Katastrofa samolotu rządowego pod Szczecinem

Katastrofa samolotu rządowego pod Szczecinem
Ilustracja
An-24, samolot tego typu uległ katastrofie
Państwo

 PRL

Miejsce

Goleniów

Data

28 lutego 1973

Godzina

22:52 czasu lokalnego
22:52 czasu polskiego

Rodzaj

Zderzenie samolotu z ziemią

Przyczyna

gwałtowna turbulencja połączona z oblodzeniem skrzydeł

Ofiary

18 osób

Statek powietrzny
Typ

Antonow An-24W

Użytkownik

Specjalny Pułk Lotniczy

Numer

012

Start

Warszawa

Cel lotu

Szczecin

Pasażerowie

13 osób

Załoga

5 osób

Ofiary

18

Położenie na mapie Polski
Ziemia53°33′50,6″N 14°56′36,8″E/53,564056 14,943556

Katastrofa samolotu rządowego pod Szczecinem – katastrofa lotnicza, która miała miejsce 28 lutego 1973 r. w pobliżu portu lotniczego Szczecin-Goleniów. W wypadku zginęła pięcioosobowa załoga i wszyscy pasażerowie, łącznie osiemnaście osób.

Opis

Katastrofie uległ Antonow An-24W o numerze seryjnym 97305702, który został wyprodukowany w 1969 r. Samolot rozpoczął służbę w lotnictwie polskim 24 grudnia 1969 r. Należał do Specjalnego Pułku Lotniczego i nosił numer boczny 012.

28 lutego 1973 r. samolot wykonywał rejs na trasie Warszawa – Szczecin. Pasażerami samolotu byli przedstawiciele delegacji polsko-czechosłowackiej, która miała zamiar następnego dnia odwiedzić port morski w Szczecinie oraz kilkuosobowa ochrona złożona z pracowników Ministerstwa Spraw Wewnętrznych. Delegacja miała dotrzeć do Szczecina pociągiem, jednak w ostatniej chwili zmieniono plany[1]. Wśród członków delegacji byli: minister spraw wewnętrznych Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej Wiesław Ociepka, minister spraw wewnętrznych Czechosłowacji Radko Kaska oraz kierownik wydziału administracji państwowej Komitetu Centralnego Komunistycznej Partii Czechosłowacji Michał Kudzej[2].

Samolot An-24W prowadzony przez polskich pilotów wojskowych rozbił się o godz. 22:52 UTC+1 podczas podchodzenia do lądowania przed pasem startowym lotniska Szczecin-Goleniów. Katastrofy nikt nie przeżył. Zginęli w niej m.in. funkcjonariusze Biura Ochrony Rządu: mjr Szumowski, kpt. Wulkiewicz, plut. Tomala.

Przyczyny katastrofy

Komisja badająca wypadek za jego przyczynę uznała gwałtowną turbulencję połączoną z oblodzeniem skrzydeł[3].

Do turbulencji miało dojść na skutek starcia się frontów zimnego i ciepłego na małej wysokości. W wyniku tego zjawiska doszło do nagłej utraty wysokości lotu samolotu (głębokie przeciągnięcie), której pilotowi nie udało się opanować[2]. Samolot uderzył w ziemię w zalesionym terenie, czego skutkiem był pożar maszyny[4].

Lista ofiar

PoszkodowaniLiczba zabitych
na miejscu katastrofy		Liczba rannych
Pasażerowie130
Załoga samolotu50
Osoby postronne00
Razem180

Delegacja czechosłowacka

  • Radko Kaska – Minister Spraw Wewnętrznych Czechosłowacji
  • Michal Kudzej – Kierownik Wydziału Administracji państwowej Komitetu Centralnego Komunistycznej Partii Czechosłowacji
  • płk. Jaroslav Klíma, MSW Czechosłowacji
  • ppłk. Ladislav Hužvík, MSW Czechosłowacji
  • mjr dr Olga Merunová, MSW Czechosłowacji
  • Antonín Dufek, MSW Czechosłowacji

Delegacja polska

  • Wiesław Ociepka – Minister Spraw Wewnętrznych
  • płk. Czesław Karski, Ministerstwo Spraw Wewnętrznych
  • płk. Wiesław Zajda, Ministerstwo Spraw Wewnętrznych
  • mjr Włodzimierz Strzelecki, Ministerstwo Spraw Wewnętrznych
  • mjr Mieczysław Szumowski, Biuro Ochrony Rządu
  • ppor. Włodzimierz Andrzej Wulkiewicz, Biuro Ochrony Rządu
  • plut. Mikołaj Stefan Tomala, Biuro Ochrony Rządu

Załoga samolotu

  • mjr pil. Edward Jedynak, lat 43,
  • kpt. pil. Kazimierz Marczak, lat 34,
  • kpt. nawig. Daniel Sterna, lat 39,
  • kpt. Janusz Główka, lat 48,
  • sierż. sztab. Tadeusz Błażejczyk, lat 44.

Przypisy

  1. ↑ Tydzień w historii (22-28.02)
  2. ↑ a b Bartłomiej Kozłowski, Katastrofa samolotu rządowego pod Szczecinem, Polska.pl, 2007 [zarchiwizowane z adresu 2007-08-11].
  3. ↑ Rafał Wodziczko, Co zatuszowały władze PRL, Dziennik.pl, 1 sierpnia 2008 [zarchiwizowane z adresu 2008-08-28].
  4. ↑ Śmierć szefów bezpieki. Tajemnicze kulisy katastrofy pod Goleniowem

Bibliografia

Media użyte na tej stronie

Flag of Poland (1928–1980).svg
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Flag of Poland (1927–1980).svg
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
AeroflotKSU.png
Autor: KS-U92, Licencja: CC BY 3.0
Aeroflot-Nord