Karta bankomatowa

Karta bankomatowa – szczególny rodzaj karty płatniczej, powiązanej z rachunkiem klienta w banku, wykorzystywanej tylko do transakcji w bankomatach,

Jest to plastikowy prostokąt o wymiarach 85,60 × 53,98 mm (zgodnie z normą ISO/IEC 7810). Na powierzchni ma umieszczone znaki identyfikacyjne wydawcy i posiadacza oraz nośnik informacji (ścieżka magnetyczna, układy elektroniczne – tzw. chip, nośniki laserowe) zawierający zakodowane, szczegółowe informacje o wystawcy karty i rachunku posiadacza karty. Służą one do podejmowania gotówki w bankomacie bądź wykonywania innych operacji, które możliwe są z użyciem tego urządzenia, np. zmiana kodu PIN, sprawdzenie stanu rachunku, wydrukowanie historii transakcji na rachunku, złożenie prostego zlecenia płatniczego, operacje czekowe czy dostęp do funkcji depozytowych w bankomacie.

Podobne karty, najczęściej o niższym poziomie zabezpieczeń, wykorzystuje się w takich systemach jak telefony komórkowe, dekodery telewizji cyfrowej, ewidencja samochodów, bilety wieloprzejazdowe, karty parkingowe, karty benzynowe, klucze do elektronicznych zamków itp.

Z reguły banki odchodzą od kart bankomatowych na rzecz kart płatniczych (głównie debetowych i kredytowych) wyposażonych jednocześnie w funkcję umożliwiającą wypłatę gotówki z bankomatu^[1]. Używając karty debetowej można zarówno skorzystać z bankomatu, jak i dokonywać płatności za towary i usługi.

Przypisy

Bibliografia

• A. Gospodarowicz (red.): Technologie informatyczne w bankowości, Wrocław: Wydawnictwo Akademii Ekonomicznej we Wrocławiu, 2002. ​ISBN 83-7011-567-5​.
• R.W. Kaszubski, Ł. Obzejta, Karty płatnicze w Polsce, Wolters Kluwers, 2012. ​ISBN 978-83-264-0784-0​