Katarzyna Karpowicz

Katarzyna Karpowicz
Ilustracja
Autoportret artystki z obrazem.
Data i miejsce urodzenia

4 listopada 1985
Kraków

Narodowość

polska

Dziedzina sztuki

malarstwo

Strona internetowa

Katarzyna Karpowicz (ur. 4 listopada 1985 w Krakowie) – polska malarka.

Życiorys

Urodziła się w Krakowie w rodzinie malarskiej. Jej rodzicami byli Anna Karpowicz-Westner (z domu Wiejak) i Sławomir Karpowicz, profesor Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie. Rodzina z córkami Katarzyną i Joanną mieszkała i pracowała w pracowni przy ulicy Piłsudzkiego, które uprzednio było pracownią Olgi Boznańskiej[1][2][3][4]. W 2005 roku ukończyła Państwowe Liceum Sztuk Plastycznych w Krakowie i zaczęła studia na Wydziale Malarstwa krakowskiej ASP. Do 2008 roku studiowała w pracowni Grzegorza Bednarskiego. Dyplom z malarstwa obroniła w 2010 w pracowni Leszka Misiaka[2]. Mieszkała i malowała na Węgrzech w Budapeszcie (2013-2015), a później w Anglii (2015-2016) w Pangbourne. Obecnie pracuje w Krakowie. Prace Katarzyny Karpowicz znajdują się w wielu kolekcjach w kraju i za granicą oraz w kolekcji Muzeum Sztuki Współczesnej w Gdańsku. W 2019 zdobyła stypendium Fundacji Grazella im. Anny Marii Siemieńskiej dla wybitnych młodych twórców. Dała szereg wywiadów[5][6][1][7], w których opowiada o sobie i swoim malarstwie. W Magayr Nemzet ukazał się wywiad przeprowadzony w czasie jej pobytu w Budapeszcie[8].

Krytyka artystyczna

Jej prace znalazły uznanie u szeregu niezależnych krytyków. W latach 2017–2019 zajęła wysokie miejsca w klasyfikacji Rzeczpospolitej „Kompas Sztuki Młodych”[9]. Małgorzata Czyńska[10] pisze, że „niemal w każdym z jej [Karpowicz] obrazów jest jeszcze dziecięca uroda, nieco naiwna ufność, ale już podszyta strachem i doświadczeniem okrucieństwa losu.” Samanta Belling w wywiadzie opublikowanym w czasopiśmie Artysta i sztuka pisze[11], że doznała olśnienia przy zetknięciu się ze sztuką Katarzyny Karpowicz. Krytyczka kontynuuje: „Katarzyna Karpowicz wydaje się być nie z tej epoki, tak jakby żyła poza czasem i ponad czasem, podobnie jak jej malarstwo. Celowo upraszczając formę swoich prac, pozostawia nam miejsce na wrażenia, domysły, osobiste interpretacje.” Grafik Stanisław Tabisz[12] uważa, że malarstwo Karpowicz bazuje na jej życiowych przeżyciach, zdarzeniach i spotkaniach, „choćby tych z areny cyrkowej” w Budapeszcie[13] „czy dotyczących zaćmienia słońca” obserwowanego z ojcem w Szczebrzeszynie[14]. Daniel Czepiński[15] wyraża opinię, że znalezienie się w pracowni Karpowicz jest jak wejście do magicznego pokoju, „w którym otacza cię mnogość drzwi, wrót i drzwiczek, a każde z nich prowadzi do innego świata”. Adam Szczuciński[16] znajduje w jej obrazach „porywający urok nieznanego”, a w jej ostatnich pracach „sztuka i medycyna splatają się w nierozdzielną magiczną całość” gdzie „lekarz jawi się nam jako czuły konstruktor, delikatny stroiciel[17][18]. Ewa Ogłoza pisze[19], że jest zachwycona obrazami Katarzyny Karpowicz i jej postawą życiową nacechowaną „wdzięcznością, życzliwością, pokorą, powagą, uważnością i czułością wobec świata, ludzi oraz kultury”. Dalej krytyczka stwierdza, że „Karpowicz kocha malarstwo, literaturę i film; w tym tkwi dla niej sens życia. Patrzy na siebie i maluje siebie, w sztuce szukając pociechy i nadziei, a przedstawiając siebie, projektując własne lęki, nadzieję, sny i marzenia, daje pociechę innym w podobnych sytuacjach”.

