk Franciszka Kleina.

Organizacja i obsada personalna

  • Dowództwo Karpackiej Półbrygady Obrony Narodowej
  • Stryjski batalion ON – mjr Józef Rymarski
  • Stanisławowski batalion ON – mjr Władysław Welz
  • I Huculski batalion ON – mjr Marian Jasiński
  • II Huculski batalion ON – kpt. Józef Pulnarowicz

Przypisy

  1. Tadeusz Jurga w Krótkim informatorze (...) podaje, że była to brygada.
  2. Rocznik oficerski 1939 ↓, s. 541.

Bibliografia

  • Kazimierz Pindel, Obrona Narodowa 1937-1939, Warszawa: Wydaw. Ministerstwa Obrony Narodowej, 1979, ISBN 83-11-06301-X, OCLC 69279234.
  • Ryszard Dalecki: Armia "Karpaty" w wojnie obronnej 1939 r., Rzeszów 1989, wyd. II, ​ISBN 83-03-02830-8​,
  • Tadeusz Jruga: Wojsko Polskie : krótki informator historyczny o Wojsku Polskim w latach II wojny światowej. 7, Regularne jednostki Wojska Polskiego w 1939 : organizacja, działania bojowe, uzbrojenie, metryki związków operacyjnych, dywizji i brygad. Warszawa : Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej 1975
  • Ryszard Rybka, Najlepsza broń. Plan mobilizacyjny "W" i jego ewolucja, Kamil Stepan, Warszawa: Oficyna Wydawnicza "Adiutor", 2010, ISBN 978-83-86100-83-5, OCLC 674626774.
  • Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. T. 29. Kraków: Fundacja Centrum Dokumentacji Czynu Niepodległościowego. Biblioteka Jagiellońska, 2006. ISBN 83-7188-899-6.

Media użyte na tej stronie

Flag of Poland (1928–1980).svg
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Karpacka Półbrygada ON.jpg
Karpacka Półbrygada ON
Obrona Narodowa w 1939.jpg
Obrona Narodowa w 1939