Katastrofa lotu US-Bangla Airlines 211

Katastrofa lotu US-Bangla Airlines 211
Ilustracja
Bombardier Dash 8-Q400 (nr rej. S2-AGU), który uległ katastrofie. Zdjęcie wykonano na lotnisku w Dhace w lipcu 2014 roku.
Państwo

 Nepal

Miejsce

Katmandu

Data

12 marca 2018

Godzina

14:18 czasu lokalnego
9:33 czasu polskiego

Rodzaj

Wypadnięcie z pasa startowego

Przyczyna

Błąd pilota

Ofiary

51 osób

Ranni

20 osób

Ocaleni

20 osób

Statek powietrzny
Typ

Bombardier Dash 8-Q400

Użytkownik

US-Bangla Airlines

Numer

S2-AGU

Start

Bangladesz Dhaka

Cel lotu

Nepal Katmandu

Numer lotu

211

Pasażerowie

67 osób

Załoga

4 osób

Położenie na mapie Nepalu
Ziemia27°41′38″N 85°21′39″E/27,693889 85,360833

Katastrofa lotu US-Bangla Airlines 211 – katastrofa lotnicza samolotu US-Bangla Airlines lot BS211/UBG211[a], do której doszło 12 marca 2018 na lotnisku w Katmandu, stolicy Nepalu[1][2][3]. Samolot Bombardier Dash 8-Q400, lecący do Katmandu z lotniska w Dhace, stolicy Bangladeszu, rozbił się przy podchodzeniu do lądowania. Na pokładzie było 67 pasażerów i 4 członków załogi. W wyniku katastrofy zginęły 51 osoby, a 20 zostało rannych[4].

Samolot

Rozbity samolot to Bombardier Dash 8 Q400 o numerze rejestracyjnym S2-AGU[5]. Samolot został wyprodukowany w 2001 roku i początkowo był wykorzystywany przez Scandinavian Airlines, a od 2008 przez Augsburg Airways. W 2014 roku trafił do US-Bangla Airlines. W 2015 roku uczestniczył w incydencie lotniczym, kiedy to wypadł z pasa na lotnisku w Szoidpur w Bangladeszu. Obyło się wówczas bez ofiar, a samolot po niewielkich naprawach ponownie wrócił do użytku[6].

Przebieg lotu

Samolot rozpoczął lot do Katmandu z lotniska w Dhace o godzinie 12:52 czasu lokalnego (UTC+06:00, 06:52 czasu uniwersalnego). Na jego pokładzie znajdowało się 67 pasażerów i 4 członków załogi[7].

Wieża kontroli lotów w Katmandu początkowo wydała zezwolenie na lądowanie na pasie 02. Załoga przerwała podejście do lądowania i poinformowała, że wykonuje krąg w prawo. Wówczas kontroler powiedział, że nie ma możliwości lądowania na pasie 20 ze względu na inny ruch. Po chwili kontroler zapytał lot 211 o intencje, czy chcą lądować na pasie 02 czy 20. Załoga odpowiedziała we like to land on two-zero (chcemy lądować na dwa-zero). Kontroler wydał zezwolenie na lądowanie na pasie 20 przy wietrze 260 stopni, 6 węzłów. Początkowo załoga nie widziała pasa, ale po chwili zgłosiła pas w zasięgu wzroku, poprosiła o zgodę na lądowanie i uzyskała ponowne zezwolenie. Pilot potwierdził zezwolenie: cleared to land runway 02 (zezwalam na lądowanie pas 02), chociaż wcześniej chciał lądować na pasie 20. Kontroler również potwierdził zezwolenie na pas 02[8].

Lokalne media informowały, że samolot minął próg pasa 02 i przyziemił przed rozbiciem. Według naocznych świadków statek powietrzny nie lądował wzdłuż osi pasa. Według nich miał skręcić i wypaść z pasa, po czym uderzył w ogrodzenie lotniska i rozbił się na pobliskim boisku piłkarskim. Samolot rozpadł się na kilka części i stanął w płomieniach[9][10]. Służby ratunkowe pojawiły się na miejscu natychmiast. W ciągu 15 minut pożar został zduszony[11]. 39 osób zostało przetransportowanych do różnych szpitali w Katmandu. Wiele z nich było poważnie rannych lub w stanie krytycznym; 8 z nich zmarło przed dotarciem do szpitala, a z pozostałych przeżyło 20[4].

