Katedra św. Eryka w Sztokholmie

Katolicka Katedra św. Eryka
w Sztokholmie

Sankt Eriks katolska domkyrka

katedra i kościół parafialny
Fasada katedry św. Eryka od strony Folkungagatan
Państwo	Szwecja
Miejscowość	Sztokholm
Wyznanie	katolickie
Kościół	Kościół katolicki
Diecezja	S:t Eriks församling
Wezwanie	św. Eryk
Historia Data rozpoczęcia budowy 1890 Data zakończenia budowy 1892 Data poświęcenia 1892 (pierwsza konsekracja), 25 marca 1983 (druga konsekracja) Aktualne przeznaczenie siedziba katolickiego biskupa diecezjalnego w Szwecji
Dane świątyni Styl neoromanizm Architekt Hans Westman Świątynia • materiał bud. • cegła, beton, gnejs Liczba naw 1
Położenie na mapie regionu Sztokholm Katolicka Katedra św. Eryka w Sztokholmie
Położenie na mapie Szwecji Katolicka Katedra św. Eryka w Sztokholmie
59°18′49,57″N 18°04′20,42″E/59,313769 18,072339
Strona internetowa

Flaga katedry św. Eryka

Katolicka Katedra św. Eryka w Sztokholmie (szw. Sankt Eriks katolska domkyrka) – siedziba katolickiego biskupa diecezjalnego w Szwecji i zarazem kościół parafialny parafii św. Eryka w Sztokholmie. Jest położona przy ul. Folkungagatan 46 B w sztokholmskiej dzielnicy Södermalm.

Katedra ma status zabytku sakralnego według rozdz. 4 Kulturminneslagen (pol. Prawo o pamiątkach kultury) ponieważ została wzniesiona do końca 1939 (3 §)^[1].

Historia

Katedra została zbudowana w latach 1890–1982 według planów architekta A. Gillberga^[2].

Katedra nosi wezwanie św. Eryka. Po raz pierwszy była konsekrowana w 1892 przez biskupa Alberta Bittera, wikariusza apostolskiego na Szwecję.

W 1983 przeszła gruntowna rozbudowę według projektu architekta Hansa Westmana, po czym była konsekrowana po raz drugi.

8 czerwca 1989 roku w murach katedry gościł papież Jan Paweł II^[3].

W 1998 diecezja sztokholmska otrzymała po raz pierwszy w swej historii szwedzkiego biskupa; został nim Anders Arborelius.

Architektura

Wnętrze katedry

Katedra św. Eryka jest niewielką jednonawową budowlą. Neoromańską fasadę z portalem i ozdobną rozetą zdobią niewielkie (27 m wysokości), betonowe wieżyczki. Wnętrze świątyni jest utrzymane w stylu neoromańskim z elementami modernizmu.

W 1983 kościół przeszedł gruntowną przebudowę i modernizację, jako że w dotychczasowej skali okazał się za mały dla szybko wzrastającej społeczności katolickiej Sztokholmu. Projekt rozbudowy i modernizacji wnętrza powierzono architektowi Hansowi Westmanowi mającemu już za sobą realizacje dwóch projektów: kościoła Zbawiciela (szw. Vår Frälsares kyrka) w Malmö oraz klasztoru karmelitanek (szw. Karmeliterklostret) w Glumslöv.

Koszt przebudowy katedry wyniósł 24 miliony koron szwedzkich i był w większości sfinansowany z datków katolików niemieckich, a także ze środków miejscowych: datków parafian oraz całej wspólnoty diecezjalnej.

Do przebudowy katedry użyto cegły, betonu, gnejsu, żeliwa i drewna. Przebudowa polegała na wybudowaniu nowego pomieszczenia i połączeniu go z dotychczasowym budynkiem poprzez wyburzenie apsydy. Nowa część otrzymała specjalny, mosiężny strop kasetonowy, zwany Decibella, według opatentowanego projektu Westmana; jego projektu były również ławki i armatura. Natomiast armaturę ścian i korytarzy wykonał Peter Celsing.

Pod nową częścią katedry wybudowano również kościół dolny przeznaczony na różne uroczystości parafialne, koncerty, odczyty czy bardzo popularną w Szwecji tzw. kyrkkaffe, tj. kawę serwowaną po mszy dla jej uczestników.

Przednia ściana nowej części katedry ma trzy wąskie okna, skomponowane z okien wyburzonej absydy. Przedstawiają one kolejno:

1. ustanowienie apostoła Piotra pasterzem Kościoła oraz (w dolnej części) Jezusa jako Dobrego Pasterza,
2. Ukrzyżowanie i Zwiastowanie oraz (w dolnej części) herb donatora Claesa Lagergrena,
3. Nawrócenie św. Pawła.

Na lewo od nich jest większe okno, przedstawiające św. Brygidę, główną patronkę Szwecji. Pochodzi ono ze starego, katolickiego kościoła w Malmö, wyburzonego w 1960. Po prawej stronie są z kolei trzy okna przedstawiające kolejno: Najświętsze Serce Jezusa, Najświętsze Serce Maryi i św. Alberta Wielkiego, patrona biskupa Alberta Bittersa.

Po przebudowie liczba miejsc w katedrze wzrosła z dotychczasowych 250 do ok. 600.

Z wyposażenia katedry wymienić warto:

• wczesnorenesansowy krucyfiks podarowany na uroczystość konsekracji świątyni przez archidiecezję w Monachium,
• 14 obrazów Droga krzyżowej,
• Tabernakulum,
• Relikwie św. Eryka, św. Ansgara, apostoła Północy, św. Bartłomieja i szwedzkiej błogosławionej, Elisabeth Hesselblad, złożone w sarkofagu pod głównym ołtarzem.
• Pietà – dzieło artysty z Francji, w niszy w lewej ścianie nowej części katedry.
• tablicę pamiątkową, wmurowaną w bocznej ścianie, upamiętniającą pobyt papieża Jana Pawła II w katedrze 8 czerwca 1989.

Przypisy

Bibliografia

• Strona katedry i parafii św. Eryka