Kartagina

Stanowisko archeologiczne w Kartaginie^[a]

Obiekt z listy światowego dziedzictwa UNESCO
Ruiny Term Antonina
Państwo	Tunezja
Typ	kulturowy
Spełniane kryterium	II, III, VI
Numer ref.	37
Region[b]	Kraje arabskie
Historia wpisania na listę
Wpisanie na listę	1979 na 3. sesji
Położenie na mapie Morza Śródziemnego Stanowisko archeologiczne w Kartaginie
36°51′11″N 10°19′23″E/36,853056 10,323056
↑ Oficjalna nazwa wpisana na listę UNESCO ↑ Oficjalny podział dokonany przez UNESCO

Kartagina (Nowe Miasto; łac. Karthago, Carthago, stgr. Кαρχηδών Karchedon, fen. Qrt-ḥdšt, Kart Hadaszt, arab. ‏قرطاج‎ Kartadż, hebr. ‏קרתגו‎ Kartago) – starożytne miasto w Afryce Północnej, położone na wybrzeżu Morza Śródziemnego. Założone w IX w. p.n.e. przez Fenicjan z Tyru. Kartagina istniała początkowo jako państwo-miasto, później została stolicą imperium kartagińskiego. Wówczas bardzo ważny ośrodek handlowy i polityczny. Obecnie stanowisko archeologiczne w pobliżu Tunisu.

Szczyt potęgi Kartagina osiągnęła w III w. p.n.e. W tym stuleciu wdała się w serię wojen z Rzymem (wojny punickie), które doprowadziły do zagłady miasta w 146 roku p.n.e. Po kilkudziesięciu latach Kartagina odrodziła się jako rzymska kolonia. Dostarczała zboża do Rzymu do 439 roku, kiedy zajęli ją Wandalowie i ustanowili w niej stolicę swego państwa. Kartagina ponownie przeszła pod panowanie rzymsko-bizantyńskie w 533 roku. Po podboju Afryki Północnej przez Arabów – samej Kartaginy w 698 roku – miasto zaczęło tracić na znaczeniu i w końcu opustoszało.

Badania archeologiczne

Od XIX w. prowadzone są w mieście Kartagina prace wykopaliskowe. Najstarsze odnalezione ślady materialne pochodzą z połowy VIII w. p.n.e. Mury wokół miasta miały 32 km długości. Głównymi dzielnicami były: akropol, Byrsa i dzielnica portowa.

• Galeria
• 

  Fragment ruin

• 

  Plan miasta

Zobacz też

• Patriarcha Kartaginy

Bibliografia

• Sabatino Moscati, Świat Fenicjan, Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa 1971.
• Gilbert Charles–Picard, Hannibal, Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy, 1971
• David Anthony Durham, Duma Kartaginy
• Krzysztof Kęciek, Dzieje Kartagińczyków, Attyka, Warszawa 2007.