Wypadek na pokazach lotniczych w Pucku

Katastrofa na pokazach lotniczych w Pucku
Państwo

 II Rzeczpospolita

Miejsce

Puck

Data

15 sierpnia 1922

Godzina

17:45

Ofiary śmiertelne

9 osób

Ranni

35 osób

Położenie na mapie Polski w 1939 r.
Ziemia54°43′04″N 18°24′31″E/54,717778 18,408611

Katastrofa na pokazach lotniczych w Pucku – wypadek z 9 ofiarami śmiertelnymi i 35 rannymi, który miał miejsce 15 sierpnia 1922 podczas pokazów lotniczych w Pucku[a].

Okoliczności zdarzenia

We wtorek 15 sierpnia 1922 roku o godz. 17.45, w Pucku, w ramach obchodów rocznicy „Cudu nad Wisłą”, załoga wodnosamolotu Lübeck-Travemünde F4 w składzie: chor. pil. Adolf Stempkowski – pilot, inż. Aleksander Witkowski – bombardier, z tamtejszego Detaszowanego Dywizjonu Lotniczo-Wywiadowczego wraz z pasażerem – kpt. mar. Kobzą miała przelecieć nad morzem w pobliżu brzegu, demonstrując bombardowanie z użyciem ostrej amunicji. Do zrzucania bomb wyznaczono inż. Aleksandra Witkowskiego, który miał doświadczenie w takim działaniu i znany był z dużej celności. Z nieznanych przyczyn samolot znalazł się nad publicznością i nieumyślnie zrzucił jedną bombę lotniczą o wadze 12,5 kg w tłum widzów, w wyniku czego śmierć poniosło 9 osób (z czego 8 na miejscu), 13 osób zostało ciężko rannych, a 22 osoby lekko ranne[2].

Inżynier Witkowski pochodził z Kowalewa koło Torunia. W czasie I wojny światowej pełnił służbę w lotnictwie niemieckim. Został aresztowany. Po zatrzymaniu usiłował dokonać zamachu samobójczego.

Niedbalstwo władz wojskowych, odpowiedzialnych za bezpieczeństwo pokazu z użyciem amunicji lotniczej, spowodowało w Pucku duże wzburzenie. Wojskowy Sąd Admiralski uznał za winnych spowodowania wypadku: dowódcę dywizjonu, komandora podporucznika Wiktoryna Kaczyńskiego oraz kierownika warsztatów lotniczych, urzędnika wojskowego XI rangi Aleksandra Witkowskiego.

Uwagi

  1. ↑ Wg książki Andrzeja Morgały pt. Samoloty w polskim lotnictwie morskim, wypadek miał miejsce 15 lipca 1922 r., zginąć w nim miały dwie osoby cywilne, a trzynaście osób odnieść rany[1].

Przypisy

  1. ↑ Andrzej Morgała, Samoloty w polskim lotnictwie morskim, Warszawa: Wydawnictwo Komunikacji i Łączności, 1985 (Biblioteczka Skrzydlatej Polski, tom 27), ISBN 83-206-4078-8.
  2. ↑ Oficjalny komunikat Ministerstwa Spraw Wojskowych opublikowany w: W sprawie katastrofy w Pucku. „Polska Zbrojna”. 239, s. 3, 1922-09-03. Warszawa. [dostęp 2022-09-20]. 

Bibliografia

  • Andrzej Morgała, Samoloty w polskim lotnictwie morskim, Warszawa: Wydawnictwo Komunikacji i Łączności, 1985 (Biblioteczka Skrzydlatej Polski, tom 27), ISBN 83-206-4078-8.
  • Katastrofa w Pucku, „Gazeta Bydgoska”, 1 (42), 20 sierpnia 1922, s. 4–5 [dostęp 2020-08-18].
  • Ofiary katastrofy w Pucku, „Słowo Pomorskie”, 2 (188), 18 sierpnia 1922, s. 2 [dostęp 2020-08-18].
  • Katastrofa w Pucku, „Słowo Pomorskie”, 2 (188), 18 sierpnia 1922, s. 3 [dostęp 2020-08-18].
  • Katastrofa w Pucku - wycinki gazetowe, 18 września 1922, s. 3 [dostęp 2022-09-21].

Media użyte na tej stronie

Poland (1939) location map.png
(c) Lukasb1992 z polskiej Wikipedii, CC BY-SA 3.0
Mapa lokalizacyjna Polski — 1939 (marzec – wrzesień).
Flag of Poland (1919–1928).svg
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej w okresie 1919-13 grudnia 1927 ustanowiona ustawą z dnia 1 sierpnia 1919 r. o godłach i barwach Rzeczypospolitej Polskiej, Dz. U. z 1919 r. Nr 69, poz. 416. Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "crimson" (#D91E3D, karmazyn). Proporcje 5:8.
Flag of Poland (1919–1927).svg
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej w okresie 1919-13 grudnia 1927 ustanowiona ustawą z dnia 1 sierpnia 1919 r. o godłach i barwach Rzeczypospolitej Polskiej, Dz. U. z 1919 r. Nr 69, poz. 416. Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "crimson" (#D91E3D, karmazyn). Proporcje 5:8.