Wystawy i nagrody

Wystawy indywidualne

  • 2020 – sierpień “Srebrzysta”, Galeria Art.pl, Warszawa
  • 2019 – listopad, „Małe wielkie życie”, Galeria Platon, Wrocław
  • 2018 – grudzień, „Niebieskie szkiełko”, Galeria Art, Warszawa[20]
  • 2018 – kwiecień, „Teatr codzienności”, Galeria Raven, Kraków
  • 2017 – wrzesień, „Do widzenia, do jutra”, Galeria Triada, Gdańsk
  • 2016 – kwiecień, „Ludzkie historie”, Galeria Promocyjna, Warszawa
  • 2016 – kwiecień, „Genius Loci”, Galeria Artemis, Kraków
  • 2015 – październik, „Harold and Ernest”, Kościół Bartolomeusza, Lower Basildon, Wielka Brytania
  • 2014 – listopad, „Życie obrazu”, Szép Műhely Gallery, Budapeszt, Węgry
  • 2014 – Wystawa indywidualna pt. „W drodze”[21] w Galerii Platon – Wrocław
  • 2013 – Wystawa indywidualna pt. „Katarzyna Karpowicz – malarstwo” w Klubie Adwokatów – Kraków
  • 2013 – Wystawa indywidualna pt. „Człowiek i zwierzę”[22] w Mazowieckim Centrum Kultury i Sztuki – Galeria Elektor – Warszawa
  • 2012 – Wystawa indywidualna pt. „Widnokrąg” w Galerii Od czasu do czasu – Gdynia[23]
  • 2012 – Wystawa indywidualna pt. „Pomiędzy światłem a cieniem” w Muzeum Farmacji – Kraków[24]
  • 2011 – Wystawa indywidualna pt. „Przyśniło mi się” w Galerii ART – Warszawa[25]
  • 2011 – Wystawa indywidualna pt. „Przemiany” w Galerii BWA Zamość – Zamość
  • 2011 – Wystawa indywidualna pt. „Chodźmy spać!” w Noc Muzeów w Galerii ART – Warszawa[26]
  • 2011 – Wystawa indywidualna pt. „Spotkanie” w Galerii 2 Światy – Kraków[27]

Wystawy grupowe

  • 2020 – “One_Ona”, Galeria Platon, Wrocław
  • 2020 – “Intymność”, wystawa Katarzyny Karpowicz i Katarzyny Kukuły, Galeria Raven, Kraków
  • 2019 – „Młode malarstwo polskie”, Muzeum Narodowe w Gdańsku, Oddział Sztuki Współczesnej
  • 2019 – „Sztuka teraz”, wystawa przed aukcyjna, Muzeum Narodowe w Krakowie
  • 2018 – “100 lat Polski w sztuce”, wystawa zbiorowa, Galeria Triada, Gdańsk
  • 2018 – „XIV Aniversario”, Galeria de Arte Montsequi, Madryt, Hiszpania
  • 2018 – „Karpowicze”, wystawa rodziny Karpowiczów w ramach festiwalu Stolica Języka Polskiego w Szczebrzeszynie
  • 2018 – „Realizm, dwa spojrzenia”, Galeria BWA, Bydgoszcz
  • 2017 – „Leszek Misiak i uczniowie”, Nowohuckie Centrum Kultury, Galeria ASP, Kraków
  • 2018 – listopad, “100 lat Polski w sztuce”, wystawa zbiorowa, Galeria Triada, Gdańsk
  • 2017 – “Konfiguracje”, Krakowskie Spotkania Artystyczne, ZPAP, Bunkier Sztuki, Kraków
  • 2017 – „Mały format”, wystawa ZPAP Okręgu Krakowskiego, Galeria Raven, Kraków
  • 2016 – „Espacios, ciudades, arquitecturas, gente…”, Montsequi Galeria, Madryt, Hiszpania
  • 2016 – „8 kobiet”, Regionalne Towarzystwo Zachęty Sztuk Pięknych, Konduktorownia, Częstochowa
  • 2015 – Bożonarodzeniowy salon ZPAP Okręgu Krakowskiego, Pałac Sztuki, Kraków
  • 2015 – „Abstrakcja, figuracja, współczesne malarstwo krakowskie”, Galeria MANK, Szentendre, Węgry
  • 2015 – Salon malarstwa i rzeźby ZPAP Okręgu Krakowskiego, Galeria Centrum, Nowohuckie Centrum Kultury, Kraków
  • 2015 – “Ćwiczenia”, Galeria Platan, Budapeszt
  • 2014 – “4 x Karpowicz”, Galeria Raven, Kraków
  • 2013 – “Zakynthos 2013- wystawa poplenerowa”, Galeria Stalowa, Warszawa
  • 2012 – Wystawa Katarzyny i Joanny Karpowicz, “Sztuka ratuje życie”, Galeria Fundacji Promocji Sztuki Współczesnej, Warszawa
  • 2011 – Wystawa zbiorowa pt. “100 lecie ZPAP Kraków” Pałac Sztuki – Kraków
  • 2007 – “Landschaft als suggestive Vision von Licht und Raum”, wystawa zbiorowa, Steyr, Austria
  • 2007 – Wystawa pokonkursowa “Wobec Wyspiańskiego”, Szafirowa Pracownia, Kraków