Lotnisko pozostało zamknięte przez trzy godziny[12].

Załoga i pasażerowie

Na pokładzie samolotu znajdowało się 67 pasażerów (w tym dwoje dzieci) i czworo członków załogi. Samolot pilotował Abid Sultan, były pilot banglijskich sił powietrznych. Pierwszym oficerem była Prithula Rashid, pierwsza kobieta pilot w US-Bangla Airlines. Kapitan był bardzo doświadczonym pilotem. Według oficjalnych źródeł wśród pasażerów na pokładzie znajdowało się 33 Nepalczyków, 32 Banglijczyków, jeden Chińczyk i jeden obywatel Malediwów[9].

KrajPasażerowieZałogaRazem
 Bangladesz32436
 Nepal33-33
 Chiny1-1
 Malediwy1-1
Razem67471

Śledztwo

Na miejscu katastrofy niemal natychmiast pojawił się premier Nepalu Khadga Prasad Oli, by obserwować i nadzorować akcję ratunkową[9]. Później zapowiedział natychmiastowe podjęcie śledztwa w sprawie przyczyn katastrofy[13]. Władze oficjalnie potwierdziły, że ratownicy odnaleźli obie czarne skrzynki z samolotu[14].

Uwagi

  1. BS to kod IATA a UBG to kod ICAO

Przypisy

  1. Katastrofa samolotu pasażerskiego w stolicy Nepalu. Zginęło kilkadziesiąt osób. Polsat News, 2018-03-12. [dostęp 2018-03-12].
  2. Katastrofa samolotu w Katmandu. Więcej ofiar. TVP Info, 2018-03-12. [dostęp 2018-03-12].
  3. 49 zabitych, 22 rannych w katastrofie lotniczej w Nepalu (www.tvn24.pl). TVN 24, 2018-03-12. [dostęp 2018-03-12].
  4. a b Accident: US-Bangla DH8D at Kathmandu on Mar 12th 2018, landed across the runway and fell down slope, aktualizacja 2019-01-28, The Aviation Herald, 12 marca 2018 [dostęp 2022-05-17] (ang.).
  5. S2-AGU US-Bangla Airlines De Havilland Canada DHC-8-400. [dostęp 2018-03-12]. (ang.).
  6. Simon Hradecky: Incident: US-Bangla DH8D at Saidpur on Sep 4th 2015, runway excursion after landing. The Aviation Herald, 2015-09-04. [dostęp 2018-03-12]. (ang.).
  7. Accident description. Aviation Safety Network. [dostęp 2018-03-12]. (ang.).
  8. liveatc.net. Live ATC net, 2018-03-12. [dostęp 2018-03-12]. (ang.).
  9. a b c Nepal plane crash highlights: Bangladesh aircraft catches fire at Kathmandu airport, over 50 feared dead. The Indian Express, 2018-03-12. [dostęp 2018-03-12]. (ang.).
  10. Kathmandu plane crash updates: KP Sharma Oli assures immediate probe, reaches airport to take stock. Firstpost, 2018-02-12. [dostęp 2018-03-12]. (ang.).
  11. Jeffrey Gettleman: ‘Save Me, Save Me’: Scores Dead in Plane Crash in Kathmandu. The New York Times, 2018-03-12. [dostęp 2018-03-13]. (ang.).
  12. 49 dead in US-Bangla plane crash at Kathmandu airport. The Kathmandu Post, 2018-03-12. [dostęp 2018-03-13]. (ang.).
  13. Nepal air crash: 49 dead as plane veers off Kathmandu runway. BBC, 2018-03-12. [dostęp 2018-03-13]. (ang.).
  14. Manveena Suri, Sugam Pokharel i Swati Gupta: Nepal airport rejects blame for confusion before fatal plane crash. CNN, 2018-03-13. [dostęp 2018-03-13]. (ang.).

Media użyte na tej stronie