Karta telefoniczna

Automat telefoniczny TPE97. Potrafi obsługiwać zarówno karty magnetyczne (ta możliwość jest obecnie zablokowana), jak i elektroniczne (chipowe)

Karta telefoniczna – karta będąca nośnikiem danych typu pre-paid z zakodowaną informacją o liczbie impulsów, umożliwiająca prowadzenie rozmów telefonicznych za pomocą automatu telefonicznego.

Karta telefoniczna jest wielkości karty kredytowej (85 × 54 mm) wykonanej w formie prostokątnego plastiku o wymiarach 85,60 × 53,98 mm z umieszczonym na niej jednym układem scalonym (chip) lub paskiem magnetycznym.

Podział kart telefonicznych:

• magnetyczne
• chipowe

Przeprowadzenie rozmowy telefonicznej z automatu jest bardzo proste. Należy podnieść słuchawkę, wsunąć kartę chipową do czytnika, wybrać numer abonenta i rozmawiać dopóki starczy impulsów.

W Polsce w użyciu są karty Orange i Netii.

Historia

W 1995 produkcję kart magnetycznych rozpoczęła polska firma Telefonika, a karty z układem elektronicznym (chipowe) używane są od 1998^[1].

W 1999 Netia jako pierwszy operator w Polsce wprowadziła na rynek automaty telefoniczne jednocześnie na kartę telefoniczną oraz na monety^[2].

Przypisy