Nagrody i wyróżnienia

  • 2019 – Stypendium twórcze Fundacji Grazella
  • 2019 – Trzecie miejsce w Kompasie Sztuki Młodych[28]
  • 2017 – Drugie miejsce w Kompasie Sztuki Młodych
  • 2016 – Czwarte miejsce w Kompasie Sztuki Młodych
  • 2014 – Dziewiąte miejsce w Kompasie Sztuki Młodych
  • 2012 – Trzynaste miejsce w Kompasie Sztuki Młodych
  • 2012 – Wyróżnienie honorowe w konkursie malarskim fundacji imienia Eibischa, Warszawa
  • 2011 – Nagroda Prezesa Klubu Malarzy Związku Polskich Artystów Plastyków za obraz na wystawie “Małych Form Malarskich”, Kraków
  • 2008 – Wyróżnienie za komiks autobiograficzny w konkursie Gutek Film
  • 2005 – I nagroda w dziedzinie malarstwa na Ogólnopolskim Biennale “Pejzaż ludzki” dedykowanym Józefowi Czapskiemu
  • 2004 – I nagroda za obraz w Ogólnopolskim Konkursie Plastycznym “Współczesna Europa, Ludzie i Miejsca”, Katowice
  • 2003 – I nagroda za zestaw prac w X Ogólnopolskim Plenerze Malarskim, Jeżów.

Ilustracje książkowe

  • Wacław Oszajca, Uwierz mu na słowo, Felietony, Wydawnictwo WAM, 2015.
  • Kasia Skrzynkowska, Balony[29]

