Katarzyna Dzida-Hamela

Katarzyna Dzida-Hamela (ur. 17 października 1968 w Cieszynie) – polska operatorka dźwięku.

Dwukrotna laureatka Nagrody za dźwięk na Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni oraz dwukrotna laureatka Polskiej Nagrody Filmowej, Orzeł w kategorii najlepszy dźwięk (ponadto czterokrotnie nominowana do tej nagrody). Wykładowczyni na Wydziale Reżyserii Dźwięku Uniwersytetu Muzycznego w Warszawie. Członkini Polskiej Akademii Filmowej^[1].

Wybrana filmografia

jako operator dźwięku:

• U Pana Boga za piecem (1998)
• Tydzień z życia mężczyzny (1999)
• Życie jako śmiertelna choroba przenoszona drogą płciową (2000)
• Chłopaki nie płaczą (2000)
• Poranek kojota (2001)
• E=mc2 (2002)
• Pornografia (2003)
• Róża (2011)
• Jak się pozbyć cellulitu (2011)
• Wałęsa. Człowiek z nadziei (2013)
• Drogówka (2013)
• Wołyń (2016)

Nagrody i nominacje

• 1998 - Nagroda za dźwięk w filmie U Pana Boga za piecem na Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni
• 1999 - nominacja do Polskiej Nagrody Filmowej, Orzeł za dźwięk w filmie U Pana Boga za piecem
• 2000 - nominacja do Polskiej Nagrody Filmowej, Orzeł za dźwięk w filmie Tydzień z życia mężczyzny
• 2002 - nominacja do Polskiej Nagrody Filmowej, Orzeł za dźwięk w filmie Poranek kojota
• 2003 - Nagroda za dźwięk w filmie Pornografia za piecem na Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni
• 2004 - Polska Nagroda Filmowa, Orzeł za dźwięk w filmie Pornografia
• 2012 - Polska Nagroda Filmowa, Orzeł za dźwięk w filmie Róża
• 2017 - nominacja do Polskiej Nagrody Filmowej, Orzeł za dźwięk w filmie Wołyń

Przypisy