Kartel z Guadalajary
| ||
| Data założenia | 1980 | |
| Miejsce założenia | Guadalajara | |
| Lata aktywności | 1980–1989 | |
| Terytorium | Meksyk | |
| Działalność przestępcza | handel narkotykami, pranie pieniędzy, wymuszenia, morderstwa, handel bronią | |
| Sprzymierzeńcy | kartel z Medellín, kartel z Cali | |
| Wrogowie | kartel z Zatoki | |
| Ważne osoby | Miguel Ángel Félix Gallardo, Rafael Caro Quintero, Ernesto Fonseca Carrillo, Juan José Esparragoza Moreno | |
Kartel z Guadalajary (hiszp. Cartel de Guadalajara) – meksykański kartel narkotykowy założony w 1980 roku przez Miguela Angela Felixa Gallardo, Rafaela Caro Quintero i Ernesto Fonseca Carrillo. Uznawany jest za pierwszą meksykańską organizację zajmującą się masowym przemytem kokainy do Stanów Zjednoczonych.
W szczytowym okresie organizacja ta przynosiła 5 miliardów dolarów zysku rocznie, a w ramach zapłaty za swoje usługi pobierała 50% dostarczonej przez kartel z Cali kokainy[1].
Według niektórych pisarzy, takich jak Peter Dale Scott, kartel z Guadalajary prosperował głównie dlatego, że cieszył się ochroną meksykańskiej agencji wywiadowczej DFS i jej szefa, Miguela Nazara Haro[2].
Organizacja rozpadła się w 1989 roku na pomniejsze kartele (kartel z Sinaloa, kartel z Tijuany i kartel z Sonory) w wyniku aresztowania i skazania jej przywódcy, Miguela Ángela Félixa Gallardo.
Przypisy
- ↑ Malcolm Beith: The Last Narco. Nowy York: Grove Press, 2010. ISBN 978-0-8021-1952-0.
- ↑ Peter Dale Scott, Washington and the politics of drugs [pdf], Variant, 2000 [zarchiwizowane z adresu 2011-10-06].