Przypisy

  1. ↑ a b Z malarką – Katarzyną Karpowicz, rozmawia Staszek Gieżyński. [dostęp 2020-09-12].
  2. ↑ a b Katarzyna Karpowicz-Szymerkowska. Spotkania, rozstania (Dyplomu – opracowanie teoretyczne. 2010). „Zeszyty Malarstwa. Zeszyty naukowo-artystyczne Wydziału Malarstwa Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie”. 2009/2010 (10), s. 357–369, 2011. Cytat: Jestem malarzem łasym na malowanie z natury. Nie mogę się powstrzymać przed szkicowaniem dzieci, zwierząt, przed wychodzeniem w plener. Tęsknię za plenerami, podczas których czas wypełnia wyłącznie obserwacja i praca. Podobnie jak plener, interesuje mnie martwa natura. Obserwacja jest więc dla mnie podstawą. Mam świadomość, jak bardzo jest mi to potrzebne. Trzeba stale ćwiczyć rękę i oko – staram się nad tym pracować, ćwiczyć warsztat. Nie w sensie stricte studyjnym, sztywnym, wymuszonym – tylko z apetytem, kiedy mam na to ochotę i kiedy tego potrzebuję.. (pol.). 
  3. ↑ „4 razy Karpowicz” – czyli malarski klan z Krakowa w galerii Raven. „Dziennik Polski”, 19 maja, 2014. 
  4. ↑ Jolanta Antecka. Narracja obrazu i okolice życia. Historia dynastii Karpowiczów. „DziennikPolski24”, 15 sierpnia, 2014. Cytat: Dla Karpowiczów pracownia w kamieniczce przy ulicy kiedyś Wolskiej, później Piłsudskiego, potem (na dłużej) Manifestu Lipcowego, a obecnie znów Piłsudskiego, była domem. Dla przyjaciół, którzy odwiedzali ich skwapliwie [..] było to jedno z ulubionych miejsc życia towarzysko-intelektualno-artystycznego. Tu późną jesienią roku 1985 wprowadziła się do pracowni przy ulicy Manifestu czwarta lokatorka: na świat przyszła Kasia, młodsza córka.. 
  5. ↑ Katarzyna Płachta. Katarzyna Karpowicz: Dyskryminacja w sztuce jest związana z modą. „Rzeczpospolita”, s. 20–21, 19 kwietnia, 2019. 
  6. ↑ Ewa Mecner, wywiad z Katarzyną Karpowicz, 23 kwietnia, 2018. [dostęp 2020-09-13]. Cytat: Motyw maski w moich obrazach pojawiał się jeszcze na studiach w latach 2005–2006, kiedy malowałam martwe natury z czaszkami konia w pracowni profesora Grzegorza Bednarskiego. Te czaszki z martwych natur przerodziły się potem w maski nałożone na autoportret, oraz portrety dzieci.
  7. ↑ „Muzyczne ja” Katarzyna Karpowicz, wywiad Piotra Bartysia z Katarzyną Karpowicz. 5 listopada, 2019. [dostęp 2020-09-14].
  8. ↑ Szathmáry István Pál. Budapest, az erett gyümölcs. „Magyar Nemzet (Kultura)”, s. 9, 11 sierpnia, 2014. (ang.). 
  9. ↑ Kompas Młodej Sztuki 2018 ogłoszony. 14 grudnia, 2018. [dostęp 2020-09-15]. (ang.).
  10. ↑ Wojciech Tuleya, Małgorzata Czyńska: Przyśniło mi się. I had a dream. Warsaw: Galeria Art, 2011.
  11. ↑ Samanta Belling. Katarzyna Karpowicz. „Artysta i sztuka”, s. 35–39, październik – listopad – grudzień 2012. Cytat: Dawno w kontakcie z malarstwem nie doznałam takiego olśnienia, jak przy zetknięciu się ze sztuką Katarzyny Karpowicz. Jej prace są dowodem na to, że są jeszcze młodzi artyści, którzy tworząc, żyją, a ich sztuka, to przede wszystkim uczucia i niepowtarzalna atmosfera, która prawie w każdym z nas przywołuje wspomnienia[..] Katarzyna Karpowicz wydaje się być nie z tej epoki, tak jakby żyła poza czasem i ponad czasem, podobnie jak jej malarstwo. Celowo upraszczając formę swoich prac, pozostawia nam miejsce na wrażenia, domysły, osobiste interpretacje.. (pol.). 
