Karta Wypędzonych

Karta wypędzonych ze stron ojczystych[1] (niem. Charta der deutschen Heimatvertriebenen) – dokument, który powstał po wojnie w środowisku Niemców wysiedlonych z terenów wschodniej Europy, głównie Polski i Czechosłowacji.

Historia

Karta wypędzonych podpisana została z inicjatywy środowisk wysiedlonych Niemców w dniu 5 sierpnia 1950 roku na zebraniu w Stuttgarcie[2].

Oceny i krytyka

Karta Wypędzonych uważana jest za sztandarowy dokument Związku Wypędzonych BdV. Tygodnik „Der Spiegel” oszacował, że jedna trzecia z około 200 tysięcy członków BdV w początkowych latach jego istnienia należała do NSDAP[3].

Niemiecki Bundestag w uchwale uznał, że „Karta wypędzonych ze stron ojczystych” była „kamieniem milowym na drodze do integracji i pojednania” ponieważ organizacje wypędzonych, zaledwie pięć lat po wojnie, wyrzekły się w niej zemsty i odwetu oraz zobowiązały się do budowy zjednoczonej Europy[4].

Sygnatariusze karty

  • Linus Kather (Związek Wypędzonych Zentralverband der vertriebenen Deutschen, ZvD);
  • Josef Walter (przewodniczący „Landesverbandes der Heimatvertriebenen” w Hesji), członek partii Konrada Heinleina – Partii Sudeckoniemieckiej (Sudetendeutsche Partei);
  • Hellmut Gossing (LV Niedersachsen im ZvD);
  • Karl Mocker (Związek Wypędzonych – Wirtembergia), Niemiec sudecki, funkcjonariusz Partii Sudeckoniemieckiej;
  • Alexander Eschenbach (Związek Wypędzonych – Stuttgart);
  • Wilhelm Zeisberger (Neubürgerbund, Bayern);
  • Alfred Gille (przewodniczący „Landesverbandes der Heimatvertriebenen Schleswig-Holstein”), także członek NSDAP, Gebietskommissar w Reichskommissariat Ukraine;
  • Bernhard Geisler (LV der Ostvertriebenen Nordrhein-Westfalen);
  • Erwin Engelbrecht (Związek Wypędzonych – Bayern);
  • Anton Deichmann (Związek Wypędzonych – Rheinland-Pfalz);
  • Roman Herlinger (Hauptausschuß der Flüchtlinge und Ausgewiesenen in Bayern);
  • Rudolf Lodgman von Auen (rzecznik Ziomkostwa Sudeckoniemieckiego Sudetendeutschen Landsmannschaft), członek nazistowskiej partii na terenie Czechosłowacji Deutsche Nationalpartei
  • Erwin Tittes (Ziomkostwo Sasów Siedmiogrodzkich Landsmannschaft der Siebenbürger Sachsen);
  • Rudolf Wagner – (przesiedleniec z Bukowiny) w ramach niemieckiej akcji kolonizacyjnej Heim ins Reich, SS-Obersturmbannführer, członek NSDAP, podwładny Heinricha Himmlera w Głównym Urzędzie Bezpieczeństwa Rzeszy,
  • Alfred Rojek (Berliner LV der Heimatvertriebenen);
  • Walter von Keudell (rzecznik „Landsmannschaft Berlin-Mark Brandenburg”), polityk niemieckich partii (DNVP, CNBLP, NSDAP, CDU);
  • Konrad Winkler – niemiecki polityk CSU;
  • Axel de Vries – (Niemiec bałtycki, przesiedleniec w ramach niemieckiej akcji kolonizacyjnej Heim ins Reich, LM);
  • Franz Hamm (rzecznik Heimatvertriebenen z Jugosławii), przesiedleniec w ramach niemieckiej akcji kolonizacyjnej Heim ins Reich – przywódca nazistowskiej organizacji „Block der deutschen Nationalsozialistischen Reichstagsmitglieder” w Budapeszcie biorącej udział m.in. w wysiedlaniu węgierskich Żydów, działacz mniejszości niemieckiej (Donauschwaben) w Jugosławii, Volksgruppenführer,
  • Erich Luft (Związek Wypędzonych – Bawaria);
  • Karl Bartunek (Związek Wypędzonych – Północna Badenia);
  • Ottomar Schreiber, Ziomkostwo Prusy Wschodnie (Landsmannschaft Ostpreußen);
  • Erik von Witzleben (przewodniczący „Landsmannschaft Westpreußen”), SS-Obersturmbannführer, pierwszy kierownik narodowo socjalistycznej organizacji działającej na terenie II RP Zjednoczenia Niemieckiego[5] dowódca pomorskiego Selbstschutzu
  • Walter Rinke, Ziomkostwo Śląskie (Landsmannschaft Schlesien);
  • Anton Birkner, Ziomkostwo Karpackoniemieckie (Karpatendeutsche Landsmannschaft Slowakei);
  • Herbert von Bismarck, Ziomkostwo Pomorskie (Pommersche Landsmannschaft);
  • Waldemar Kraft rzecznik Ziomkostwa Wisła–Warta (Landsmannschaft Weichsel-Warthe), Hauptsturmführer SS, oraz członek NSDAP,
  • Gottlieb Leibbrandt (przesiedleniec z ZSRR w ramach niemieckiej akcji kolonizacyjnej Heim ins Reich), a także Schulungsleiter NSDAP w Wiedniu;
  • Fritz Kimme, Związek Wypędzonych – Brema;
  • Alfred Kautzor, Związek Wypędzonych w Wirtembergii, Hohenzollern i Lindau.

Zobacz też

Przypisy

  1. ↑ ziomkostwa, [w:] Encyklopedia PWN [online] [dostęp 2015-11-14].
  2. ↑ Piotr Sobański, Roszczenia Polski wobec RFN w świetle doktryny niemieckiej, Poznań: Wydawnictwo Wyższej Szkoły Pedagogiki i Administracji im. Mieszka I w Poznaniu, 2019, s. 260, ISBN 978-83-60038-70-3.
  3. ↑ Wypędzeni spod znaku swastyki.
  4. ↑ Historycy gromią Bundestag.
  5. ↑ Julitta Mikulska Bernaś, Franciszek Bernaś: V kolumna. Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne, Warszawa 1977.