Katedra świętych Sergiusza i Bakchusa w Rzymie

Katedra świętych Sergiusza i Bakchusa Chiesa cattedrale dei Santi Sergio e Bacco degli Ucraini
katedra, kościół narodowy
Fasada kościoła
Państwo	Włochy
Miejscowość	Rzym Piazza della Madonna dei Monti 3
Wyznanie	katolickie
Kościół	bizantyjsko-ukraiński
Egzarchat	Egzarchat apostolski Włoch
Wezwanie	święci Sergiusz i Bakchus
Przedmioty szczególnego kultu
Cudowne wizerunki	Madonna del Pascolo
Historia Data rozpoczęcia budowy przed 726 Data zakończenia budowy 1741
Dane świątyni Styl barok, klasycyzm Liczba naw 1
Położenie na mapie Rzymu Katedra świętych Sergiusza i Bakchusa
Położenie na mapie Włoch Katedra świętych Sergiusza i Bakchusa
Położenie na mapie Lacjum Katedra świętych Sergiusza i Bakchusa
41°53′42″N 12°29′27″E/41,895000 12,490833

Katedra świętych Sergiusza i Bakchusa (wł. Chiesa cattedrale dei Santi Sergio e Bacco degli Ucraini) − katolicki kościół obrządku bizantyjsko-ukraińskiego w Rzymie przy Via degli Zingari w rione Monti.

Obecnie kościół Sergiusza i Bakchusa jest świątynią narodową Ukraińców w Rzymie. W kościele wyposażonym w ikonostas odprawiane są nabożeństwa w obrządku bizantyjsko-ukraińskim. Parafię erygował 8 września 1970 kard. Angelo Dell’Acqua^[1].

Patronami świątyni są męczennicy syryjscy, dwaj żołnierze z czasów rzymskich, zamordowani za cesarza Dioklecjana w 303^[2].

Kościół został wymieniony w 796 w jednej z biografii papieża Leona III jako Oratium sanctorum Sergi et Bacchi quod ponitur in Calinico. W IX i XI wieku wymieniany był jako Ecclesia s. Sergii in Suburra. W ciągu wieków papieże powierzali oratorium różnym konwentom i monasterom. W XVII wieku Urban VIII oddał je definitywnie w ręce mnichów z Zakonu Bazylianów Świętego Jozafata, którzy opiekują się nim do dnia dzisiejszego^[3].

W 1718 na murze w pobliżu zakrystii odkryto wizerunek Madonny. W 1730 umieszczono go w ołtarzu głównym kościoła. Od tego czasu kościół nazywano również La Madonna del Pascolo (pol. Madonna na Pastwisku). Odkrycie wizerunku przyczyniło się do sfinansowania przez wiernych prac restauracyjnych w świątyni w 1741^[4].

W latach 678-1587 świątynia była jednym z kardynalskich kościołów tytularnych. Diakonię ustanowił papież Agaton, zniósł Sykstus V. Poniżej lista kardynałów diakonów od XII wieku:

• Aldo da Ferentino (ok. 1109-1121)
• Gregorio Tarquini (1123-1145)
• Cinzio (1145-1147)
• Grecus (1149)
• Giovanni Gaderisio (1150-1158)
  • Berard (1159-1166), kardynał obediencji wiktoryńskiej
• Witeliusz OSB (1165-1175)
  • Guilielmus (ok. 1172-1173), kardynał obediencji wiktoryńskiej
• Paolo Scolari (1179-1180)
• Ottaviano di Paoli (1182-1189)
• Lotario Conti di Segni (1190-1198)
• Ottaviano Conti di Segni (1206-1234)
• Gabriele Rangone OFM, kardynał prezbiter pro hac vice (1477-1486)
• Maffeo Gherardi OSBCam, kardynał prezbiter pro hac vice (1492)
• Giuliano Cesarini (1493-1503)
• Francisco Desprats, kardynał prezbiter pro hac vice (1503-1504)
• Gianstefano Ferrero, kardynał prezbiter pro hac vice (1505-1510)
• Alessandro Cesarini (1517-1523)
• Odet de Coligny de Châtillon (1533-1549)
• Vitellozzo Vitelli (1557-1559).

11 lipca 2019 kościół został ustanowiony katedrą nowo powstałego egzarchatu apostolskiego Włoch^[5].

Przypisy

Bibliografia

• Piazza alli Monti (wł.). www.romeartlover.it. [dostęp 2014-12-28].
• Anna Zelli: Chiesa dei Santi Sergio e Bacco (wł.). www.annazelli.com. [dostęp 2014-12-28].
• Katedra świętych Sergiusza i Bakchusa w Rzymie w bazie gcatholic.org (ang.) [dostęp 2019-07-11]