Kataj

Chataio na XV-wiecznej mapie Fra Mauro

Kataj – nazwa nadana przez Europejczyków Chinom w średniowieczu. Nazwa ta odnosi się zwłaszcza do północnej części Państwa Środka. Pochodzi od koczowniczego ludu Kitanów, zamieszkującego te tereny od VII do XII wieku naszej ery[1][2].

Marco Polo w swej relacji z podróży na dwór Kubilaj-chana odróżnia kraj Kataj, obejmujący Chiny północne, od Chin południowych zwanych przez niego Mandżi[3].

Od nazwy państwa Kitanów – Kara-Kitaj pochodzi także współczesna nazwa Chin w języku rosyjskim – Kitaj (Китай) i ukraińskim – Kytaj (Китай)[4], białoruskim, a także m.in. w kazachskim (Қытай) i słoweńskim (Kitajska).

Przypisy

  1. ↑ David Morgan: The Mongols. Oxford: Blackwell Publishing, 2007, s. 42. ISBN 978-1-4051-3539-9.
  2. ↑ The Cambridge History of Early Inner Asia. Denis Sinor (red.). T. 1. Cambridge: Cambridge University Press, 1990, s. 514. ISBN 0-521-24304-1.
  3. ↑ Lung-Kee Sun: The Chinese National Character: From Nationhood to Individuality. Armonk, New York: M.E. Sharpe, 2002, s. 155. ISBN 0-7656-0826-X.
  4. ↑ The History of China. Kenneth Pletcher (red.). Chicago: Britannica Educational Publishing, 2011, s. 135. ISBN 978-1-61530-181-2.

Media użyte na tej stronie