  12. ↑ Katarzyna Karpowicz. W: Katarzyna Karpowicz: Genius loci: Kraków, kwiecień-maj 2016. Kraków: Artemis Galeria Sztuki, April 2016. ISBN 978-83-88021-32-9.
  13. ↑ Stanisław Tabisz: Katarzyna Karpowicz: Genius loci: Kraków, kwiecień-maj 2016. Kraków: Artemis Galeria Sztuki, April 2016. ISBN 978-83-88021-32-9.
  14. ↑ Wojciech Tuleya, Małgorzata Czyńska: Katarzyna Karpowicz. Niebieskie szkiełko. Blue grass. Warsaw: Galeria Art, 2018. ISBN 97883950949-5-8.
  15. ↑ Daniel Czepiński. Historie obrazów. „Głos Plastyków. Pismo informacyjno-artystyczne Związku Polskich Artystów Plastyków Okręgu Krakowskiego”. 2 (6), s. 108–110, February 2018. (ang.). 
  16. ↑ Adam Szczuciński. Obraz pamięci Wojciecha Karpinskiego. „Zeszyty Literackie”, 26 sierpnia, 2020. 
  17. ↑ A physician’s viewpoint. W: Adam Szczuciński: Srebrzysta. Silver. Warsaw: Galeria Art, 2020. ISBN 97883935322-4-7. Cytat: W nowych pracach Katarzyny Karpowicz lekarz jawi się nam jako czuły konstruktor, delikatny stroiciel, choć czasem przybiera postać zamaskowanego sprawcy (ale nigdy oprawcy). To nie medycy są tu jednak najważniejsi. Bezwiednie stajemy po stronie zranionej kobiety, to jej przeżycia nas interesują, to z nią współodczuwamy niepokój, smutek, lęk..
  18. ↑ Srebrzysta. Silver. Warsaw: Galeria Art, 2020. ISBN 97883935322-4-7.
  19. ↑ Ewa Ogłoza. To była piękna operacja”. O niezwykłym cyklu obrazów Katarzyny Karpowicz.. „ArtPapier”, 15 września, 2020. Cytat: Zachwycają mnie obrazy Katarzyny Karpowicz, zachwyca postawa życiowa i sztuka artystki – nacechowana wdzięcznością, życzliwością, pokorą, powagą, uważnością i czułością wobec świata, ludzi oraz kultury [..]. Karpowicz kocha malarstwo, literaturę i film; w tym tkwi dla niej sens życia. Patrzy na siebie i maluje siebie, w sztuce szukając pociechy i nadziei, a przedstawiając siebie, projektując własne lęki, nadzieję, sny i marzenia, daje pociechę innym w podobnych sytuacjach. (pol.). 
  20. ↑ Katarzyna Karpowicz | Niebieskie szkiełko – Tekst: Małgorzata Czyńska, Wojciech Tuleya | Wystawy | galeriaArt.pl, galeriaart.pl [dostęp 2020-09-25] (pol.).
  21. ↑ galeriaplaton.pl, galeriaplaton.pl [dostęp 2020-09-25].
  22. ↑ Mazowieckie Centrum Kultury i Sztuki, mckis.waw.pl [dostęp 2021-06-23] [zarchiwizowane z adresu 2013-06-15] (pol.).
  23. ↑ Widnokrąg – Katarzyna Karpowicz, kultura.trojmiasto.pl [dostęp 2020-09-25] (pol.).
  24. ↑ wystawa malarstwa Katarzyny Karpowicz – Muzeum Farmacji UJ, Floriańska 25, Kraków – od: 27 stycznia 2012 do: 10 lutego 2012 – było, cojestgrane.pl [dostęp 2020-09-25] (pol.).
  25. ↑ Artyści | galeriaArt.pl, galeriaart.pl [dostęp 2020-09-25] (pol.).
  26. ↑ Artyści | galeriaArt.pl, galeriaart.pl [dostęp 2020-09-25] (pol.).
  27. ↑ Katarzyna Karpowicz – Malarstwo | 2swiaty.com, 2swiaty.com [dostęp 2021-06-23] [zarchiwizowane z adresu 2011-02-11] (pol.).
  28. ↑ Najlepsi młodzi artyści. Kompas Młodej Sztuki 2019. [dostęp 2020-09-12].
  29. ↑ Kasia Skrzynkowska: Balony. Łabowa „Baja”, 2004. ISBN 83-920377-2-3. (pol.).

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie

Katarzyna Karpowicz z obrazem.jpg
Autor: Maurakar, Licencja: CC BY-SA 4.0
Katarzyna Karpowicz w pracowni i jej obraz "Czy jesteś szczęśliwa"", 130x130, olej na płótnie, 2020