Katedra św. Trójcy w Downpatrick

Katedra św. Trójcy Cathedral Church of the Holy and Undivided Trinity
zabytek kategorii A z dnia 20.10.1982
widok ogólny
Państwo	Wielka Brytania
Prowincja	Irlandia Północna
Miejscowość	Downpatrick
Wyznanie	protestanckie
Kościół	Irlandii
Historia Data rozpoczęcia budowy 1790 Data zakończenia budowy 1818
Dane świątyni Styl neogotyk Wieża kościelna • liczba wież 1 Liczba naw 3
Położenie na mapie Irlandii Północnej Katedra św. Trójcy
Położenie na mapie Wielkiej Brytanii (c) Karte: NordNordWest, Lizenz: Creative Commons by-sa-3.0 de Katedra św. Trójcy
54°19′37,42″N 5°43′21,17″W/54,327061 -5,722547

Katedra świętej Trójcy (ang. Cathedral Church of the Holy and Undivided Trinity) – katedra Kościoła Irlandii znajdująca się w mieście Downpatrick, w Irlandii Północnej. Mieści się na wzgórzu katedralnym (ang. Cathedral Hill) górującym nad miastem. Jest jedną z dwóch katedr diecezji Down i Dromore (drugą jest katedra w Dromore) w prowincji Armagh. Katedra jest centralnym punktem w Downpatrick.

Jest to stare kościelne miejsce z kościołem pod wezwaniem Świętej Trójcy wzmiankowanym w XII wieku. W 1124 roku święty Malachiasz z Armagh został biskupem Down, i przystąpił do remontu i powiększenia katedry. W 1177 roku John de Courcy (normański zdobywca Ulsteru) sprowadził zakon benedyktynów i wygnał zakon augustianów osiedlonych tam przez świętego Malachiasza z Armagh. Przez 1220 rok budowla była w ruinie i została później zniszczona przez trzęsienie ziemi w 1245 roku. Katedra została spalona przez Edwarda de Bruce’a w 1316 roku, a następnie kilkakrotnie była odbudowywana i niszczona. W 1538 roku klasztor został skasowany, a następnie zniszczony w 1539 roku przez lorda Leonarda Greya, lorda zastępce Irlandii, który urządził w niej stajnię dla koni. Zniszczenie katedry było jednym z zarzutów, pod którym Grey został stracony w 1541 roku. Potem, przez dwa wieki, katedra leżała w gruzach. W 1778 roku Jan Wesley, założyciel metodyzmu, odwiedził i opisał ją jako szlachetną ruinę. Okrągła wieża w pobliżu katedry została rozebrana w 1790 roku. Katedra zawiera elementy XIII-wiecznego kościoła opactwa benedyktynów w Down (czarnych mnichów). Odbudowa zrujnowanej XIV-wiecznej katedry w Downpatrick została zainicjowana po ustawie parlamentu z 1790 roku udzielającej 1000 funtów na ten cel. Hrabia Hillsborough ofiarował dalsze 568 funtów i 300 funtów zostało pożyczonych na rok z dochodów dekanatu. Długie prezbiterium z późnośredniowiecznej katedry zostało wyremontowane i przekształcone w nawę główną i prezbiterium dla nowej katedry. Charles Lilly kierował restauracją, ale była ona tak daleko idąca, że wiele detali z oryginalnej budowli zniknęło, bo dążył do odtworzenia ogólnego efektu średniowiecznego. Prace zostały zakończone i katedra była gotowa do użytku w 1818 roku. Ośmioboczna kruchta i neogotycka wieża zostały dobudowane do zachodniej fasady w 1826 roku. Krzyże z XI, X i XII wieku zachowały się w katedrze. Budowla dzisiaj to przede wszystkim oryginalne prezbiterium z XV wieku z dobudowanymi: kruchtą i wieżą. W latach 1985-1987 miała miejsce druga gruntowna restauracja, podczas której katedra była zamknięta^[1].

Przypisy