Kaszkiet

Żołnierze wojsk powstania kościuszkowskiego – z lewej: w kaszkietach

Kaszkiet

Kaszkiet (z fr. casquette) – różne rodzaje męskiego nakrycia głowy: usztywniona czapka z okrągłym denkiem i daszkiem z przodu; w XIX wieku także wysoka czapka wojskowa, filcowa albo skórzana, z niewielkim daszkiem z przodu, chroniąca przed cięciem broni białej^[1].

Kaszkiety wprowadzono w XVIII wieku w wielu armiach, m.in. w polskiej, w wojsku pruskim zastąpiły one kapelusze trójgraniaste (trikorny). Odmiana polska miała jedynie daszek z przodu, natomiast pruska była zasadniczo kapeluszem o rondzie podniesionym z przodu i z tyłu. Kaszkiet dodatkowo opatrzone był z przodu blachą, cyfrą pułku, kokardą czy symbolem formacji (np. grenadierzy pruscy mieli na blasze wytłoczone symboliczne granaty). Popularny też w latach 30. XX wieku^[2].

W wojsku Królestwa Polskiego wprowadzono w 1819 na wzór rosyjski okrągłe kaszkiety z czarnego filcu ze skórzanym denkiem, rozszerzone ku górze i dekorowane czarną kitą oraz barwnymi sznurami odpowiadającymi rodzajowi broni (piechota – białe, artyleria – czerwone)^[3].

Zobacz też

• cyklistówka
• maciejówka

Przypisy

Bibliografia

• Zdzisław Żygulski jun, Henryk Wielecki: Polski mundur wojskowy. Kraków: Krajowa Agencja Wydawnicza, 1988, s. 413. ISBN 83-03-01483-8.
• Mała encyklopedia wojskowa. T.2. Warszawa: Wydawnictwo MON, 1970, s. 31.