Kaskoda

Układ kaskodowy z tranzystorami bipolarnymi.

Kaskoda – wzmacniacz dwustopniowy lampowy lub tranzystorowy, w którym pierwszy stopień pracuje w układzie wspólnej katody (dla układów tranzystorowych bipolarnych wspólnego emitera, dla tranzystorów polowych wspólnego źródła), a drugi w układzie wspólnej siatki (w układach tranzystorowych odpowiednio: wspólnej bazy lub wspólnej bramki).

Kaskoda łączy w sobie zaletę wysokiego wzmocnienia napięciowego (w przybliżeniu równego iloczynowi współczynników wzmocnienia obu wchodzących w jego skład lamp lub tranzystorów) ze znaczną redukcją niekorzystnej cechy wzmacniaczy ze wspólną katodą (emiterem, źródłem) – dużych pojemności pasożytniczych – poprzez zmniejszenie tzw. efektu Millera, pogarszającego parametry wzmacniacza przy wyższych częstotliwościach.

Kaskoda chętnie stosowana jest we wzmacniaczach wysokiej częstotliwości i szerokopasmowych.

Zobacz też

• siatka
• katodyna
• układ Darlingtona
• wspólny kolektor

Bibliografia

• U. Tietze, Ch. Schenk: Układy półprzewodnikowe. Warszawa: Wydawnictwa Naukowo-Techniczne, 1996, s. 516. ISBN 83-204-1994-8.